Kατά την ομιλία του ο Ευρωπαίος επίτροπος Οικονομικών Πιερ Μοσκοβισί στο ΕΚΠΑ ανέδειξε το όνειρό του αλλά και το φόβο του για το μέλλον της ευρωπαϊκής οικογένειας.
«Τα επιτεύγματα του προηγούμενου μισού αιώνα απειλούνται. Το 2017 δεν μπορεί να είναι μια χρόνια αδράνειας για την Ευρώπη» προειδοποίησε ο επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων από το βήμα του Πανεπιστημίου. «Ισχυρή φιλοδοξία μου είναι να χτίσουμε μια πιο πολιτική Ευρώπη, με μια ισχυρή Ευρωζώνη στην καρδιά της» υπογράμμισε.
Ο Γάλλος επίτροπος διαβεβαίωσε ότι η Ε.Ε. θα επιβιώσει της εξόδου της Βρετανίας από το μπλοκ, πρόσθεσε ωστόσο ότι «η μακροπρόθεσμη ‘’υγεία’’ της εξαρτάται από το να ενισχύσουμε την Ευρωζώνη».
Σύμφωνα με τον Πιερ Μοσκοβισί, η Ευρώπη χρειάζεται να αποδείξει σε όλα τα στρώματα του πληθυσμού της ότι είναι ακόμη ικανή να προσφέρει προστασία. «Οι πολίτες έχουν ανάγκη μια Ευρώπη που λύνει προβλήματα, όχι που δημιουργεί ή πολλαπλασιάζει προβλήματα» τόνισε.
«Γεννήθηκα τη χρονιά που υπεγράφη Συνθήκη της Ρώμης (σ.σ. 1957). Η πρώτη γενιά στη Δυτική Ευρώπη που δεν έζησε την καταστροφικότητα του πολέμου» επισήμανε ακόμη.
Πέρα από την ασφάλεια και την οικονοιμική ανάπτυξη απαραίτητη είναι και η δημοκρατία στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Η Κομισιόν και το Ευρωκοινοβούλιο είναι οι θεματοφύλακες της δημοκρατίας και επιβάλλεται να εκσυγχρονισθούν.
Ο Γάλλος επίτροπος δήλωσε υπέρ της Splitzenkandidaten ιδέας, δηλαδή να μην ψηφίζουν μόνο για τους εκπροσώπους τους στο Κοινοβούλιο τα μέλη, αλλά και για τον επικεφαλής της Κομισιόν. Κάθε πανευρωπαϊκό κόμμα θα έχει την δική του πρόταση και θα ενισχυθεί ο ρόλος των εθνικών κοινοβουλίων στην διαμόρφωση της πολιτικής της ηπείρου.
Ο πρύτανης Μ.-Α. Δημόπουλος υπενθύμισε την παρουσία του Γάλλου πολιτικού με εβραϊκή ρίζα (και οι δύο γονείς), ως υπουργού Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Γαλλικής Δημοκρατίας στις 22 Ιανουαρίου 1999 σε μια συζήτηση για το μέλλον της Ευρώπης.
Έλεγε, τότε, μεταξύ άλλων:
«Το όραμα της ενωμένης Ευρώπης δεν πρέπει να περιορίζεται και να εξαντλείται μόνο στους αριθμούς…»
«Θέλουμε μία Ευρώπη που θα ενδιαφέρεται μόνο για το ευρώ και το χρηματιστήριο και θα νοιάζεται αποκλειστικά για τους οικονομικούς δείκτες, ή μία Ευρώπη που θα αναγνωρίζει τα δικαιώματα του κοινωνικού κράτους και δεν θα αδιαφορεί για το κοινωνικό της πρόσωπο;
Θέλουμε μία Ευρώπη που θα στηρίζει την ευτυχία της μόνο στους αριθμούς, θα σκοτώνει τα συναισθήματα και θα παραμελεί τις πνευματικές και τις άλλες ανθρώπινες αξίες, ή μία Ευρώπη του πολιτισμού, της κοινωνικής συνοχής, χωρίς τα εκατομμύρια των ανέργων, χωρίς τον κοινωνικό αποκλεισμό και χωρίς την απουσία του κοινωνικού κράτους;…»
