ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ… 29 Απριλίου
Επιμέλεια: Σταύρος Χρονόπουλος, υπεύθυνος Μarketing «Εκδοτικός Οίκος Historical Quest» (https://www.historical-quest.com).
29 Απριλίου 1429
Η Ιωάννα της Λωραίνης φθάνει στην Ορλεάνη για να την ελευθερώσει από την πολιορκία των Άγγλων. Η πολιορκία της Ορλεάνης (1428-1429) ήταν ένα γεγονός ορόσημο για την έκβαση του εκατονταετούς πολέμου μεταξύ της Γαλλίας και της Αγγλίας. Αυτή η μάχη ήταν η πρώτη μεγάλη νίκη της Ιωάννας της Λωραίνης και η πρώτη μεγάλη γαλλική επιτυχία στον πόλεμο.
Η πόλη είχε στρατηγική και παραστατική συμμαχία και για τις δύο αντίπαλες παρατάξεις.Σε περίπτωση πτώσης της Ορλεάνης στον αγγλικό ζυγό το μονοπάτι για την κατάκτηση της Γαλλίας θα ήταν ανοιχτό για τον Ερρίκο Ε΄ της Αγγλίας. Για μισό χρόνο όλα έδειχναν ότι η Αγγλία θα κυριαρχούσε αλλά η πολιορκία κατέρρευσε εννέα μέρες μετά τον ερχομό της Ιωάννας της Λωραίνης. Η Ιωάννα της Λωραίνης ή Ζαν ντ’Αρκ (Jeanne d’Arc, γνωστή και ως Παρθένος της Ορλεάνης, 6 Ιανουαρίου 1412 – 30 Μαΐου 1431) ήταν Γαλλίδα ηρωίδα επικεφαλής των Γαλλικών στρατευμάτων στον Εκατονταετή Πόλεμο κατά των Άγγλων στην Γαλλία.
Σε ηλικία 13 ετών είδε στον κήπο του πατρικού σπιτιού της το πρώτο από τα οράματά της, όπου παρουσιαζόταν ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, η Αγία Μαργαρίτα και η Αγία Αικατερίνη και την καλούσαν να δράσει προκειμένου να απαλλάξει τη Γαλλία από την ταπείνωση που της είχαν επιβάλει οι Άγγλοι με τη Συνθήκη του Τρουά στην πιο κρίσιμη φάση του Εκατονταετούς πολέμου, και να βοηθήσει τον διάδοχο του γαλλικού θρόνου Κάρολο Z΄ να επανακτήσει το στέμμα. Όμως, μόνο το 1429, αφού υπερνίκησε πολλές δυσκολίες, η Ιωάννα κατόρθωσε να γίνει δεκτή από τον Κάρολο και να πάρει την άδεια να ηγηθεί μιας μικρής στρατιωτικής δύναμης που είχε συγκροτηθεί για να ενισχύσει την Ορλεάνη, μία από τις λίγες πόλεις που είχαν μείνει πιστές στον διάδοχο, την οποία πολιορκούσαν οι Άγγλοι.
Μετά την απελευθέρωση της Ορλεάνης, η Ιωάννα συνόδευσε τον Κάρολο στις κατοπινές επιχειρήσεις του απελευθερωτικού πολέμου (Τουρ, Οσέρ, Τρουά) έως την είσοδο στη Ρενς, όπου ο δελφίνος στέφθηκε επίσημα βασιλιάς (17 Ιουλίου 1429). Αφού τραυματίστηκε κάτω από τα τείχη του Παρισιού, η Ιωάννα αιχμαλωτίστηκε σε μια επιχείρηση κοντά στην Κομπιένη από στρατιώτες του δούκα Φίλιππου της Βουργουνδίας (Μάιος 1430), ο οποίος την παρέδωσε στους Άγγλους.
Στη Ρουέν δικάστηκε από εκκλησιαστικό δικαστήριο, που το είχε ορίσει το πανεπιστήμιο του Παρισιού και ενεργούσε σύμφωνα με τις διαταγές των Άγγλων. Κατηγορήθηκε για «κοντή κόμη», ότι «ντυνόταν με ανδρικά ρούχα», για «μαγεία» και ως αιρετική επειδή «ισχυριζόταν ότι ήταν απευθείας υπόλογη στον Θεό» και καταδικάστηκε να καεί ζωντανή (auto da fe) ως αιρετική.Την ώρα που καιγόταν ζήτησε να σηκώσουν το σταυρό για να μπορεί να τον δει μέσα από τις φλόγες. Κατά την εκτέλεσή της μόνο ένας Άγγλος στρατιώτης τόλμησε να φωνάξει «Είμαστε χαμένοι, κάψαμε μια αγία». Είκοσι πέντε χρόνια αργότερα, όταν η Γαλλία είχε πια κερδίσει τον πόλεμο και αναγνώρισε τη συμβολή της Ζαν ντ’ Αρκ στους νικηφόρους αγώνες, ένα νέο εκκλησιαστικό δικαστήριο αποκατέστησε την τιμή της Παρθένας της Ορλεάνης, η οποία στις 16 Μαΐου 1920 ανακηρύχθηκε αγία από την Καθολική Εκκλησία, ενώ ανακηρύχθηκε Αγία και προστάτιδα της Γαλλίας.
