Τον Μιχαήλ Κοσμόπουλο, καθηγητή Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Missouri του St.Louis των ΗΠΑ, που η Ακαδημία Αθηνών εξέλεξε ως τακτικό μέλος της στην έδρα Προϊστορικής Αρχαιολογίας, τον μάθαμε τα τελευταία χρόνια ως ανασκαφέα της Ικλαινας Μεσσηνίας. Η Ικλαινα ήταν η πρωτεύουσα του μυκηναϊκού βασιλείου της Πύλου, που άκμασε την Ύστερη Εποχή του Χαλκού (1600 – 1100 π. Χ.). Εχει φέρει στο φως τα κατάλοιπα από δυο μνημειώδη κτήρια. Η θέση αυτή θεωρείται σημαντική για τη σχέση της Ίκλαινας με το μυκηναϊκό βασίλειο της Πύλου.
«Η ιστορική πορεία της Ίκλαινας φανερώνει συνεχή άνθηση μέχρι τη βίαιη ενσωμάτωσή της από τον ηγεμόνα του ανακτόρου του Νέστορα έχει πει ο κ. Κοσμόπουλο, τονίζοντας ότι “στη διάρκεια των τεσσάρων αιώνων της ζωής της Ίκλαινας, οι σχέσεις των δύο πόλεων ήταν πολυσχιδείς και άλλαζαν, ανάλογα με τα οικονομικά και πολιτικά δεδομένα”.
Η εκλογή του κατά την συνεδρίαση της ολομέλειας της Ακαδημίας την 2α Φεβρουαρίου 2023 πολλούς εξέπληξε γιατί υπάρχουν πολλοί διακεκριμένοι αρχαιολόγοι που θα μπορούσαν να διεκδικήσουν επάξια τη θέση αυτή.
Ο κ. Κοσμόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1963. Σπούδασε αρχαιολογία, ιστορία και κλασσικές σπουδές στα Πανεπιστήμια Αθηνών, Σορβόννης-Paris IV (DEUG-Lettres Modernes, 1982) και Washington University του St. Louis. Η ακαδημαϊκή του καριέρα αρχίζει τον Μάιο του 1989, όταν εξελέγη Επίκουρος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Manitoba του Καναδά. Στο ίδιο Πανεπιστήμιο εξελέγη το 1993 Αναπληρωτής Καθηγητής και το 1997 Τακτικός Καθηγητής. Το 2001 εξελέγη Τακτικός Καθηγητής Αρχαιολογίας σε διακεκριμένη έδρα («Endowed Chair») στο Τμήμα Ανθρωπολογίας και Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Missouri του St.Louis των ΗΠΑ, θέση στην οποία υπηρετεί ως σήμερα.
Ως πανεπιστημιακός δάσκαλος έχει διδάξει ελληνική αρχαιολογία, ιστορία και πολιτισμό. Για το διδακτικό του έργο έχει τιμηθεί με βραβεία διδασκαλίας στα Πανεπιστήμια Manitoba και Missouri, και με το «Βραβείο Αριστείας στη Διδασκαλία της Αρχαιολογίας» του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου της Αμερικής.
. Το συγγραφικό-ερευνητικό του έργο καλύπτει ένα μεγάλο μέρος της Εποχής του Χαλκού στον Ελλαδικό χώρο (κυρίως τον μυκηναϊκό κόσμο, αλλά και αυτόν του Αιγαίου). Έχει λάβει μέρος σε ανασκαφές πολλών αρχαιολογικών θέσεων κυρίως της Ελλάδας (Μυκήνες, Επίδαυρος, Αρχαία Κόρινθος, Πύλος, Ιθάκη), αλλά και εκτός αυτής (Ολβία Ποντική, στην Ουκρανία). Από το 1989 μέχρι το 1995 διηύθυνε Επιφανειακές Έρευνες στον Ωρωπό. Το 1994 και 1995 πραγματοποίησε μια στρωματογραφική ανασκαφή στο μεγάλο Ιερό της Δήμητρας και της Κόρης στην Ελευσίνα, μέσα στο πλαίσιο της μελέτης και δημοσίευσης του υλικού από τις παλαιές ανασκαφές της Αρχαιολογικής Εταιρείας Αθηνών. Από το 1999 διευθύνει τη σημαντική ανασκαφή της Αρχαιολογικής Εταιρείας στην Ίκλαινα Μεσσηνίας, η οποία αναδεικνύεται σε μια σπουδαία μυκηναϊκή θέση.
Έχει λάβει πολλαπλές διακρίσεις, συμπεριλαμβανομένων του παρασήμου του Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος από την Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας το 2022, του βραβείου «Canada Rh Award for Outstanding Contributions to Scholarship and Research in the Humanities» στον Καναδά, του βραβείου «Trustees Award» της Αμερικανικής Ακαδημίας Επιστημών του St. Louis στις Η.Π.Α., ενώ η Αμερικανική Γεωγραφική Υπηρεσία (National Geographic Society) τον έχει ονομάσει Επίτιμο Εξερευνητή («Featured Explorer»). Είναι Τακτικό Μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών των Η.Π.Α., της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών και της Βασιλικής Ακαδημίας Ανθρωπιστικών Επιστημών, Τεχνών και Επιστημών του Καναδά.
