Του Βασίλη Κ. Καλαμαρά [vasillis.kalamaras@gmail.com]
Με την παρουσία του ποέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου και του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη εγκαινιάστηκε η έκθεση, η οποία δεν είναι τίποτα άλλο, παρά μία σχέση φιλίας και συνομιλίας με τα υλικά της ζωγραφικής και της ποίησης, με τον τίτλο «Αλέκος Φασιανός-Βαγγέλης Χρόνης | 30 χρόνια φιλίας: Ζωγραφική και ποίηση».
Τα εγκαίνια έγιναν την περασμένη Δευτέρα στο ‘Ιδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη. Οι δύο όροφοι της οδού Μέρλιν 1, με ζωγραφιές και ποιήματα θα παραμείνει ανοιχτός ώς τις 29 Σεπτεμβρίου (καθημερινά 10 π.μ. – 6 μ.μ.). Την επμέλεια της έκθεσης έφερε εις πέρας, ο πάντας αποτελεσματικός Τάκης Μαυρωτάς, μα προπαντός γνώστης εκ των έσω του έργου των δύο συνυπαρχόντων φίλων.
Ο Βαγγέλης Χρόνης είναι ο ποιητής του δηλίου φωτός, συνθέτει ποιήματα της αρχαιοπρέπειας, αναζητώντας στις πηγές του ελληνικού καταυγάζοντος ηλίου, την κατάφαση της ζωής ως προοπτική μέλλοντος. Ο συνομιλητής του, ο Αλέκος Φασιανός αντλεί την ζωγραφική του χειρονομία από τα χρηστικά αγγεία του αρχαίου κόσμου και κομίζει την ελευθερωμένη γραφή στο κάδρο της σύγχρονης ζωής με την νοσταλγία των ανοιχτών υπαίθριων χώρων.
Τι μπορεί να δει ο επισκέπτης της έκθεσης; ‘Εργα του αγαπημένου Αλέκου Φασιανού, πάντα γενναιόδωρου για μία ιδιόχειρη αφιέρωση: «Ο τρεις στρογγυλοκέφαλοι» (1968), «Ο ζωγράφος και το μοντέλο» (1970,) «Πανδώρα» (1977), «Ωραίο τοπίο με τρεις νέους» (1980), «Σαπφώ με στάχια» (1986), «Πυγμαλίων» (1998), «Οδυσσέας και Καλυψώ» (1991, «Η αποθέωση του Αθλητή» (2003), «Το πύρινο όραμα του Προφήτη Ηλία» (2014). Αλλά και σχέδια, χαρακτικά, καθώς και αντικείμενα από πηλό, μπρούτζο και γυαλί, τα οποία δημιουργούν παράλληλους κόσμους, με σημείο σύμπτωσης του κατακτημένο ήθος και ύφος του.
Σε αντίστιξη βρίσκεται το προσωπικό σύμπαν του Βαγγέλη Χρόνη μέσα από το αρχείο του ποιητή με χειρόγραφα, επιστολές, ανέκδοτες φωτογραφίες και πρώτες εκδόσεις, που αποδεικνύουν πρωτίστως την τριαντάχρονη φιλία του ποιητή με τον ζωγράφο, που λειτουργεί ως μαγιά για να αναδυθεί ο εικαστικός και ο ποιητικός τόνος, ανεμπόδιστος από τις φωνές της αγοράς σε μία κάμαρη καβαφική μισοφωτισμένη.
«Αν νιώθουμε ευγνώμονες σε δύο δημιουργούς, όπως ο ζωγράφος Αλέκος Φασιανός και ο ποιητής Βαγγέλης Χρόνης», σημειώνει στον κατάλογο της έκθεσης ο ποιητής Θανάσης Θ. Νιάρχος, «είναι γιατί με την κοινή τους έκθεση φαίνεται να αναγνωρίζουν ισότιμη σημασία, μαζί με τα δημιουργήματα της καθαυτής τέχνης του ο καθένας, σε ένα πλήθος παραπληρωματικών στοιχείων που αποκαλούμενα ντοκουμέντα δίνουν στην έννοια της διάρκειας τη μαγεία μιας ανεξαγόραστης παρούσας στιγμής.»
