ΟΣΚΑΡ 2018
Στη «Μορφή του νερού» το Όσκαρ καλύτερης ταινίας
Του Νίνου Φένεκ Μικελίδη
Στη ρομαντική ταινία φαντασίας «Η μορφή του νερού» γύρω από μια καθαρίστιρα που ερωτεύεται ένα αμφίβιο ον, στην περίοδο του ψυχρού πολέμου, σκηνοθετημένη από τον Μεξικανό Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο, απονεμήθηκε τελικά, όπως είχαμε προβλέψει, το Όσκαρ καλύτερης ταινίας του 2017, με τον Ντελ Τόρο να κερδίζει και το βραβείο σκηνοθεσίας και την ταινία να κερδίζει δυο ακόμη βραβεία: μουσικής (στον ελληνικής καταγωγής Γάλλο Αλεξάντρ Ντεσπλά και σκηνικών (στον Ντέναμ Όστενμπερι).
«Είμαι μετανάστης», ανάφερε, παίρνοντας το βραβείο του, ο Ντελ Τόρο, κάνοντας έμμεσα αναφορά στην μεταναστευτική πολιτική του Τραμπ, προσθέντοντας:. «Το καλύτερο πράγμα που κάνει η τέχνη και η βιομηχανία μας είναι να σβήνει τις χώρες μέσα στην άμμο. Πρέπει να συνεχίσουμε να το κάνουμε αυτό όταν ο κόσμος μας λέει να τις χαράσσουμε πιο βαθιά». Αξίζει ν’ αναφέρω πως είναι η τέταρτη φορά που Μεξικανός σκηνοθέτης κερδίσει το βραβείο σκηνοθεσίας τα τελευταία πέντε χρόνια, μετά από τον Αλφόνσο Κουαρόν το 2014 (για το Gravity) και τον Αλεχάντρο Γκονζάλεζ Ιναρίτου το 2015 (για την «Επιστροφή») και το 2016 (για το Birdman).
Ενώ το άλλο φαβορί των Όσκαρ, το κοινωνικό δράμα «Τρεις πινακίδες έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι» του Μάρτιν ΜακΝτόνα, περιορίστηκε στα βραβεία καλύτερης γυναικείας ερμηνείας, που απονεμήθηκε στην Φράνσις ΜακΝτόρμαντ, για το ρόλο της οργισμένης μητέρας που αναζητά εκδίκηση για το βιασμό και τη δολοφονία της κόρης της, και καλύτερου δεύτερου ανδρικού ρόλου, που κέρδισε ο Σαμ Ρόκγουελ για το ρόλο του ρατσιστή αστυνομικού.
Η κάπως επίπεδη, σύμφωνα με όσους την παρακολούθησαν, τελετή μετατράπηκε σε γιορτασμό της γυναικείας εκπροσώπησης και του «inclusion rider» (εδάφιο στα συμβόλαια του Χόλιγουντ για «την ισότητα του φύλου και της φυλής», δυο λέξεις άγνωστες για τους πολλούς (που τους έκανε να ανατρέξουν στο google), που ανάφερε η Φράνσις ΜακΝτόρμαντ παραλαμβάνοντας το δικό της Όσκαρ και τονίζοντας πως ανοίγει μια νέα εποχή για τις γυναίκες στο Χόλιγουντ, για να καταλήξει: «Δεν ξαναπάμε πίσω…Τώρα αλλάζουν τα πράγματα. Δύναμη στους κανόνες».
Ένα άλλο αναμενόμενο βραβείο ήταν εκείνο της καλύτερης ανδρικής ερμηνείας που απονεμήθηκε στον Γκάρι Όλντμαν για το ρόλο του Βρετανού πρωθυπουργού, Ουίνστον Τσέρτσιλ στην ταινία «Η πιο σκοτεινή ώρα» του Τζο Ράιτ. «Βάλε τη τσαγέρα στη φωτιά. Φέρνω στο σπίτι το Όσκαρ», ανάφερε ο ηθοποιός απευθυνόμενος στην 99χρονη μητέρα του που παρακολουθούσε την απονομή στον καναπέ της στο Λονδίνο.
