Της Ζωής Τόλη
Μαγική μουσική και θεατρική εμπειρία, μας υπόσχεται ο Δαιμόνιος Κουρέας της Fleet Street, σε σενάριο του Hugh Wheeler και μουσική/ στίχοι του Stephen Sondheim.
Γενική πρόβα του μιούζικαλ «Sweeney Todd» στο Ηρώδειο, στα πλαίσια του φεστιβάλ Αθηνών, με όλους τους ταλαντούχους συντελεστές, ηθοποιούς και μουσικούς, μας προσέφερε μια ονειρεμένη βραδιά προοιωνίζοντας την μελλοντική επιτυχία του εξαιρετικού αυτού μουσικού θρίλερ, το Σάββατο στις 29 Ιουλίου, κάτω από την Ακρόπολη, σε μία και μοναδική παράσταση.
Σκηνικά εναρμονισμένα στο περιβάλλον του ομιχλώδους Λονδίνου, φωτισμός λειτουργικός, μουσική υποβλητική από την Καμεράτα -Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής -με επικολυρικά στοιχεία, νεοβικτωριανά κοστούμια εποχής καταπληκτικά, διαμορφώνουν μαύρες φιγούρες, με γοτθικές πινελιές, που δεσπόζουν στη σκηνή, εκτός από δύο ηρωίδες σημαντικές στη ζωή του αντιήρωά μας, ντυμένες στα λευκά.
Το μακάβριο και σκοτεινό ύφος του έργου, έρχεται σε αντίθεση βέβαια με το όλο περιβάλλον του ιστορικού λόφου, αλλά παρόλ’ αυτά δεν είναι καθόλου ενοχλητικό, καθώς η ρεαλιστική σκηνοθεσία στάθηκε με ισορροπία απέναντι στο ιδιαίτερο θέμα αυτής της μουσικής μαύρης κωμωδίας και χρησιμοποιώντας το «μέτρον άριστον», χωρίς υπερβολές νεωτερικού χαρακτήρα, παρουσίασε κάτι ποιοτικό και κλασσικά διαχρονικό, που δεν προδίδει το φως και την ενέργεια που εκπέμπει η περιοχή.
Η φανταστική μουσική του Stephen Sondheim, έκλεψε τις εντυπώσεις χωρίς βέβαια να μειώνεται η ακτινοβολία των υπολοίπων συντελεστών. Άλλοτε δωρική και σοβαρή να ταιριάζει με το θέμα και το προφίλ του έργου, άλλοτε έντονα ανάγλυφη, μυστηριακή, και εκστατική.
Σκηνές ρεαλιστικές, υπέροχες λυρικές φωνές, ντουέτα και ensemble , εικαστικές παρουσίες μαυροφορεμένες να περπατούν κάτω από τη σκηνή, στο χώρο της ορχήστρας ή να στέκονται σαν αγάλματα, δημιουργούν ένα σύμπαν άμεσα εφιαλτικό, αλλά παράλληλα και οικεία εκκεντρικό, ικανό να βάλει το θεατή «μέσα».
Δραματικές κορυφώσεις, αλλά και ιντερμεδιακά κωμικά μέρη, κτίζουν ένα σκελετό, οπερατικά συμπαγή, που εξελίσσει την πλοκή και στηρίζει δραματουργικά το τραγικό των προσώπων. Αξιοσημείωτο παραμένει το σφιχτοδεμένο σκηνοθετικά εγχείρημα του Γιώργου Πέτρου, ο οποίος απέφυγε να δείξει το μπόλικο αίμα , που» ξεχειλίζει», απλώς το υπονοεί. Ο διεθνούς φήμης μαέστρος, υπογράφει την απόδοση, τη σκηνοθεσία και φυσικά έχει και τη μουσική διεύθυνση.
Ερμηνείες καθαρές και πλήρεις, μέσα στη δομή του ρόλου, με προεξάρχοντες το βαρύτονο Χάρη Ανδριανό, τη Νάντια Κοντογεώργη, τον Άρη Πλασκασοβίτη, την Άννα Κουτσαφτίκη και τον Χριστόφορο Σταμπόγλη. Φυσικά όλοι οι υπόλοιποι είναι καταπληκτικοί με δυνατές φωνές και υποκριτικό ταλέντο.
Τα σκηνικά του Πάρι Μέξη και τα κοστούμια της Γιωργίνας Γερμανού ανεβάζουν την αισθητική. Φωτισμοί Γιώργος Τέλλος και κινησιολογία Ζωή Χατζηαντωνίου, υπηρέτησαν σωστά το μουσικό θρίλερ και συντέλεσαν τα μέγιστα στο τελικό αποτέλεσμα.
Επαγγελματικό ανέβασμα με αξιόλογους συντελεστές, σύνολο εξηνταένας και πλέον άνθρωποι, ηθοποιοί / τραγουδιστές μαζί με τους μουσικούς της διεθνούς φήμης Καμεράτα – Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής-.
Είναι μία σπουδαία παράσταση, που σε ταξιδεύει στην εποχή εκείνη του 19ου αιώνα και αξίζει να την παρακολουθήσεις.
