Ο θεατρικός οργανισμός «Νέος Λόγος» και το στούντιο Μαυρομιχάλη παρουσιάζουν τη θεατρική παράσταση «ΤΖΕΜ», της Ελέιν Μέρφυ, σε μετάφραση Χριστίνας Μπάμπου – Παγκουρέλη και σκηνοθεσία / μουσική επιμέλεια Φώτη Μακρή.
Ένα καυστικό κοινωνικό έργο (2008), με δραματικό χαρακτήρα που καταφέρνει εν ολίγοις να αναδείξει τον πόνο, τη μοναξιά, την ανάγκη της αυτοδιάθεσης, την αξία της επιβεβαίωσης και της αγάπης.
Κοινή παράμετρος στη ζωή των τριών γυναικών, της γιαγιάς, της κόρης και της εγγονής, είναι η αίσθηση της έλλειψης κατανόησης αναμεταξύ τους, αλλά και η πεποίθηση της απόρριψής τους από το στενό και όχι μόνο περιβάλλον.
Ερμηνείες:
Παίζουν η Μαρία Κανελλοπούλου, την γιαγιά Κέι, η Στέλλα Κρούσκα την κόρη Λορέιν και η Βασιλίνα Κατερίνη την εγγονή Άμπερ. Ο παππούς ΤΖΕΜ, παρών στη ζωή των τριών γυναικών, χωρίς όμως σκηνική παρουσία στο έργο.
Συνολικά η ποιότητα της υποκριτικής τέχνης των τριών ηθοποιών, ξεδιπλώνεται ως εξαιρετική, κάνοντας τη ροή ευέλικτη μέσα σε πλαίσιο που αναδεικνύει τη δυναμική των νοηματικών αξόνων.
Η Μαρία Κανελλοπούλου χτίζει το πρόσωπο της Κέι, σε βάθος έτσι ώστε το δραματικό στοιχείο να εναρμονίζεται επιτυχώς με το κωμικό, χωρίς να χάνεται η ανθρωπιά και η αφύπνιση της αμοιβαιότητας των συναισθημάτων. Εστιασμένη στο ερμηνευτικό της κέντρο με μια επαγγελματική συνέπεια και κομψότητα, επικοινωνεί με το θεατή. Η εμπειρία, το ήθος και η υποκριτική της αυτοτέλεια, θεωρούνται τα δυνατά χαρτιά της παράστασης.
Η σκηνική συγκρότηση της Στέλλας Κρούσκα, συμβάλλει στο παραγόμενο θεατρικό προϊόν, καθώς ενισχύει το δραματουργικό επίπεδο με το πολυσχιδές της ηρωίδας της. Την υποδύεται με ευθυβολία, σύνεση και μέτρο.
Η νεαρή Βασιλίνα Κατερίνη, άμεση, έντονα εκφραστική ενσαρκώνει το πάθος, τα όνειρα, τους θυμούς, τα αδιέξοδα και τις επιθυμίες της ηλικίας της. Πολύ καλή στο ρόλο της, αυθόρμητη, ένας σκηνικός σίφουνας.
Συντελεστές:
Η μετάφραση της Χριστίνας Μπάμπου – Παγκουρέλη, καίρια και ουσιαστική, στηρίζει τη θεατρική συνθήκη.
Στη μουσική σύνθεση βρίσκουμε το Φοίβο Σαμαρτζή και στα σκηνικά / κοστούμια τη Μαρία Μπενάκη. Η συμβολή και των δύο σημαντική στην εδραίωση των τεκταινομένων.
Η σκηνοθεσία του Φώτη Μακρή, γήινη και ρεαλιστικότατη, εκφράζει με απέριττο τρόπο την ιδιοσυγκρασία των ηρωίδων και ταυτόχρονα την αλλαγή τους σε ψυχοπνευματικό επίπεδο. Αυτή η αλλαγή είναι και η μεγάλη ανατροπή, για την κάθε μία που οδηγεί στη συνείδηση της ύπαρξης, με κριτήριο τη σπουδαιότητα της επαφής και της εμπιστοσύνης ανάμεσά τους. Μέσα από αυτή την αναμέτρηση και οι τρεις γενιές, αντιλαμβάνονται το όφελος του αγώνα για την προώθηση / αξιολόγηση των προσωπικών ενδιαφερόντων τους.
Το έργο με τη στιβαρή σκηνοθετική γεωμετρία να εμπνέει την προσήλωση του κοινού στον θεματικό πυρήνα, χωρίς ψευτομοντερνιές και ακρότητες, δικαιώνει το κείμενο της Ιρλανδής Ελέιν Μέρφυ.
Αξιολόγηση:
«ΤΖΕΜ», της Ελέιν Μέρφυ, στο στούντιο Μαυρομιχάλη, ένα κοινωνικό δράμα, με κορμοστασιά, σύνθετο και συνάμα πολύ δυνατό, σύγχρονο, ζωντανό, προκλητικό και ιδιαίτερα ανθρώπινο που αγγίζει με παρρησία υπαρξιακά ανθρώπινα ζητήματα.
