Της Μαρινίκης Μιχαλοπούλου
Η Γαλλία είναι η ευρωπαϊκή χώρα που έχει δεχτεί τα πιο ισχυρά τρομοκρατικά χτυπήματα το τελευταία χρονικό διάστημα.
Πρώτα η επίθεση στα γραφεία του Charlie Hebdo, στις 7 Ιανουαρίου του 2015, που άφησε πίσω της 11 νεκρούς και 11 τραυματίες.
Έπειτα το μακελειό στις 13 Νοεμβρίου του 2015, με συντονισμένες επιθέσεις σε καφετέριες, εστιατόρια, το Stade de France και το θέατρο Μπατακλάν, όπου υπήρξαν και οι περισσότεροι νεκροί. Η επίθεση της 13ης Νοεμβρίου ήταν η πιο θανατηφόρα που γνώρισε η χώρα μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, με 130 νεκρούς και δεκάδες τραυματίες.
Και μόλις χθες ένα χτύπημα ακόμη, αυτή τη φορά στη Νίκαια της Γαλλίας, με τουλάχιστον 84 ανθρώπους να έχουν χάσει τη ζωή τους μέχρι στιγμής και δεκάδες να είναι τραυματίες.
Ένας χρόνος απόλυτου τρόμου για τους Γάλλους αλλά και για ολόκληρο τον πλανήτη, που παρακολουθεί άναυδος ένα μπαράζ γεγονότων τυφλής βίας να ξεδιπλώνεται μπροστά του ανήμπορος να αντιδράσει.
Η γαλλική κυβέρνηση αμέσως μετά την επίθεση στο Μπατακλάν κήρυξε τη χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, αυξάνοντας τα μέτρα ασφαλείας και υιοθετώντας νέες αντιτρομοκρατικές τακτικές, με στόχο να μην επαναληφθεί κάποιο νέο αιματοκύλισμα. Και δυστυχώς απέτυχε. Ή μάλλον, πώς θα μπορούσε να πετύχει; Πώς κάποιος μπορεί να προβλέψει και να αποτρέψει τέτοιες ενέργειες;
Χθες, αμέσως μετά το χτύπημα στη Νίκαια, αρκετοί Γάλλοι πολιτικοί δήλωσαν σε μέσα ενημέρωσης πως η επίθεση αυτή θα μπορούσε εύκολα να αποφευχθεί εάν είχαν παρθεί ακόμα περισσότερα μέτρα και αν η στρατηγική που ακολουθεί η χώρα σε θέματα εθνικής ασφάλειας δεν είχε κάποια κενά ή αν ακόμα η αστυνόμευση υπήρχε σε μεγαλύτερο βαθμό.
Πολλά «αν» συγκεντρωμένα, που δεν βοηθούν κανέναν, δεν δίνουν λύσεις, ούτε απαντήσεις, δεν προσφέρουν ανακούφιση ή παρηγοριά στα θύματα και στους συγγενείς των νεκρών, αλλά ούτε και στους πολίτες που μπορεί να μην ήταν παρόντες στις επιθέσεις, αλλά ζουν καθημερινά με το φόβο και τον τρόμο.
Ο πρόεδρος Ολάντ είχε αποφασίσει πως η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης στην οποία βρισκόταν η Γαλλία θα έληγε στις 26 Ιουλίου. Μετά το χθεσινό γεγονός η περίοδος αυτή θα επεκταθεί, με περισσότερα μέτρα, περισσότερη αστυνόμευση, με στόχο να υπάρξει και πάλι το αίσθημα της ασφάλειας. Μέχρι το επόμενο χτύπημα όπου πάλι θα υπάρξουν οι ίδιες συζητήσεις, νέα μέτρα, νέος φόβος.
Η τυφλή βία είναι κάτι το ανεξέλεγκτο, δεν μπορείς να την προβλέψεις. Ο φόβος είναι ακόμα χειρότερος και δυστυχώς ζούμε στην εποχή όπου πολύ εύκολα πλέον θυσιάζουμε την ελευθερία μας για λίγη ασφάλεια.
