Του Περικλή Κατσαρού*
Η λεϊσμανίαση είναι μια από τις σοβαρότερες ασθένειες του σκύλου. Προκαλείται από το τσίμπημα του αιμοπαρασίτου LeishmaniaInfatum,το οποίο ευδοκιμεί στις κλιματικά τροπικές, υποτροπικές και εύκρατες περιοχές του πλανήτη.
Για το λόγο αυτό έχει μεγάλη εξάπλωση στη χώρα μας, και κυρίως στις παραθαλάσσιες περιοχές. Από τη λεϊσμανίαση μπορεί να μολυνθεί και ο άνθρωπος αλλά σε πολύ μικρότερη συχνότητα. Στατιστικά στη χώρα μας αντιστοιχεί 1 μολυσμένος άνθρωπος σε 1250 μολυσμένους σκύλους. Η μόλυνση γίνεται από τσιμπήματα μολυσμένων σκνιπών.
Τα είδη των σκνιπών διακρίνονται σε ζωόφιλα (τσιμπάνε μόνο ζώα), σε ανθρωπόφιλα (τσιμπάνε μόνο ανθρώπους) και ζωο-ανθρωπόφιλα (τσιμπάνε και ζώα και ανθρώπους).
Στην Ελλάδα υπάρχει μόνον 1 ζωο-ανθρωπόφιλο είδος σκνίπας που μπορεί να μεταδώσει την ασθένεια από σκυλιά σε ανθρώπους.
Οι σκνίπες στη χώρα μας κάνουν την εμφάνισή τους από το Μάιο μέχρι τον Οκτώβριο, έχοντας έντονη δραστηριότητα από τη δύση του ηλίου μέχρι το πρωί, οπότε αυτή θεωρείται και η περίοδος μετάδοσης της νόσου.
Για να προστατεύσουμε όσο γίνεται καλύτερα τον σκύλο μας από τη μόλυνση, πρέπει να κάνουμε ότι είναι δυνατόν ώστε να τον τσιμπήσουν λιγότερες σκνίπες.
Τα σκυλιά που κοιμούνται σε εσωτερικούς χώρους είναι πιο χαμηλού κινδύνου γιατί είναι λιγότερο εκτεθειμένα. Σε κάθε περίπτωση πάντως βοηθά ο καθημερινός ψεκασμός του σκύλου με εντομοαπωθητικό (π.χ. citronella), περίπου 1-2 ώρες πριν το ηλιοβασίλεμα.
Αν είναι εφικτό καλό θα ήταν να καθαριστούν οι εξωτερικοί χώροι κοντά στο σπίτι μας από τα πολλά χόρτα, γιατί εκεί κάνουν φωλιές οι σκνίπες.
Από τον Ιανουάριο του 2012 κυκλοφόρησε στην Ελλάδα και το εμβόλιο για την προστασία από τη λεϊσμανίαση, με ενθαρρυντικά ως τώρα αποτελέσματα.
Θα πρέπει ν ’ανησυχήσουμε για τον σκύλο μας αν παρουσιάζει ένα ή περισσότερα από τα παρακάτω συμπτώματα:
Μειωμένη διάθεση
Ανορεξία
Απώλεια Σωματικού Βάρους
Εύκολη κόπωση
Ρινορραγία
Δερματικές αλλοιώσεις όπως αποφολιδωτική δερματίτιδα (πιτυρίδα), δερματικά οζίδια κ.α.
Χωλότητα
Υπερβολικά μεγάλα νύχια
Αν διαπιστώσουμε κάποια από τα παραπάνω συμπτώματα θα πρέπει να επισκεφτούμε τον κτηνίατρό μας το συντομότερο δυνατό.
Η διάγνωση γίνεται με αιματολογική εξέταση. Χρήσιμο θα ήταν να κάνουμε μια προληπτική αιματολογική εξέταση check–up, μια φορά το χρόνο, κατά προτίμηση το Νοέμβριο. Με αυτόν τον τρόπο μπορεί να διαγνωστεί η νόσος γρήγορα και έτσι να έχουμε περισσότερες πιθανότητες για θεραπεία.
Τα τελευταία χρόνια η θεραπεία γίνεται νόμιμα και στην Ελλάδα, με καλά ποσοστά επιτυχίας, τα οποία όμως εξαρτώνται και από τους εξής παράγοντες:
Την ηλικία του σκύλου
Τον βαθμό στον οποίο έχει προχωρήσει η νόσος, και ενδεχόμενες βλάβες που μπορεί να έχουν γίνει σε όργανα όπως νεφροί – ήπαρ.
Την εκτίμηση των πιθανοτήτων της θεραπείας κάνει ο κτηνίατρος αφού λάβει υπ’ όψιν του αρκετές αιματολογικές εξετάσεις.
Σε διαφορετική περίπτωση γίνεται δυστυχώς ευθανασία.
Η λεϊσμανίαση δεν αποτελεί πρόβλημα, αν το νόσημα αντιμετωπίζεται σωστά από τον κτηνίατρο ή τον ιατρό (αν πρόκειται για άνθρωπο), αν ο ιδιοκτήτης του ζώου ενημερώνεται και δεν πανικοβάλλεται, αν γίνεται έγκαιρα η διάγνωση της νόσου και η χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής, και αν εφαρμόζονται τα μέτρα πρόληψης της νόσου.
Παρ’ όλα αυτά επειδή ο κίνδυνος για την υγεία των ζώων και τον ανθρώπων από τη λεϊσμανίαση θα υπάρχει στη χώρα μας, καλό θα είναι το κοινό να ενημερώνεται σωστά και να και να μην αποπροσανατολίζεται με τη ενοχοποίηση του σκύλου που είναι αβάσιμη, μη επιστημονική και φανερώνει άγνοια και προκατάληψη.
* Κτηνίατρος
vetperi@gmail.com
