Του Συμεών Σολταρίδη
Μετά από την θετική απόφαση της Τουρκικής Δικαιοσύνης για τους δύο Έλληνες στρατιωτικούς που ήταν φυλακισμένοι στην Αδριανούπολη να απελευθερωθούν, πολιτικοί αναλυτές χαρακτηρίζουν την απόφαση σαν «πολιτική απόφαση ματ».
Και αυτό γιατί η απόφαση εξήχθη σε στιγμή που δεν αναμένονταν για τους πολλούς, αλλά αναμένονταν ιδιαίτερα την ημέρα της Παναγίας για τους «παροικούντες εν Ιερουσαλήμ» , σαν ένδειξη καλή γειτονίας και καλής πολιτικής προαίρεσης.
Αντίθετα με τους φανφαρονισμούς και τις μεγαλοστομίες των πολιτικών και πολιτευτών μας, τις άστοχες τοποθετήσεις και αναλύσεις των αναλυτών μας, των ειδημόνων που αγνοούν την Τουρκική πραγματικότητα, η Τουρκική πλευρά αποφάσισε πολιτικά και απελευθερώθηκαν οι δύο στρατιωτικοί, κάνοντας τους πολιτικούς «τύπου Καμμένου» να δηλώσουν «μπορούμε να ζήσουμε μαζί, και μπορούμε να ζήσουμε ειρηνικά προς όφελος και των δύο λαών μας. Μπορούμε να ζήσουμε χτίζοντας το μέλλον και το αύριο και των δύο χωρών μας, σεβόμενοι το διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συνθήκες».
Στο σημείο αυτό όμως να μου επιτραπεί να σημειώσω την σημαντική προσφορά των δύο διπλωματικών συμβούλων του Αλέξη Τσίπρα, Βαγγέλη Καλπαδάκη και του Τούρκου Προέδρου Ταγίπ Ερντογάν, Κερίμ Ουράς , οι οποίοι αφού πήραν τις πολιτικές «ντιρεκτίβες» των προϊσταμένων τους έδρασαν διπλωματικά , χαμηλόφωνα και δημιουργικά. Διπλωμάτες αξίας και σύνεσης και οι δύο, οπαδοί του διαλόγου και της φιλικής διπλωματίας της συζήτησης και των συνομιλιών και όχι των φωνασκιών. Ιδιαίτερα ο Κερίμ Ουράς, που σαν Πρέσβης στην Αθήνα άφησε θετικότατες εντυπώσεις για τα έργα και ημέρες του και συνέβαλε στην πρόοδο των Ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Δούλεψαν , όπως φαίνεται, δημιουργικά πίσω από τα φλας και έφεραν θετικά αποτελέσματα , αντίθετα με όλους αυτούς που πίστευαν ότι φωνάζοντας θα κέρδιζαν, απειλώντας θα φόβιζαν προσφεύγοντας στους μεγάλους ξένους θεσμούς θα εκβίαζαν. Θα τόνιζα προς όλες τις κατευθύνσεις ότι το βασικότερο στοιχείο για την καλυτέρευση των Ελληνοτουρκικών σχέσεων είναι η αγαστή συνεργασία και ο διάλογος. Ας θυμηθούμε όλοι μαζί την περίοδο των σεισμών στην Ντούζτζε και Αθήνα, καθώς και την αμέριστη βοήθεια των δύο λαών στις καταστροφές που υπέστησαν οι δύο λαοί. Μετά τις καταστροφές ζήσαμε μια ειρηνική συνύπαρξη που ήταν προς παραδειγματισμό από πολλούς.
Ας μου επιτραπεί λοιπόν να σημειώσω ότι οι δύο Κυβερνήσεις και ιδιαίτερα η Ελληνική να «εκμεταλλευτεί» την παρούσα Τουρκική πολιτική κίνηση και να σταματήσει την εν πολλοίς «ο εχθρός του εχθρού μου φίλος μου» και να διαλεχθεί ώστε να σταματήσει και γιατί όχι τερματιστεί αυτή η «μη φιλική» ατμόσφαιρα των ημερών μας.
Και επειδή διαβάζω τα περί «πιέσεων από τον Τραμπ» ή το Κατάρ ή τον Γιούνκερ ή θαύματος της Παναγίας , ή ότι σώθηκαν, κατά Καμμένο, από την Ελευθερώτρια , την οποία προσωπικά τιμώ, σημειώνω ότι μειδιώ γιατί εκτός της φαιδρής προπαγάνδας που προσπαθούν να κάνουν ορισμένοι ή να υποβιβάσουν την γείτονα ή να δείξουν ότι διακατέχονται από διαστρεβλωμένα πατριωτικά αισθήματα, προτιμώ αυτή τη στιγμή να χαρώ με την απελευθέρωση και την επιστροφή στην Πατρίδα των δύο στρατιωτικών και να αφήσω σε αυτούς τους «ειδήμονες» τις φαιδρές αναλύσεις και να περιμένω τον χρόνο να δείξει τι πραγματικά έχει συμβεί.
Φωτογραφία: ΑΠΕ-ΜΠΕ
