Του Συμεών Σολταρίδη
Παρακολουθώντας καθημερινά τα πολιτικά δρώμενα, μετά την ανακοίνωση του προ-σχεδίου Κατρούγκαλου για το υπό κατάθεση στη Βουλή νομοσχεδίου, όπου ο λαός προσπαθεί με αγωνιστικές κινητοποιήσεις να το αλλάξει, θυμήθηκα το κινηματογραφικό έργο «Το δόλωμα».
Η «πρώτη φορά αριστερά» έχει κάποια ιδεοληπτικά «κολλήματα», τα οποία θεωρεί ότι της επιφέρουν πολιτικά οφέλη. Για παράδειγμα, έχει υπομονή και αναμένει, κάτι το οποίο το ζήσαμε στα φοιτητικά μας χρόνια, η οποία μας «έβγαζε από τα ρούχα μας», ακόμη και εμάς που βρισκόμασταν στην κεντροαριστερά. Επίσης, χρησιμοποιεί επιχειρήματα με αληθοφάνεια που είναι εκτός πραγματικότητας ή δηλώνει άγνοια για γνωστά θέματα ή διαστρεβλώνει μια αλήθεια που την είχε πει ένας «σύντροφος», με αποτέλεσμα να υποβιβάζει τη νοημοσύνη των συνομιλητών της.
Συνεπώς για να συνομιλήσει κάποιος με «την πρώτη φορά αριστερά» που συνεργάζεται και «με την πρώτη φορά ψεκασμένη δεξιά», πρέπει να έχει οπλιστεί ανάλογα με όλα εκείνα τα αναγκαία όπλα. Φαντάζομαι τους ξένους που συνομιλούσαν μαζί της, τους πρώτους μήνες διακυβέρνησης της χώρας από την εταιρική κυβέρνηση!! Οι Αγγλογάλλοι θα τους μιλούσαν στην αγγλογαλλική και οι δικοί μας θα απαντούσαν στην «ταμτουμική», οπότε μιλούσαν σε «ώτα μη ακουόντων»!! Αποτέλεσμα αυτής της Βαβελικής συνομιλίας ήταν οι χαμένοι μήνες και η συνεχιζόμενη καλπάζουσα κατηφόρα της χώρας.
Αυτήν, λοιπόν, την τακτική η κυβέρνηση την ακολούθησε πιστά κατά τη διάρκεια του χρόνου που διακυβερνά ως προς την εσωτερική και εξωτερική πολιτική της. Κατά διαστήματα, δε, έβαζε και «δολώματα» που στο τέλος επιστρέφανε μπούμερανγκ εναντίον της.
Στο προσφυγικό, κάνοντας ότι δεν καταλαβαίνει ή ότι μένει πιστή στις ιδεοληψίες της και προσπαθώντας να ξεγελάσει τον εαυτό της, έκανε δηλώσεις άσχετες, υποστηρίζοντας ότι ξεκινούν τα έργα και κατηγορώντας άλλους. Τελικά όλα στράφηκαν εναντίον της και απομονωμένη η κυβέρνηση συνέχισε, πλέον, τις εθνικές «κωλοτούμπες» με το φόβο των συρματένιων φρακτών που στήνονται στη γειτονιά μας.
Στο αγροτικό και ασφαλιστικό, αναστάτωσε την κοινή γνώμη με ένα προ-σχέδιο το οποίο δεν ανέλυσε σε κανένα, δεν ζήτησε την γνώμη κανενός, με αποτέλεσμα η χώρα και πάλι να «ρεζιλευτεί», οικονομικά, εκ νέου, να καταστραφεί, εθνικά να γίνει «περίγελος», αφού με τις κινητοποιήσεις είχαν αποκλειστεί οι διελεύσεις από τα τελωνεία, δημιουργώντας διμερή ζητήματα. Και όλα αυτά για ένα προ-σχέδιο, το οποίο σαν «δόλωμα» κοινοποιήθηκε στο κοινό για να λάβει (!) η κυβέρνηση τις αντιδράσεις των πολιτών και να διορθώσει κάποια σημεία του, ακολουθώντας μια πολιτική τακτική του 1980.
Η κυβέρνηση ακολουθεί την παλιά πεπατημένη. Δεν σκέπτεται όμως ότι σήμερα διανύουμε το 2016, ότι γίνονται κοσμογονικές αλλαγές, ότι ένας γενικός πόλεμος είναι πολύ κοντά. Επιτακτικό καθήκον της κυβέρνησης είναι η διακυβέρνηση της χώρας και όχι η πολιτική των «δολωμάτων». Αναγκαία η επίλυση των προβλημάτων, ώστε να στρέψει την προσοχή της σε σημαντικότερα ζητήματα. Αργότερα θα είναι πολύ αργά.
Ας εγκαταλείψει τις διάφορες θεωρίες να βλέπει παντού εχθρούς, ας παραμερίσει το δόγμα «ο εχθρός του εχθρού μου, φίλος μου», ας περιορίσει τις φιλοξενίες αρχηγών κομμάτων, όταν δεν χρειάζονται, και ας θυμάται, πάντοτε, ότι όποτε η εθνική μας πολιτική ήταν στιγμιαία και στο γόνατο χαραγμένη, ήταν πάντοτε καταστροφική για τη χώρα. Λίγο αντικειμενικό διάβασμα της διπλωματικής ιστορίας δεν βλάπτει. Οι αυλοκόλακες και οι ημιμαθείς βλάπτουν.
