Στην απελπισία του το …ζαίον είδος πολιτικής και δημοσιογραφίας επιστράτευσε ξανά τον Άδωνι Γεωργιάδη για να κάνει αντιπερισπασμό στο αίσχος Τσίπρας – Πολάκης και τούμπαλιν.
ΑΝΤΙΚΡΟΥΩ εν τάχει:
α) Πριν και πάνω απ όλα ο Γεωργιάδης σ αυτό που εκπροσωπεί-αρέσει δεν αρέσει, είναι αυτόφωτος.
β) Είναι εργασιομανής και όπου χρησιμοποιήθηκε ήταν αποτελεσματικός.
γ) Σε καμία περίπτωση δεν τον λες «εθνικιστή», αφού ποτέ δεν έδειξε μίσος έναντι αλλοεθνών, παρά μόνο πάθος για ό,τι ελληνικό. Υπέρμετρο ίσως το πάθος αλλά από μόνο του αυτό δεν κάνει τον εθνικιστή.
δ) Μεγαλώνοντας δείχνει να βελτιώνεται, που σημαίνει αυτογνωσία αφενός και αφετέρου διάθεση για μάθηση-χαρακτηριστικό ευφυούς ανθρώπου και όχι ηλίθιου.
ΥΓ Πριν δεκαπέντε χρόνια δεν θα τα έγραφα αυτά-σαν «νούμερο» έβλεπα τότε τον Άδωνι. Αν τα γράφω τώρα είναι γιατί τα κέρδισε με το σπαθί του.
