Του Νίνου Φένεκ Μικελίδη
Στοιχεία επιθεώρησης αλλά και σουρεαλιστικά, με μια γερή δόση μελοδράματος, κυριαρχούν στο έργο «Δοξαπατρή» του Θοδωρή Αθερίδη (στο Μικρό Παλλάς). Για τα εφτά πρόσωπα του έργου, η αναζήτηση της απόλυτης αλήθειας μπορεί να είναι χίμαιρα, όπως αναφέρει το προγράμμα της παράστασης, αλλά η κρίση ταυτότητας και τα χτυπήματα που δέχονται καθημερινά από τη γενικότερη κρίση (μπορούμε εδώ να χρησιμοποιήσουμε τη φράση «την έφαγε στο Δοξαπατρή» που χρησιμοποιήθηκε από τον στρατηγό Δοξαπατρή), καθορίζουν την με ακαθόριστο μέλλον πορεία τους.
Το έργο παρακολουθεί την (κάθε άλλο παρά) καθημερινή ζωή και τις σχέσεις ανάμεσα σε δύο οικογένειες που ζουν σε δυο διαμερίσματα μιας πολυκατοικίας σε ένα κεντρικό δρόμο του Κολωνακίου: στο ένα, ένας χήρος παπάς (και ψυχοθεραπευτής) με τα δυο παιδιά του και μια ακτιβίστρια κόρη που τους επισκέπτεται κάθε τόσο, και στο άλλο, μια γιατρός με την κόρης της (με προβλήματα όταν ξαφνικά ανακαλύπτει πως είναι υιοθετημένη), που ενδιάμεσα δέχονται την επίσκεψη της αστρολόγου αδερφής της γιατρού.
Το εύρημα της αρχής, με την εμφάνιση του ίδιου του Αθερίδη (που έγραψε και σκηνοθέτησε και το έργο) στο ρόλο του παπά να καταφτάνει και να αφήνει στην άκρη ένα μυστηριώδες κουτί (που τα αλλά έξι πρόσωπα φοβούνται, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, να ανοίξουν), είναι μια εξαιρετική (και απολαυστική) έμπνευση.
Η παράσταση έχει και ζωντάνια και σωστό ρυθμό – μόνη μου αντίρρηση η κάπως παρατραβηγμένη διάρκεια του δεύτερου μέρους, με τα διάφορα πρόσωπα να μιλούν για τις αλήθειες τους και να τις ψυχαναλύουν. Στα συν της παράστασης οι πολύ καλες ερμηνείες των Αθερίδη, Πέμης Ζούνη, Ρένιας Λουιζίδου, Ευαγγελίας Συριοπούλου, Φωτεινής Αθερίδου και Γιόσι.
Η πραγματική όμως αποκάλυψη της βραδιάς ήταν η απολαυστική ερμηνεία του Λευτέρη Ελευθερίου στο ρόλο του γιου του παπά που πάσχει από το σύνδρομο Gilles de la Tourette. Το Σύνδρομο Tourette (Τουρέτ) είναι μια νευροαναπτυξιακή διαταραχή που χαρακτηρίζεται από την παρουσία πολλαπλών κινητικών και φωνητικών τικ.
