«Μια άλλη Θήβα» Tebas Land, του Γαλλο – Ουρουγουανού συγγραφέα και σκηνοθέτη Σέρχιο Μπλάνκο, σε σκηνοθετική ενορχήστρωση του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου.
Πρόκειται για μια ιστορία υπαρξιακή που με αφορμή μία πατροκτονία και αφορμώμενος από την τραγωδία του Οιδίποδα, ο συγγραφέας θίγει σοβαρά θέματα, όπως η σχέση πατέρα και γιου, η αγάπη, ο ρόλος της θρησκείας, τα στερεότυπα, τα όρια της δικαιοσύνης, οι κοινωνικές και πνευματικές διακρίσεις, η σεξουαλική διαφορετικότητα, η ψυχική ασθένεια, οι τύψεις.
Είναι ένα νευραλγικό θεατρικό «πείραμα», με σκηνοθεσία που τρυπάει κόκκαλα.
Ο Θεοδωρόπουλος φαίνεται να ακολουθεί κλασική γραμμή, αλλά στο βάθος, με μαεστρία απογειώνει τη δραματικότητα της σκηνικής αφήγησης, κάνοντας το θεατή να «ξεβολεύεται». Σιγά- σιγά και καθόλου ανεπαίσθητα ιχνηλατεί το χαρακτήρα του Μαρτίν, του πατροκτόνου, έτσι ώστε να προβληθεί η προσωπικότητά του, με τα συν και τα πλην, ενός ήρωα κακοποιημένου βάναυσα, από την παιδική ηλικία. Ο θεατής παρακολουθεί το αδιέξοδο αυτής της δυστυχισμένης ύπαρξης, κατανοεί το πλαίσιο δράσης του, χωρίς όμως να απαξιώσει και το αποτέλεσμα της πράξης που είναι το έγκλημα.
Ο Θάνος Λέκκας υποδύεται το θεατρικό συγγραφέα, ο οποίος θέλοντας να γράψει ένα πόνημα με θέμα την πατροκτονία, κανονίζει να συναντά στη φυλακή ένα νεαρό άντρα, τον Μαρτίν, ο οποίος είναι έγκλειστος ισοβίως για το φόνο του πατέρα του. Ερμηνευτικά αποτελεί ήρεμη δύναμη, συνεπής και αφοσιωμένος στο ρόλο του.
Ο Δημήτρης Καπουράνης που είναι ο πατροκτόνος, αλλά παίζει και τον Φεδερίκο, τον ηθοποιό που θα ενσαρκώσει τον Μαρτίν στη θεατρική παράσταση που θα ανέβει, διακρίνεται για την υποκριτική του αρτιότητα. Άλλοτε αυθόρμητος και άλλοτε συγκρατημένος, άμεσος και ευθύβολος, είναι απολύτως συγκεντρωμένος στο στόχο. Και οι δύο ηθοποιοί στηρίζουν ολόθερμα την κατασκευή του σκηνοθέτη, με την αγωνία και το σασπένς να σφυρηλατούν τη δυναμική της ψυχολογικής ανάλυσης των χαρακτήρων.
Η συναισθηματική κλιμάκωση καθορίζει τον πυρήνα του έργου, βασιζόμενη μεν στον κεντρικό πυλώνα που είναι η σύγκρουση του πατέρα με το γιο, αλλά παράλληλα δημιουργεί ποικίλα επίπεδα δράσης στην θεατρική πράξη, με τις περσόνες να ανακαλύπτουν στοιχεία για τον εαυτό τους και να αποκτούν διαφορετικές διαθέσεις από ό,τι είχαν πριν τις συναντήσεις τους, στη φυλακή.
Αυτή η κατάσταση από μόνη της ισοδυναμεί με ανατροπή ψυχαναλυτικής διάστασης. Η αμφιβολία τρυπώνει στα ενδότερά τους στρώματα, με απότοκο το πλησίασμα σε βαθύτερο επίπεδο, καθιστώντας τους περισσότερο σύννοες, αλλά και ανθρώπινους. Τα στεγανά των πεποιθήσεων του καθένα αμφισβητούνται καθ´όλη τη διάρκεια της επαφής τους και αυτό είναι συναρπαστικό στη ρεαλιστική του βάση, γιατί περνάει στην πλατεία και γίνεται εφαλτήρας για την επικοινωνία του κοινού με το έργο, αβίαστα, με εσωτερικό διάλογο.
Ο θεατρικός συγγραφέας αναθεωρεί τις σταθερές του και ο Μαρτίν θα αισθανθεί το ενδιαφέρον κάποιου ανθρώπου για την ύπαρξή του, κάτι πολύτιμο μέσα στο χάος του μυαλού και το κενό της ζωής του.
Η σκηνοθετική οργάνωση πέτυχε το στόχο της, καθώς εκθέτονται και αναλύονται όλες οι πτυχές της κακοποιητικής παρενόχλησης του πατέρα προς το γιο, οριοθετώντας το πλαίσιο του εκφοβισμού που λειτούργησε ως κίνητρο για την εγκληματική στάση του Μαρτίν. Η προσέγγιση αυτή του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου ντύνει τα τεκταινόμενα με το μανδύα μιας στέρεης αντίληψης για το κοινωνικοπολιτικό θέατρο, χωρίς να χαθεί και η καλλιτεχνική υπόσταση του πρωτότυπου συγγράμματος.
Συντελεστές:
Η Μαρία Χατζηεμμανουήλ έκανε τη μετάφραση, τη μουσική ο Σταύρος Γασπαράτος, τα κοστούμια φρόντισε η Κλαιρ Μπρέισγουελ, την επιμέλεια κίνησης η Ξένια Θεμελή και ο Αποστόλης Κουτσιανικούλης το σχεδιασμό των φώτων και το βίντεο. Συνολικά στήθηκε μια συγκροτημένη δουλειά.
Αξιολόγηση:
«Μια άλλη Θήβα», του Σέρχιο Μπλάνκο, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, είναι προσεγμένη θεατρική παράσταση, αξιόπιστη στις προθέσεις της, με αληθινό αποτύπωμα.
