Η αναμφισβήτητη αγάπη του Ροντέν στην αρχαία ελληνική τέχνη και στα γλυπτά του Παρθενώνα αποτελεί για το Βρετανικό Μουσείο μία ακόμη ευκαιρία για να πουλήσει τα χρυσά ελληνικά του λάφυρα και να διατρανώσει την ιδιοκτησία του για τα κλεμμένα.
Καθότι το Βρετανικό Μουσείο εισπράττει μόνο από περιοδικές εκθέσεις γιατί δεν έχει εισιτήριο εισόδου στις μόνιμες συλλογές του, η ευφάνταστη διοίκηση του αποφάσισε την διοργάνωση έκθεσης τον ερχόμενο Απρίλιο με θέμα την αγάπη του Ροντέν για τα γλυπτά του Παρθενώνα. Θα παρουσιαστούν περί τα 100 έργα του μεγάλου Γάλλου δημιουργού μαζί με 12 ή 13 γλυπτά του Παρθενώνα, τα οποία γι αυτό το σκοπό θα αποσπαστούν από το σύνολο τους.
Αυτό σημαίνει ότι το Μουσείο συνεχίζει να αντιμετωπίζει αποσπασματικά και για εντυπωσιασμό τα αρχιτεκτονικά μέλη ενός ναού, όπως είναι τα παρθενώνεια γλυπτά. Παίρνει ως αφορμή τον θαυμασμό του νεαρού Ροντέν που είχε ταξιδέψει στο Λονδίνο 12 φορές (από το 1881-1917) για να τα δει και να τα σχεδιάσει (τα σχέδια αυτά θα συνεκτεθούν) και στήνει μια ολόκληρη έκθεση μετακινώντας και επανεκθέτοντας τα αρχαία.
Επιχειρεί να δείξει την απήχηση των έργων του Φειδία στη σύγχρονη ευρωπαϊκή τέχνη, όπως αναφέρεται σκεπτικό της έκθεσης. Σαν να πρόκειται για κάτι καινοφανές. Δεν γνωρίζει η ανθρωπότητα ότι η αρχαία ελληνική τέχνη των κλασικών χρόνων επηρέασε από τον Μιχαήλ Αγγελο μέχρι τον Ροντέν και περιμένει από το Βρετανικό Μουσείο να του το δείξει.
Το νόστιμο είναι ότι ο επιμελητής της έκθεσης Ιαν Τζέκινς συσχετίζει τις θεές της ζωφόρου του Παρθενώνα με το Φιλί του Ροντέν. Το Φιλί, μεταδίδει ερωτισμό (αυτό είναι αδιαμφισβήτητο), αλλά και οι θεές, σύμφωνα με τον κ. Τζέκινς, έχουν κάτι το ερωτικό. Γιατί; Απλούστατα, γιατί αποδίδονται με διαφανή ιμάτια που κολλάνε στα σώματά τους, «δίνοντας έμφαση στις ερωτογενείς ζώνες».
Λησμονεί ο σοβαρός αυτός επιστήμονας ότι τα πρόσωπα της ζωφόρου είναι ιερά στην αντίληψη των αρχαίων Ελλήνων. Ποιός θα έβλεπε στο στήθος της Παναγίας Βρεφοκρατούσας και στις πτυχώσεις του ιματίου της, την απεικόνιση μιας απλής γυναίκας και όχι μια εικόνα ιερή;
Αλλά τι να περιμένει κανείς από τους Βρετανούς που εκθέτουν τα γλυπτά του Παρθενώνα εδώ και δεκάδες χρόνια ανάποδα με την διάταξη των αρχαίων λίθων σαν να ήταν η ζωφόρος μέσα και όχι απέξω από το ναό. Ενώ, στην Αθήνα χτίστηκε ειδική αίθουσα του Παρθενώνα στο Μουσείο της Ακρόπολης για να τοποθετηθούν τα γλυπτά ακριβώς στη θέση που βρίσκονταν. Με μόνη διαφορά το ύψος. Κατέβηκαν από τα 10 μέτρα που ήταν για να είναι ορατά στους επισκέπτες.
Η κυνική προσπάθεια του Βρετανικού Μουσείου να πουλήσει τον ελληνικό πολιτισμό και να κερδίσει χρήματα φαίνεται και από το πωλητήριό του. Στα νέα αντικείμενά του περιλαμβάνεται και ένα κακέκτυπο πορτραίτο του Ηνιόχου των Δελφών. Δεν πρόκειται για ακριβές αντίγραφο του αρχαίου, ίσως για να μην διεκδικήσουμε αποζημίωση για την κλοπή δεδομένου ότι το πουλούν άνευ αδείας από το Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων και μάλιστα στη διόλου ευκαταφρόνητη τιμή των 600 λιρών.
Στην επίσημη ιστοσελίδα του Βρετανικού Μουσείου, αναφέρεται ότι πρόκειται για το πορτρέτο του Ηνιόχου, που είναι ένα από τα διασημότερα έργα της ελληνικής αρχαϊκής εποχής και ένα από τα ελάχιστα εναπομείναντα χάλκινα γλυπτά του Αυστηρού Ρυθμού, του 6ου αι. π.Χ. Δεν παραλείπουν να σημειώσουν ότι το πρωτότυπο βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο των Δελφών. Προς τι λοιπόν πουλούν κάτι που δεν εκτίθεται στο Βρετανικό Μουσείο; Θα πουλούσαν για παράδειγμα την Μόνα Λίζα, ή την Γκουέρνικα του Πικάσο;
