Η Ρένα Κουμπαρούλη πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Λυσσασμένη μπαλαρίνα» του Grigory Konstantinopolsky που έχει κερδίσει κοινό και κριτικούς στο θέατρο Studio Μαυρομιχάλη.
Λίγο πριν το φινάλε της παράστασης, μένουν τρεις ακόμη Κυριακές, μια εκ των πρωταγωνιστριών μας μίλησε για την επιτυχία της παράστασης αλλά και την σημερινή κατάσταση στα θέατρα με τη σκιά της πανδημίας.
Πείτε μας δυο λόγια για την παράσταση
Έχει λίγο από όλα. Γέλιο, συγκίνηση, γκροτέσκο, σουρεαλισμό, χορό, τραγούδι, αφήγηση. Πολλούς χαρακτήρες που περικλείουν μια γυναίκα ξεχωριστή με πολύ ασυνήθιστη ζωή.
Γιατί αξίζει να δει κανείς τη «Λυσσασμένη Μπαλαρίνα»;
Γιατί θα θέλανε να ζωντανέψει μπροστά τους πιστεύω ο ασυνείδητος εαυτός τους που ίσως καταπιέζει πράγματα και όνειρα και να δουν πως θα ήταν να κάνεις μόνο αυτό που θέλεις και αγαπάς. Ακόμα και αν δυσκολευτείς. Μπορεί να απογοητεύουν για όνειρα που άφησαν αλλά και να εμπνευστούν για το μέλλον.
Ποια η δική σας σχέση με τον χορό;
Τον λατρεύω. Θεωρώ πως το σώμα έχει πιο πολλά να πει από το στόμα. Σαν να βγαίνει κατευθείαν από τη ψυχή γιατί όταν μιλάς πολλές φορές μπαίνει ένα φίλτρο. Το σώμα δεν μπορεί να κρυφτεί. Είναι απελευθερωτικό να χορεύεις.
«Ταλέντο δε σημαίνει τίποτα» συμφωνείτε με τη φράση;
Την ασπάζομαι χρόνια. Δεν υπάρχει άνθρωπος που όταν δουλεύει και έχει πάθος για ότι κάνει να μην εξελιχθεί. Τι να το κάνω το οποιοδήποτε ταλέντο όταν επαναπαύεσαι στις ευκολίες και πιστεύεις πως δεν υπάρχει τίποτα άλλο να μάθεις. Ειδικά στο θέατρο ποτέ μα ποτέ δεν τα έχεις μάθει όλα.
Πώς βλέπετε την κατάσταση στο ελληνικό θέατρο σήμερα;
Χειρότερα δυστυχώς. Όλοι κοιτάνε τον εαυτό τους και δεν υπάρχει στήριξη από το κράτος για να μπορέσει αυτό το επάγγελμα να πάρει τη θέση που του αξίζει. Και πολλές ναρκισσιστικές συμπεριφορές. Δεν ξέρω γιατί. Είναι λυπηρό. Ειδικά όταν ασχολείσαι με το επάγγελμα που δίνεις τη ψυχή σου. Δώστη με αγάπη. Είμαι αισιόδοξη όμως και πρόθυμη να βάλω ένα μικρό λιθαράκι προς το καλύτερο.
Τι σας κάνει να χαμογελάτε στην καθημερινότητά σας;
Η ευγένεια, η αλληλεγγύη, ένα χαμόγελο, ένας καλός λόγος , η θετική ενέργεια, η αισιοδοξία, μια αγκαλιά. Απλά πράγματα.
Υπάρχει κάτι για το οποίο δεν ακούτε κανέναν και τίποτα;
Όταν έχω βάλει κάτι στο μυαλό μου πρέπει να το κάνω. Δεν ησυχάζω αλλιώς. Και την αδικία. Δεν την μπορώ. Όχι μόνο να συμβεί σε μένα. Γενικά. Θα πρέπει να μιλήσω.
Επόμενα επαγγελματικά σχέδια;
Δεν έχω κάτι σίγουρο, όχι. Κουβέντες από δω και από κει. Ο κόσμος φοβάται. Ακούω συνέχεια: «Έχω μια ιδέα αλλά κάτσε να φύγει ο κορονοϊός και βλέπουμε». Μια σπουδαστική ταινία μικρού μήκους θα κάνω και είμαι χαρούμενη γιατί αγαπάω πολύ τον κινηματογράφο. Είναι άλλο πράγμα.
Συντελεστές:
Κείμενο: Grigory Konstantinopolsky
Μετάφραση / Διασκευή: Λιούμπα Κριβοχίζα
Σκηνοθεσία: Λιούμπα Κριβοχίζα
Βοηθός σκηνοθέτη: Πέτρος Παπαγιαννέλλης
Σκηνογραφία: Νάντια Σκορδοπούλου
Κοστούμια: Ελισάβετ Σαμινέλη
Επιμέλεια μουσικής- μουσική διδασκαλεία: Σόνια Ζορμπά
Επιμέλεια κίνησης: Στέλλα Κρούσκα
Ερμηνεύουν: Λιούμπα Κριβοχίζα, Ρένα Κουμπαρούλη, Άννα Μίχου και Κυριάκος Ψυχαλής
