Κείμενο: Κώστας Κουφογιώργος
Φωτογραφίες: Κώστας Κουφογιώργος, GB
Υπάρχουν αυτοκίνητα που δεν έχουν μειονεκτήματα. Γιατί ακόμα και αυτά είναι στοιχεία της συνολικής εικόνας τους. Υπάρχουν αυτοκίνητα που είναι αγέραστα, αυτοκίνητα που η τεχνολογία τους είναι ενδιαφέρουσα ακόμα και σήμερα και που ήταν προσιτά ακόμα και τότε. Συνήθως αυτά τα αυτοκίνητα τα αποκαλούμε κλασικά και έχουν ένα πλήθος οπαδών σε όλο τον κόσμο.
Πολλά τα βλέπουμε ακόμα και σήμερα να κυκλοφορούν στους δρόμους δεκαετίες μετά την κυκλοφορία τους. Ένα από αυτά -και ίσως και το καλύτερο- είναι η Citroen DS, η Θεά, ένα όνομα που προέκυψε από παράφραση του κωδικού του μοντέλου «DS», που ακουγόταν σαν τη λέξη «Θεά» στα γαλλικά (Deése).
Μία άψογα διατηρημένη «Θεά»
Η γαλλική αυτοκινητοβιομηχανία μάς έχει χαρίσει σπουδαία μικρά αυτοκίνητα, όπως το Citroen 2CV ή το Renault 4L, όμως με την DS κυριάρχησε σε μία άλλη κατηγορία. Εδώ μιλάμε για μία ευρύχωρη λιμουζίνα με μελετημένη αεροδυναμική, μεγάλους χώρους και πολλές τεχνολογικές καινοτομίες. Το συγκεκριμένο αυτοκίνητο έδωσε στους Γάλλους τη φήμη που κρατούν μέχρι σήμερα, του να συνδυάζουν την άνεση με την οδική συμπεριφορά. Για πολλά χρόνια ήταν το επίσημο αυτοκίνητο του γαλλικού κράτους και δικαίως, αφού έσωσε τον πρόεδρο DeGaulle το 1962 από μια δολοφονική απόπειρα, μιας και μπορούσε να συνεχίσει να κινείται ακόμα και με κλαταρισμένα λάστιχα.
Υδροπνευματική ανάρτηση
Η DS έκανε την εμφάνισή της το 1955 και έκανε μεγάλη αίσθηση. Ο κύριος λόγος ήταν η υδροπνευματική της ανάρτηση, η οποία επέτρεπε στο αυτοκίνητο να έχει μεταβλητό ύψος, αλλά και εξαιρετικά άνετη ποιότητα κύλησης. Επίσης δεν χρειαζόταν γρύλος για την αλλαγή ελαστικού, αφού το αυτοκίνητο μπορούσε να ψηλώσει και να χαμηλώσει μόνο του. Η οδική συμπεριφορά ήταν άψογη, ενώ η DS μπορούσε να οδηγηθεί και με… 3 λάστιχα, όπως και η μικρότερη και μεταγενέστερη GS.
Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στην αεροδυναμική
Ιδιαίτερη προσοχή είχε δοθεί στη σχεδίαση και στην αεροδυναμική. Το αμάξωμα δεν ήταν μόνο από λαμαρίνα, αλλά από συνθετικά υλικά και αλουμίνιο. Το μπροστινό μεταξόνιο ήταν μεγαλύτερο από το πίσω, που επίσης είχε και καλυμμένους τους τροχούς για λόγους αεροδυναμικής. Τα οπίσθια φλας ήταν ψηλά για να είναι προστατευμένα από τις συγκρούσεις, ενώ οι χώροι ήταν πλούσιοι, αφού οι ταχύτητες ήταν στο τιμόνι.
Η DS ήταν σύγχρονη και μηχανικά, αφού είχε μπροστινή κίνηση και ήταν εξοπλισμένη με δισκόφρενα. Το εσωτερικό ήταν φουτουριστικό με τιμόνι μιας ακτίνας και ένδειξη της ασφαλούς απόστασης από το μπροστινό αυτοκίνητο πάνω από το ταχύμετρο. Πραγματικά εκείνη την εποχή δεν υπήρχε αυτοκίνητο που είχε να παραθέσει τέτοιο συνδυασμό αεροδυναμικής, τεχνολογίας και ποιότητας, εκτός από πολύ ακριβότερες πολυτελείς κατασκευές.
