-Γιατί στριφογυρίζεις;
Είχε κολλήσει τα πόδια στο πάτωμα, και παρακολουθούσε τις κινήσεις της Μητέρας της. Έκανε αυτή δεξιά, δεξιά και η μικρή. Έκανε αριστερά, αριστερά και αυτή. Χωρίς να κουνηθεί καθόλου από τη θέση της.
-Τι έχεις πίσω στα χεράκια σου;
Τίποτα!
-Τότε γιατί τα κρατάς πίσω;
Έτσι!
-Καλά. Για πες μου, που ήσουν τόση ώρα;
Στον κάμπο.
-Τόσο μακρυά; Μόνη σου πήγες η με παρεούλα;
Μόνη μου πήγα. Εκεί έχει πολύ ωραία λουλούδια. Δεν έχω πολλά λεφτά να σου κάνω ‘άλλο δώρο, και πήγα στον κάμπο
-Και;
Έκοψα λουλούδια, που ξέρω πως σου αρέσουν! Είναι πολύ όμορφα! Θα δείς!
-Για μένα;
Ναί, άκουσα το Μπαμπά το πρωί, που σου έλεγε χρόνια πολλά, και «ότι θα παραγγείλει μία τούρτα με κεράκια. Τόσα, κεράκια, όσα είναι τα χρόνια που πέρασες.
-Θέλεις να πεις, πως έχω γενέθλια και ότι θέλεις να μου κάνεις και εσύ δώρο;
Ναι, αλλά αντί για τούρτα με κεράκια, εγώ έκοψα λουλούδια να σου χαρίσω.
-Πω, πω , τι όμορφα πράγματα μου λες:! Τι ακούω!
Ναί. Εκωψα ένα λουλούδι για κάθε χρόνο της Μαμάς. Σε κάθε λουλούδι που έκοβα έλεγα, σε αγαπώ Μαμά: Το είπα σε όλα τα λουλούδια! Σε όλα!
-Μα εγώ είμαι μεγάλη!
Και εγώ είμαι μεγάλη. Δεν είμαι πια μικρή. Έτσι δε μου λες;
-Ναι, ναι, είναι αλήθεια, αλλά ‘έκοψες τόσα πολλά λουλούδια;Εγώ, έχω ζήσει πολλά χρόνια. Πολύ περισσότερα από εσένα.
Το άκουσα, το πρωί.. Έκοψα ένα λουλούδι για τον κάθε χρόνο. της Μαμάς. Έτσι έγινε ένα μεγάλο Μπουκέτο.. Πολύ μεγάλο! Κοίτα !
