Ο οραματιστής της ευρωπαϊκής ένωσης Κλέμενς φον Μέτερνιχ έλεγε πως τα Βαλκάνια ξεκινούν έξω από τα τείχη της Βιέννης.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση από τη σύστασή της είχε το δυνατό Βορρά και τον αδύναμο Νότο και αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, το χάπι της ενιαίας ηπείρου πικρίζει ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Η κυριαρχία της Γερμανίας αμφισβητείται ανοικτά πλέον με τη δημιουργία υποομάδων που επιζητούν να διαδραματίσουν κεντρικό ρόλο προς τα πού θα πάει το πλοίο.
Αρκετές πρωτεύουσες ακολουθούν αυτόνομη πορεία και ψάχνουν συμμαχίες που θα προσδώσουν ισχύ. Η Αθήνα με το EUMed (Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιταλία, Γαλλία, Κύπρο και Μάλτα) και η Βιέννη με τα Βαλκάνια (Visegrad) ξαναμπαίνουν δυναμικά στο παιχνίδι εξουσίας.

Στην Άτυπη Σύνοδο της Μπρατισλάβας φάνηκε να υπάρχει ένας ανταρτοπόλεμος από κράτη-μέλη που δήλωναν ως αποτυχημένη και επιπόλαιη τη πολιτική των Βρυξελλών και μάλιστα ο πρωθυπουργός της Ιταλίας αρνήθηκε να εμφανιστεί σε κοινή συνέντευξη Τύπου εκφράζοντας τη διαφωνία του με το γερμανικό μοντέλο διακυβέρνησης.

 

Η άναρχη και ταχύτατη διεύρυνση προς το παλαιό Ανατολικό Μπλοκ, για να μην κινηθούν στην αγκάλη της Ρωσίας, δημιούργησε ένα ετερόκλιτο σχήμα που έχει πολλές δυσκολίες συνεννόησης και έχει απογοητεύσει τις προσδοκίες ιδιαίτερα των νέων γενεών.

 

Οι συνασπισμοί κρατών έχουν ποικίλη συμπεριφορά ανάλογα με το θέμα: προσφυγικό, ασφάλεια, ευημερία και αυτή η διάσταση απόψεων αποτελεί βούτυρο στο ψωμί των Αμερικανών που στην ουσία χαίρονται με την κατάσταση αυτή.

 

Μετά το Brexit, το βασικό ερώτημα είναι πού βαδίζει η Ευρώπη: σε αλλαγή στρατηγικής προς πιο ανθρώπινα κριτήρια βάζοντας στην άκρη για λίγο τα νούμερα ή στην επαναφορά του εθνικού κομματισμού υπό το φόβο της εισροής προσφύγων και της τρομοκρατίας.

 

Ο υπερβάλλων εθνικισμός θα καμφθεί από τη ριζική λύση του προβλήματος των ποσοστώσεων των μελών για το προσφυγικό. Επειδή η διαχείριση απαιτεί κονδύλια, το κλειδί είναι η ελάφρυνση του ευρωπαϊκού χρέους σε συνάρτηση με τη δημοσιονομική πειθαρχία και την ανάλογη ισονομία. Αυτή είναι η πραγματική πρόκληση για τους ηγέτες της Ευρώπης και μένει να δούμε αν θα φανούν αντάξιοι της εποχής τους.