ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ
Η αδελφική αγάπη στα γρανάζια του καπιταλισμού
Του Νίνου Φένεκ Μικελίδη
*** ½ – Ευφορία
Euforia. Ιταλία, 2018. Σκηνοθεσία: Βαλέρια Γκολίνο. Σενάριο: Φραντσέσκα Μαρτιάνο, Βάλια Σαντέλα, Βαλέρια Γκολίνο. Ηθοποιοί: Ρικάρντο Σκαμάρτσιο, Βαλέριο Μασταντρέα, Ιζαμπέλα Φεράρι, Βαλεντίνα Τσέρβι. 115΄
Ο πόνος και η αναμονή του θανάτου θα μπορούσαν να οδηγούσαν σε μια καταθλιπτική ταινία. Κι όμως, η γνωστή μας ηθοποιός και πρόσφατα σκηνοθέτρια Ελληνοϊταλίδα Βαλέρια Γκολίνο (γνωστή μας ιδιαίτερα από τις ταινίες του Κύπριου σκηνοθέτη Αντρέα Πάντζη), στη δεύτερη, μετά το «Μέλι», σκηνοθεσία της, «Ευφορία», που είδαμε στο τμήμα «Ένα κάποιο βλέμμα» του 71ου φεστιβάλ των Κανών, αντλεί από το χιούμορ και την ευαισθησία των ταινιών της «κομέντια ιταλιάνα», και ιδιαίτερα από εκείνες των Λουίτζι Κομεντσίνι και Ντίνο Ρίζι, για να αφηγηθεί τη σχέση, μαζί και τη σύγκρουση (από τη μια τα «αγαθά» του καπιταλισμού και από την άλλη η θαλπωρή της οικογένειας και η ανθρωπιά) ανάμεσα σε δυο αδέρφια: του πετυχημένου επαγγελματία (φτιάχνει εντυπωσιακά 3D installations για μουσεία) και ομοφυλόφιλου Ματέο (Ρικάρντο Σκαμάρτσιο) και του μοναχικού, ετοιμοθάνατου Έτορε (Βαλέριο Μασταντρέα), δασκάλου σε επαρχιακή πόλη, που ο Ματέο φέρνει στο πλούσιο, εντυπωσιακό διαμέρισμά του στη Ρώμη όταν πληροφορείται την ανίατη ασθένειά του.
Εκείνο που ενδιαφέρει τη Γκολίνο είναι να καταγράψει με ζεστασιά, σκληρότητα μαζί και τρυφερότητα, αρκετό χιούμορ, κάπου-κάπου και σαρκασμό (όπως την επίσκεψή τους σε μια θαυματουργή Μαντόνα στη Βοσνία) και πολλή ανθρωπιά, χωρίς όμως περιττούς συναισθηματισμούς, τη δύσκολη αρχικά αλλά όμορφη και συγκινητική στο τέλος σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στα δυο, απομακρυσμένα αρχικά το ένα από το άλλο αδέρφια. Ενώ παράλληλα, με βάση ένα εξαιρετικά καλογραμμένο σενάριο, σκιτσάρει, με διεισδυτικότητα και λεπτή ειρωνεία, την κατάσταση σε μια Ιταλία βουτηγμένη στις απολαύσεις του χρήματος, ενώ γύρω της παρακολουθούμε να χάνονται, με ανεξέλεγκτη ταχύτητα, όλες οι ηθικές και άλλες ανθρώπινες αξίες. Στην επιτυχία της ταινίας συμβάλλουν οι εξαιρετικές ερμηνείες του Σκαμάρτσιο και του Μασταντρέα,, στους ρόλους των δυο αδερφών, να δημιουργούν τη «χημεία» που χρειάζεται ανάμεσά τους.
** Όλο γελούσε
Ελλάδα, 2019. Ντοκιμαντέρ, Σκηνοθεσία-Σενάριο: Θόδωρος Μαραγκός. Μοντάζ: Τζανέτος Κομηνέας. 60΄
Στον πρόωρα χαμένο, παλιό συνεργάτη του (ήταν από τους πρωταγωνιστές στην ταινία του «Μάθε παιδί μου γράμματα»), Κώστα Τσάκωνα, στρέφεται ο Θόδωρος Μαραγκός για να καταγράψει το πέρασμα του καλλιτέχνη από μια περίοδο δύσκολων συνθηκών (συσσίτια, βιοπάλη, βαριές δουλειές), μέχρι την περίοδο, που, μέσα από ταινίες πέντε δεκαετιών, πρόσφερε στο κοινό το ατέλειωτο γέλιο, αν και, τις περισσότερες φορές, σε ταινίες που δεν αναδείκνυαν το πραγματικό ταλέντο του. Ταινία φόρος τιμής που βλέπεται ευχάριστα χωρίς όμως την αναγκαία διείσδυση στις ελλείψεις και τα προβλήματα ενός είδους κινηματογράφου στο οποίο κυριολεκτικά θυσιάστηκαν πολλοί καλοί κωμικοί μας. Μαζί με το ντοκιμαντέρ αυτό προβάλλεται και το μικρού μήκους animation του Μαραγκού «Το όραμα του Θεοδωράκη».
