Το Νταντάμπ είναι μια αραιοκατοικημένη πόλη στην κομητεία Garissa, στην Κένυα. Πρόκειται για μια μεγάλη έκταση της Ύπατης Αρμοστείας που φιλοξενεί περίπου 330.000 άτομα, σε πέντε καταυλισμούς, καθιστώντας το μεγαλύτερο στρατόπεδο προσφύγων στον κόσμο.
Αυτό που κάνει το συγκεκριμένο καταυλισμό προσφύγων ιδιαίτερο είναι πως τα άτομα που ζουν σε αυτόν είναι ουσιαστικά παγιδευμένα εκεί, καθώς σύμφωνα με τους νόμους της κυβέρνησης δεν τους επιτρέπεται να μετακινηθούν.
Αρχικά συστάθηκε ως κέντρο υποδοχής 90.000 ατόμων που προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τις συρράξεις που μάστιζαν τις γειτονικές περιοχές, αλλά πλέον έχει εξελιχθεί σε μια μικρή πολιτεία, με πέντε διαφορετικές περιοχές. Καθιστώντας τη Τρίτη μεγαλύτερη πόλη στην Κένυα, μετά το Ναϊρόμπι και τη Μομπάσα.
Αν και υπάρχουν πολλές συζητήσεις σχετικά με τη διάρκεια παραμονής σε τέτοιους καταυλισμούς και αν όντως δίνουν κάποια λύση στο πρόβλημα χιλιάδων προσφύγων, αφού οι συνθήκες τις περισσότερες φορές είναι απάνθρωπες και υπάρχουν συνεχείς παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι άνθρωποι του Νταντάμπ αποδεικνύουν εδώ και τρείς γενεές πως μπορούν να διευθετήσουν μόνοι τους τα προβλήματα τους και να διαδραματίσουν θετικό ρόλο στη διαχείριση των υποθέσεων τους.
Μπορεί το Νταντάμπ να βρίσκεται υπό τον πλήρη έλεγχο της κυβέρνησης και της Υπηρεσίας Προσφύγων του ΟΗΕ αλλά, τα πέντε διαφορετικά συγκροτήματα που έχουν σχηματιστεί είναι αυτοδιοικούμενα από εθελοντές κατοίκους, εκλεγμένους με δημοκρατικές διαδικασίες.
«Δουλεύουμε χέρι-χέρι με τις οργανώσεις παροχής βοήθειας. Έχουμε αναπτύξει ένα πολύ ομαλό σύστημα που συντονίζει όλες τις δραστηριότητες των στρατοπέδων σε σχέση ,μεταξύ άλλων, με τις συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας», εξήγησε ο Ρούκια Αλί Ρέιτζ, πρόεδρος του στρατοπέδου Ίφο.
Οι οργανώσεις παροχής βοήθειας συνεργάζονται στενά με τους εκλεγμένους αρχηγούς των κοινοτήτων σε ότι αφορά τα προγράμματα που υλοποιούνται στην περιοχή. Πρόκειται για μια συνεργασία απαραίτητη καθώς το Νταντάμπ είναι το μεγαλύτερο κέντρο προσφύγων στον κόσμο και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του και συγκεκριμένα η μονιμότητα των κατοίκων του χρίζουν διαφορετικής διαχείρισης.
Παρόλο που ο τρόπος που λειτουργεί το στρατόπεδο είναι παράδειγμα δημοκρατικής λειτουργίας ,με την άνοδο της al-Shabaab και τις επιθέσεις υψηλού προφίλ στο εσωτερικό της Κένυας, πολλοί πολιτικοί έσπευσαν να κατηγορήσουν τα στρατόπεδα παράσχουν άσυλο και υποστήριξη σε τζιχαντιστές. Γεγονός που οδήγησε το 2013 σε συζητήσεις για κλείσιμο του στρατοπέδου και επαναπατρισμό των προσφύγων. Ωστόσο κάτω από διεθνείς πιέσεις και διαμαρτυρίες ομάδων για τα ανθρώπινα δικαιώματα το σχέδιο αυτό της κυβέρνησης υποχώρησε.
Βλέποντας το Νταντάμπ ως πρόβλημα αγνοεί τις δυνατότητές της. Είναι ένα εμπορικό κέντρο, με τους πρόσφυγες να τρέχουν επιτυχημένες επιχειρήσεις, από αρτοποιεία μέχρι μπουτίκ ρούχων. Παρέχει υπηρεσίες και πρόκειται για μια έτοιμη αγορά για τους ντόπιους, και μια τεράστια φορολογική ανάσα προς την κυβέρνηση της Κένυας.
«Πληρώνουμε βαρείς φόρους στην κυβέρνηση κάθε χρόνο – πολύ περισσότερα χρήματα από ό,τι εισπράττουν από τους ντόπιους. Ωστόσο, δεν δίνουν τίποτα πίσω σε μας», δήλωσε ο Αλί Κασίμ, μέλος μιας εκ των επιχειρηματικών ενώσεων της περιοχής. Μια έκθεση που εκπονήθηκε από τις κυβερνήσεις της Νορβηγίας, της Δανίας και της Κένυας το 2010 διαπίστωσε ότι οι επιχειρήσεις των στρατοπέδων είχαν ετήσιο κέρδος περίπου 25 εκατομμύρια δολάρια. Ενώ οι ειδικοί πιστεύουν πως η παροχή ευκαιριών στους πρόσφυγες δεν θα δώσει μόνο πνοή στην οικονομία της Κένυας αλλά βοηθήσει στη δημιουργία ενός κλίματος ασφάλειας που τόσο έχει ανάγκη η περιοχή.
Το Νταντάμπ είναι το τέλειο παράδειγμα ανθρώπων που παρόλα τα εμπόδια και τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν δεν υποχώρησαν. Δούλεψαν με όσα είχαν, εκμεταλλεύθηκαν όλα τα μέσα και τις ευκαιρίες που τους παρουσιάστηκαν, διεκδίκησαν και συνεχίζουν να διεκδικούν ακόμα περισσότερα.
