Της Ζωής Τόλη
«Βασιλιάς Αλέξανδρος», ένα κοινωνικό δράμα του συγγραφέα και ποιητή Ανδρέα Κεντζού, σε έξι σκηνές. Την παράσταση σκηνοθετεί η Αρκαδία Ψάλτη που επιμελείται και το σχεδιασμό του φωτισμού.
Τη λιτή / λειτουργική σκηνογραφία και τα κατάλληλα κοστούμια υπογράφει η Κατερίνα Μοροπούλου. Η οργάνωση παραγωγής ανήκει στην ΑΜΚΕ Αγγελοπετριά.
Το έργο:
Το κείμενο είναι σύγχρονο, δυνατό, αιχμηρό, με συμβολισμούς, ανθρώπινο, κινείται ανάμεσα στο φανερό και το αφανέρωτο. Η εσωτερική δράση των προσώπων ενισχύει το σασπένς και τις απρόβλεπτες αποκαλύψεις.
Κλασική ελληνική «συνύπαρξη» τριών ατόμων, ζει στη Θεσσαλονίκη, μαζί με τον υπερήλικα παππού, της οικογένειας, με διαγνωσμένη άνοια.
Η σπάνια νοητική έκλαμψη του ηλικιωμένου, μπροστά στο νεαρό φίλο της εγγονής του, ο οποίος επισκέπτεται το σπίτι για πρώτη φορά, αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο μιας σκληρής αντιπαράθεσης, με τα δυναμικά των μελών να βγαίνουν στη φόρα απροκάλυπτα.
Η οικογενειακή φωλιά, εκρήγνυται, μετατρέπεται σε αρένα αντικρουόμενων πεποιθήσεων και διαφορετικής άποψης για τη ζωή. Προς το τέλος τα πάθη εκτονώνονται και η ενσυναίσθηση δειλά – δειλά εμφανίζεται, με τη συμφιλίωση να φωτίζει τις «εξουθενωμένες» από τον «πόλεμο» φιγούρες.
Σκηνοθεσία:
Το πολεμικό κλίμα στις σχέσεις και το συναισθηματικό υπόβαθρο των ηρώων επιχειρεί η σκηνοθέτιδα να αποδώσει, με ιδιαίτερα εμφατικό τρόπο. Ως ιδέα είναι θεμιτή και ελπιδοφόρα, μέσα σε ένα πλαίσιο θεατρικής συνθήκης, με ρεαλισμό, ειρωνεία, συγκρούσεις, σαρκαστικό χιούμορ και πλήρη αντίφαση. Το ύφος όμως που διαμορφώνεται, γίνεται τόσο νευρωτικό που η κραυγαλέα έκφρασή του, περιορίζει την απρόσκοπτη επιρροή της δραματικότητας στο θεατή.
Παρατηρείται, επομένως μία αδυναμία στη συνεκτικότητα της παράστασης, καθώς, ενίοτε, η υπερβολή στις αντιδράσεις των ηθοποιών και η μη επιτυχής υπόκριση κάποιων, σε κομβικά σημεία της πράξης, δημιουργούν χάσματα στη ραχοκοκαλιά του έργου.
Ένα έργο ευφυές στη συγγραφή του, αληθινό και καυστικό, πραγματικά αδικείται τόσο στο εκφαινόμενο δραματουργικό βάθος, όσο και στην προσδοκώμενη αβίαστη ροή του λόγου.
Ερμηνείες:
Παίζουν οι Γιάννης Κοκιασμένος, Ανδρομάχη Μαρκοπούλου, Στράτος Σωπύλης, Δανάη Ντέμου και Σταμάτης Μπάκνης.
Ξεχώρισε η Ανδρομάχη Μαρκοπούλου, με τη συγκροτημένη ερμηνεία και τη δραματική της στόφα. Νευρώδης σκηνικά, πηγαία στις στιγμές έκρηξης θυμού, αυταρχική και συνάμα ευαίσθητη. Μπλοκαρισμένη στα «πρέπει», διαβαίνει τις ψυχολογικές διακυμάνσεις με ευελιξία, μεταποιώντας, στο τέλος, τους φόβους και τις ενοχές της σε μια πιο ανθρώπινη συμπεριφορά.
Πολύ καλοί, οι Γιάννης Κοκιασμένος και Στράτος Σωπύλης. Αφοσιωμένοι, επιδέξιοι, άμεσοι και συνεπείς στο πορτρέτο του ήρωά τους.
Οι δύο νεαροί ηθοποιοί, προσπάθησαν. Η Δανάη Ντέμου, συμπαθητική, ο Σταμάτης Μπάκνης, άνισος στη σκηνική του παρουσία.
Αξιολόγηση:
Ο «Μέγας Αλέξανδρος», του Ανδρέα Κεντζού σε σκηνοθεσία Αρκαδίας Ψάλτη, στο θέατρο ΜΠΙΠ, είναι μια παράσταση με έντονο υπαρξιακό χαρακτήρα. Αποτελεί λεπτομερή / διαφανή ψηλάφιση στο κοινωνικό υπό -στρώμα, μιας συνηθισμένης ελληνικής οικογένειας, αποκαλύπτοντας τα στεγανά των σχέσεων.
Θεατρικοποιείται με ευστοχία η πληθωρική συγχορδία διαφορετικών φωνών, ποικίλων ερωτημάτων, βασανιστικών τύψεων, εσωτερικών καταδύσεων και ψυχοφθόρων αμφιβολιών. Χαρακτηριστικά που διακρίνουν το νοηματικό εξοπλισμό του έργου και πλουτίζουν τη δομή της πλοκής με τραγικότητα.
