Δύσκολα θα βρεις άνθρωπο που να μη δάκρυσε ακούγοντας ότι έφυγε από κοντά μας.
Ποιόν δεν άγγιξαν τα τραγούδια του. Ποιόν δε συνεπήραν. Πόσων ζευγάρωσε τα βλέμματα , η τη σκέψη με ένα τραγούδι αγάπης. Γιατί ο τραγουδιστής της αγάπης φώλιαζε κάθε φορά στην καρδιά μας με τα τραγούδια του, μας συγκινούσε, μας ανέβαζε και χορεύαμε μαζί του στο όνειρο της αγάπης! Μιας αγάπης διαχρονικής, χωρίς αρχή και τέλος. Μιας αγάπης χωρίς γιατί!
Ακούγοντας τα τραγούδια του, ξεχνούσαμε, ξεχνάμε και θα ξεχνάμε. Ποιοι είμαστε, που είμαστε. Σε θάλασσα με φως ήλιου και φεγγαριού, στο ξέφωτο ενός δρόμου χωρίς τέλος, σε κήπο με λουλούδια που μοσχοβολούσαν; Με τα δάχτυλα σφιχτοδεμένα στα δάχτυλα του Άλλου μας. Νοιώθαμε.
Έτσι Τόλη Βοσκόπουλε, εμείς θα συνεχίσουμε με τα τραγούδια σου και θα σε έχουμε κοντά μας. Θα τραγουδάμε τα τραγούδια σου, θα αγαπάμε και όπου φτάσουμε.