29 Απριλίου 1882
Ο Βέρνερ φον Ζίμενς δοκιμάζει στο Βερολίνο το Ελέκτρομοουτ, πρόδρομο του τρόλεϊ. Λειτούργησε από τις 29 Απριλίου έως τις 13 Ιουνίου 1882, σε διαδρομή 540 μέτρων με αφετηρία το σιδηροδρομικό σταθμό Halensee. Κατασκευάστηκε από την εταιρεία Siemens & Halske. Ηταν μετασχηματισμένο τετράτροχο φορτηγό Landau, εξοπλισμένο με δύο ηλεκτρικούς κινητήρες ισχύος 2,2 kW που μετέδιδαν την ισχύ με αλυσίδα κίνησης στους πίσω τροχούς. Η τάση που χρησιμοποιήθηκε ήταν 550 V DC.
29 Απριλίου 1945
Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος: ο Αδόλφος Χίτλερ παντρεύεται την επί χρόνια σύντροφό του, Εύα Μπράουν, σε ένα καταφύγιο στο Βερολίνο και ορίζει ως διάδοχό του το ναύαρχο Καρλ Ντένιτς. Ο Χίτλερ και η Μπράουν αυτοκτονούν την επόμενη ημέρα.Στις 22 Απριλίου 1945 ο Χίτλερ έπαθε νευρική κατάρρευση. Αυτό συνέβη όταν πληροφορήθηκε, κατά τη διάρκεια του καθημερινού σχολιασμού της κατάστασης στο υπόγειο καταφύγιο, κάτω από την Καγκελαρία στο Βερολίνο, ότι η επίθεση που είχε διατάξει για την άρση της πολιορκίας του Βερολίνου δεν είχε εκτελεστεί από τον Αρχηγό των μονάδων των Ες-Ες Στάινερ, γιατί εκείνος τη θεώρησε ανεφάρμοστη λόγω του συσχετισμού δυνάμεων. Ο Χίτλερ είπε ότι όλα πλέον χάθηκαν και ότι όλοι τον έχουν προδώσει, ακόμα και τα Ες-Ες. Άφησε ελεύθερο ένα μέρος του προσωπικού του και αρνήθηκε, παρά τις παρακλήσεις του Μπόρμαν, του Κάιτελ και του Γκέριγκ, να εγκαταλείψει το Βερολίνο.
Διέταξε τον αρχιυπασπιστή του, Γιούλιους Σάουμπ, να κάψει όλα τα προσωπικά του στοιχεία και έγγραφα που βρίσκονταν στην Καγκελαρία και στο Καταφύγιο, καθώς και όσα βρίσκονταν στο Μόναχο. Δύο θέματα κυριαρχούσαν στο καταφύγιο τις τελευταίες μέρες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου: Πόσο κοντά είναι ο Κόκκινος Στρατός και ποιος είναι ο πιο σίγουρος τρόπος αυτοκτονίας. Επανειλημμένα ο Χίτλερ μοίρασε δηλητήριο σε αυτούς που παρέμειναν μαζί του στο Καταφύγιο και δεν τον εγκατέλειψαν. Στις 29 Απριλίου νυμφεύθηκε τη σύντροφο της ζωής του Εύα Μπράουν.
Την επόμενη μέρα, κατά τις 3:30 η Εύα Μπράουν αυτοκτόνησε με υδροκυάνιο. Συγχρόνως ο Χίτλερ έβαλε ένα πιστόλι στο στόμα του και πυροβόλησε. Ο Μάρτιν Μπόρμαν μαζί με τον οδηγό του Χίτλερ Έριχ Κέμπκα, τον υπηρέτη του Χάιντς Λίγκε, τον επιλοχία των SS Όττο Γκίνσε και μερικούς στρατιώτες της προσωπικής του φρουράς έκαψαν τα πτώματα, τα οποία θάφτηκαν αργότερα έξω από το καταφύγιο, μέσα σε κρατήρα από βόμβα. Από εκεί θα τα πάρουν, λίγο αργότερα, οι Σοβιετικοί, οι οποίοι θα τα κρατήσουν σε μυστικό μέρος στην Ανατολική Γερμανία, κοντά στο Μαγδεμβούργο, μέχρι τη δεκαετία του ’70. Τότε, με διαταγή του αρχηγού της KGB Γιούρι Αντρόποφ, καταστράφηκαν τελείως και απορρίφθηκαν στον ποταμό Έλβα.
