«Θες να γίνω άλλος να μην είμαι πια εγώ/να’μαι καθρέφτης της δικής σου λογικής/που θα σε βλέπει και θα λέει ό τι πεις»
Κατά κανόνα ισχύει για όλες και όλους. Οι αποκλίσεις όμως είναι τεραστίων διαστάσεων.
Επαγωγικά-αν έχεις τα φυσικά προσόντα, το βλέπεις παντού. Στο εγγύς αλλά και στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον.
Αντανάκλαση του κοινωνικού περιβάλλοντος η πολιτική, αντανακλά, με τη σειρά της, την ποιότητα εκείνων που την διακονούν-λέμε τώρα!
Τεραστίων διαστάσεων κι εδώ οι αποκλίσεις του νοήματος «να’μαι καθρέφτης της δικής σου λογικής/που θα σε βλέπει και θα λέει ό τι πεις».
#Απεικονίζουν δε τις διαφορές μεταξύ πολιτικών προσώπων αφενός και πολιτικών φορέων (κομμάτων, κινήσεων) αφετέρου.
Ένα από τα μέτρα σύγκρισης-καθοριστικό θα έλεγα, για να ξεχωρίσει κανείς ποιος θέλει το κοινωνικό υποκείμενο υποχείριο τη λογικής (;;;) «ό τι πεις», είναι το πάθος.
Το πάθος όχι για να πειστεί θετικά ο ψηφοφόρος υπέρ των προτάσεων που του προσφέρεις, αλλά να ποτιστεί αρνητικά με απόρριψη και μίσος, για τον πολιτικό αντίπαλο και κάθε τι που σε αμφισβητεί. Το πάθος, τελικά, να πείσεις πως είσαι η μόνη αλήθεια, η μόνη επιλογή, της μοίρας ο …εκλεκτός!
Ότι τέτοια πάθη εδράζονται σε αχανή υπόβαθρο παράνοιας, που φέρνουν καταστάσεις Χίτλερ, Μουσολίνι, Λένιν, Στάλιν… ή καρικατούρες αυτών τύπου Μαδούρο,. είναι ιστορικά τεκμηριωμένο.
Τεκμηριωμένο είναι επίσης ότι σε παρόμοιο αχανές υπόβαθρο εδράζεται και το ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ πάθος, με πιο τρανή-και αδιάψευστη, απόδειξη τα περιβόητα: «ή εμείς ή αυτοί», «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν»!
-ΙΔΕΑ »φαεινή» για τους φιλοσύρζα …φίλους μου ολ αυτά. Αυτούς του «άμαχου πληθυσμού» περισσότερο, που δίκην προβάτων πορεύονται εν αγνοία.
Εν όψει ανασχηματιστικών μεταμορφώσεων και αναπόφευκτων νέων εξαπατήσεων, τους συνιστώ, αν δεν κατάλαβαν τη »φαεινή», να θυμηθούν την «κοκκινοσκουφίτσα» και το παλαιόθεν αποδεκτό-κυρίως αυτό, ότι: «ο λύκος την τρίχα αλλάζει»!
