Ανταπόκριση του Νίνου Φένεκ Μικελίδη
Με τη γαλλική ταινία «Τζιάνγκο», πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Ετιέν Κομάρ, που προβάλλεται στο διαγωνιστικό τμήμα της Μπερλινάλε, αρχίζει απόψε το βραδυ το 67ο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Βερολίνου.
Με τη Γερμανίδα υπουργό Πολιτισμού Μόνικα Κρούτερς, το δήμαρχο της πόλης Μίκαελ Μιούλερ, το γνωστό σκηνοθέτη και πρόεδρο της κριτικής επιτροπής του φεστιβάλ Πολ Φερχόφεν και το διευθυντή της Μπερλινάλε Ντίτερ Κόσλικ να ανοίγουν επίσημα την αυλαία του φεστιβάλ.
Το κόκκινο χαλί του Μεγάρου του φεστιβάλ αναμένεται να διασχίσουν διάσημα ονόματα του γερμανικού και του παγκόσμιου κινηματογράφου: ανάμεσά τους, ο σκηνοθέτης της εναρκτήριας ταινίας μαζί με τους πρωταγωνιστές του, τα μέλη της κριτικής επιτροπής, και οι σκηνοθέτες Βιμ Βέντερς, Φατίχ Ακίν, Τομ Τίκβερ, Αντρέας Ντρέζερ και άλλοι.
Η ταινία του Ετιέν Κομάρ, εκτός από μια σημαντική περίοδο από τη ζωή του διάσημου τζαζίστα Τζιάνγκο Ράινχαρντ, που παρουσιάζει, καταπιάνεται και με το θέμα της ευθύνης του καλλιτέχνη απέναντι σε όσα συμβαίνουν στην εποχή του, θέμα που σίγουρα αποκτά επίκαιρη σημασία με αυτά που συμβαίνουν στις μέρες μας με την προεδρία του Τραμπ και τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει τη στιγμή αυτή η Ευρώπη.
Η ταινία εκτυλίσσεται το 1943, στο υπό γερμανική κατοχή Παρίσι, όταν ο ήδη διάσημος, τσιγγάνικης καταγωγής, Τζιάνγκο προσπαθούσε να διαφύγει στο εξωτερικό παρά την πρόσκληση των χιτλερικών αρχών να δώσει συναυλίες στη Γερμανία. «Θέλησα να δώσω το πορτρέτο ενός βασανισμένου μουσικού που ζούσε σε μια ιδιαίτερα έντονη ιστορική περίοδο», ανέφερε ο σκηνοθέτης της ταινίας, στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε την προβολή της ταινίας του.
«Όταν άρχισα να ερευνώ τη ζωή του Ράινχαρτ, τον οποίο αγαπούσα ιδιαίτερα, βρήκα ακριβώς τα θέματα εκείνα που ήθελα να αναπτύξω. Το πώς είναι ως καλλιτέχνης να παίζεις μουσική σε δύσκολους καιρούς. Μπορείς να παίζεις μουσική χωρίς να είσαι πολιτικοποιημένος ή αν το να παίζεις απλώς μουσική είναι αυτό το ίδιο μια πολιτική πράξη; Γι΄ αυτό και οι ναζί προσπάθησαν να ελέγξουν τον Ράινχαρτ, γιατί η μουσική είναι ένα πολύ ισχυρό εργαλείο ελευθερίας και πολυπολιτισμικότητας».
Δεν είναι μόνο η ταινία του Ετιέν Κομάρ που θύμισε τον Τραμπ. Ο Τραμπ και η πολιτική του είναι ήδη το κύριο θέμα στις συζητήσεις των κινηματογραφιστών εδώ στο Βερολίνο, ενώ ο ίδιος ο διευθυντής της Μπερλινάλε, Ντίτερ Κόσλικ, σε πρόσφατο σχόλιό του, αποκάλεσε τον Αμερικανό πρόεδρο «τον πιο υπερεκτιμημένο πρόεδρο στην ιστορία των ΗΠΑ», έμμεση ειρωνεία στο πρόσφατο σχόλιο του Τραμπ που, στο twitter του, είχε αποκαλέσει τη Μέριλ Στριπ, «μιαν από τις πιο υπερεκτιμημένες ηθοποιούς στην ιστορία του Χόλιγουντ».
Αξίζει πάντως να αναφέρω πως μετά την τρομοκρατική επίθεση των Χριστουγέννων στη γερμανική πρωτεύουσα, όπου αυτοκίνητο είχε οδηγηθεί ανάμεσα στο πλήθος σκοτώνοντας 12 άτομα, το φεστιβάλ έχει αυξήσει σημαντικά τα μέτρα ασφαλείας.
«Δεν υπάρχει καμία πληροφορία για σχεδιασμένη επίθεση στη διάρκεια του φεστιβάλ», ανέφερε εκπρόσωπος της αστυνομίας, «αλλά η εικόνα των αστυνομικών με οπλοπολυβόλα, που είναι πια κάτι το συνηθισμένο στο Βερολίνο, από την εποχή της επίθεσης, θα αποτελεί τμήμα και της φετινής εκδήλωσης».