Το μπροστινό μέρος της δεύτερης γενιάς
H DS ήταν και ένα πολύ ικανό αυτοκίνητο ράλι, αφού κέρδισε αρκετούς σημαντικούς αγώνες της εποχής. Όμως το εξαιρετικό αυτό αυτοκίνητο δεν ήταν χωρίς προβλήματα. Πρώτα ο κινητήρας που ήταν προπολεμικής σχεδίασης, θορυβώδης και σχετικά αδύναμος για το μοντέλο. Επίσης ήταν και η ιδιαιτερότητα που είχε η DS με το σύστημα πέδησης. Το φρένο δεν είχε πετάλι, αλλά κουμπί, κάτι που όχι μόνο ήθελε εξοικείωση, αλλά δεν είχε καθόλου προοδευτικότητα. Τέλος, οι μηχανικοί της Citroen χρειάστηκαν αρκετά χρόνια για να κάνουν το υδροπνευματικό σύστημα αξιόπιστο.
Παρόλα αυτά τίποτα δεν σκίασε την επιτυχία του μοντέλου, το οποίο το 1967 είχε και ένα face lifting που το έκανε ακόμα πιο ελκυστικό.
Μια κάμπριο έκδοση, ένα μοντέλο της πρώτης έκδοσης και οι πρωτοποριακοί προβολείς, όπου ο ένας κινείται μαζί με το τιμόνι
Οι κινούμενοι προβολείς
Πολλές φορές τα face lift ενός μοντέλου εξαντλούνται σε αισθητικές παρεμβάσεις, αλλά όχι στην περίπτωση της DS. Τώρα πια το νέο μοντέλο είχε διπλούς εμπρός προβολείς, εκ των οποίων ο ένας κινούνταν μαζί με το τιμόνι, με αποτέλεσμα να φωτίζει εκεί που κοιτούσαν οι τροχοί. Αυτό το χαρακτηριστικό δεν υπήρξε σε κανένα αυτοκίνητο της εποχής και βοηθούσε πολύ σε στενούς δρόμους με κακό φωτισμό, αλλά είχε το μειονέκτημα ότι τύφλωνε τους απέναντι οδηγούς.
Άλλη μια καινοτομία ήταν ότι οι προβολείς ήταν προστατευμένοι με τζάμι, το οποίο μπορούσε να καθαριστεί από μέσα με ένα πορτάκι που υπήρχε στην εσωτερική πλευρά της θήκης των προβολέων.
Δύο ιστορικά μοντέλα μαζί: ο Σκαραβαίος και η DS
Η DS υπήρξε σε τρεις βασικές εκδόσεις: την απλή, τη Safari, που ήταν ένα Station Wagon με τεράστιους χώρους, και την πολύ κομψή, ανοιχτή έκδοση.
Στη δεκαετία του ΄60 απέκτησε κλιματισμό και αργότερα και ηλεκτρονικό ψεκασμό. Οι κινητήρες ήταν τετρακύλινδροι με κυβισμό που ξεκίναγε από 1,9 και έφτανε τα 2,3 λίτρα, απόδοσης 60 μέχρι 126 ίππων, το βάρος έφτανε μέχρι 1.350 κιλά και το μήκος πλησίαζε τα 5 μέτρα στην πρώτη έκδοση, τα οποία τα ξεπερνούσε στη δεύτερη.
H Citroen SM, γνωστή και ως Citroen Maserati
Πάνω στην DS στηρίχτηκε η SM, η οποία συνδύαζε την υδροπνευματική ανάρτηση με έναν V6 της Maserati, αλλά δεν είχε εμπορική επιτυχία. Η Θεά αντικαταστάθηκε ύστερα από 20 χρόνια από την CX το 1975, έχοντας πουλήσει σχεδόν 1,5 εκατομμύριο μονάδες και είναι το δεύτερο πιο επιτυχημένο μοντέλο της Citroen μετά το θρυλικό Ντεσεβό -2CV.
Η επιτυχία της DS δεν επαναλήφθηκε από κανένα μεταγενέστερο μοντέλο. Θεά είναι μόνο μία…