Όσο για το Όσκαρ καλύτερου διασκευασμένου σεναρίου, φέτος το κέρδισε, για πρώτη φορά σε τέτοια προχωρημένη ηλικία στην ιστορία των Όσκαρ, ο 89χρονος, γνωστός βασικά ως σκηνοθέτης, Τζέιμς Αϊβορι για την ταινία «Να με φωνάζεις με το όνομά σου».
Το βασικό γέλιο στην επίπεδη γενικά απονομή προκάλεσε το σχόλιο του παρουσιαστή Τζίμι Κίμελ στην αρχή της τελετής, ο οποίος τόνισε πως το αγαλματάκι του Όσκαρ θέτει παράδειγμα για το Χόλιγουντ: «Κρατάει τα χέρια του εκεί που μπορείς να τα βλέπεις, ποτέ δεν λέει βρόμικες λέξεις και κυριολεκτικά δεν έχει πέος.» Αυτή, για τον Κίμελ, ήταν «η χρονιά που οι άντρες τα σκάτωσαν τόσο πολύ με τις γυναίκες που αυτές άρχισαν να βγαίνουν με ψάρια», σχολίασε, κάνοντας αναφορά στο αμφίβιο ον στην ταινία «Η μορφή του νερού».
ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ
– Καλύτερης ταινίας: «Η μορφή του νερού» του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο
– Σκηνοθεσίας: Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο για τη «Μορφή του νερού»
– Α΄ ανδρικού ρόλου: Γκάρι Όλντμαν («Η πιο σκοτεινή ώρα»)
– Α΄ γυναικείου ρόλου: Φράνσις ΜακΝτόρμαντ («Τρεις πινακίδες έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι»)
– Β΄ ανδρικού ρόλου: Σαμ Ρόκγουελ (Τρεις πινακίδες έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι»)
– Β΄ γυναικείου ρόλου: Άλισον Τζάνι («Εγώ, η Τόνια»)
– Ξενόγλωσσης ταινίας: «Μια φανταστική γυναίκα» (Χιλή) του Σεμπαστιάν Λέλιο
– Διασκευασμένου σεναρίου: Τζέιμς Αϊβορι («Να με φωνάζεις με το όνομά σου»)
– Πρωτότυπου σεναρίου: Τζόρνταν Πιλ («Τρέξε»)
– Κινούμενων σχεδίων μεγάλου μήκους: «Coco» των Λι Άνκριτς και Ντάρλα Αντερσον
– Φωτογραφίας: Ρότζερ Ντίκινς («Blade Runner 2049»)
– Κοστουμιών: Μαρκ Μπρίτζες («Αόρατη κλωστή»)
– Ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους: «Icarus» των Μπράιαν Φόγκελ και Νταν Κόγκαν
– Ντοκιμαντέρ μικρού μήκους: «Heaven Is a Traffic Jam on the 405» του Φρανκ Στίφελ
– Μοντάζ: Λι Σμιθ («Δουνκέρκη)
– Μακιγιάζ και κόμμωση: Καζουχίρο Τσούζι και Ντέιβιντ Μαλινόφσκι («Η πιο σκοτεινή ώρα»)
– Πρωτότυπης μουσικής: Αλεξάντρ Ντεσπλά («Η μορφή του νερού»)
– Πρωτότυπο τραγούδι: «Remember Me από την ταινία «Coco»
– Σκηνικών: Πολ Ντέναμ Όστενμπερι («Η μορφή του νερού»)
– Κινούμενων σχεδίων μικρού μήκους: «Dear Basketball» των Γκλεν Κιν και Κόουμπ Μπράιαν
– Μικρού μήκους μυθοπλασίας: «The Silent Child» των Κρις Όβερτον και Ρέιτσελ Σέντον
– Μοντάζ ήχου: των Ρίτσαρντ Κινγκ και Άλεξ Γκίμπσον (Δουνκέρκη»)
– Μίξη ήχου: των Γκρεγκ Λάντακερκ και Γκάρι Ρίτσο («Δουνκέρκη»)
– Οπτικών εφέ: «Blade Runner 2049»
