Του Νίνου Φένεκ Μικελίδη
Εορταστικό φέτος αναμένεται να είναι το Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Βερολίνου, έχοντας κλείσει 70 χρόνια από το 1951 από τότε που ξεκίνησε, με την παρουσία ενός μεγάλου αριθμού ξένων και Γερμανών καλλιτεχνών να παίρνουν μέρος στην αποψινή τελετή έναρξης.
Έναρξη που ανοίγει επίσημα η υπουργός Πολιτισμού Μόνικα Γκρούτερς, με την παρουσία διασημοτήτων από το χώρο του κινηματογράφου, τόσο από τη Γερμανία όσο και από τον υπόλοιπο κόσμο. Επικεφαλής ο διάσημος Βρετανός ηθοποιός Τζέρεμι Άιρονς, Πρόεδρος της Διεθνούς Κριτικής Επιτροπής και τα μέλη της επιτροπής του (ανάμεσά τους και η Γαλλίδα ηθοποιός Μπερενίς Μπεζό και ο Αμερικανός σκηνοθέτης Κένεθ Λόνεργκαν).
Από τους υπόλοιπους αναφέρω την Βρετανή ηθοποιό Χέλεν Μίρεν, που φέτος τιμά το φεστιβάλ, καθώς και την Αμερικανίδα Σιγκούρνι Γουίβερ, πρωταγωνίστρια της ταινίας “My Salinger Year” (“Η χρονιά μου με τον Σάλιντζερ”), γύρω από ένα επεισόδιο από τη ζωή του διάσημου Αμερικανού Ντι Τζέι Σάλιντζερ, συγγραφέα του πασίγνωστου βιβλίου “Ο φύλακας στη σίκαλη” (The Catcher in the Rye).
Η Ελλάδα μπορεί να μη συμμετέχει φέτος στο επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμα, η παρουσία της όμως είναι αρκετά μεγάλη, με τέσσερις συνολικά ταινίες, με τις τρεις να προβάλλονται στο τμήμα “Πανόραμα” και τη μία στο τμήμα Perspective Deutches Kino. Ενώ μια παλιότερη κλασική ταινία, η “Αναπαράσταση” του Θόδωρου Αγγελόπουλου θα προβληθεί στο τμήμα του Φόρουμ της Μπερλινάλε, με αφορμή τα 50 χρόνια από την πρώτη προβολή της.
Στο Πανόραμα θα δούμε τις ακόλουθες ελληνικές ταινίες:
“Digger” ελληνογαλλική ταινία του πρωτοεμφανιζόμενου Τζώρτζη Γρηγοράκη, που παρουσιάζεται με τη μορφή ενός σύγχρονου γουέστερν, με πρωταγωνιστέρς ένα πατέρα και το γιο του, που αναζητούν κάτι σε μια ορεινή περιοχή.
«Pari», μια αμιγώς ελληνική παραγωγή, σκηνοθετημένη από τον Ιρανό Σιαμάκ Ετεμάντη, που ζει και εργάζεται στην Ελλάδα, και που καταγράφει την αγωνία μιας Ιρανής μάνας, η οποία ψάχνει τα ίχνη του εξαφανισμένου φοιτητή γιου της στην σημερινή Αθήνα.
«Σπείρε τον άνεμο». Μια συμπαραγωγή ανάμεσα στην Ιταλία, τη Γαλλία και την Ελλάδας, σκηνοθετημένη από τον Ντανίλο Καπούτο, γύρω από μια νεαρή Ιταλίδα, η οποία επιστρέφει στον τόπο της, σε μια περιοχή του ιταλικού Νότου, και αγωνίζεται να σώσει τον ελαιώνα της οικογένειάς της.
Ενώ, την ελληνική συμμετοχή στο Perspective Deutches Kino καλύπτει η ελληνογερμανική ταινία “Φιλικά πυρά” της Δάφνης Χαριζάνη, με πρωταγωνίστρια μια κουρδικής καταγωγής Γερμανίδα, επαγγελματίας στρατιωτικός, που συμμετέχει εθελοντικά σε μια αποστολή στο Ιράκ με σκοπό την εκπαίδευση Κούρδων που πολεμούν το ISIS και η οποία, παράλληλα ψάχνει για τη χαμένη αδελφή της.
Με ένα ιδιαίτερα πλούσιο και ανανεωτικό πρόγραμμα ξεκινά φέτος η εορταστική Μπερλινάλε με νέα διεύθυνση, με τη γυναίκα να εκπροσωπείται αρκετά στο διαγωνιστικό πρόγραμμα. Και πρώτα απ’΄όλα με δυο αμερικανικές ταινίες, την “First Cow” της Κέλι Ράισχαρτ (γνωστή μας από τις ταινίες “Wendy & Lucy” και “Night Moves“) και “Never Rarely Sometimes Always” της Ελάιζα Χίτμαν, ενώ από τη Βρετανία η Σάλι Πότερ θα μας παρουσιάσει την ταινία “The Roads Never Taken”. Από την Ελβετία το δίδυμο, Στεφανί Σουάτκαι Βερονίκ Ρεμόν εκπροσωπούνται με την ταινία “Η μικρή μου αδερφή”. Ενώ η Ρωσίδα Αικατερίνα Ερτέλ συν-σκηνοθετεί με τον Ίλια Χραζανόφσκι την ταινία “Dau Natasha“.
Από τις υπόλοιπες ταινίες του διαγωνιστικού αναφέρω τις “Μέρες” του Ταϊβανέζου Τσάι Μινγκ-Λιάνγκ, “Το αλάτι των δακρύων” του Γάλλου Φιλίπ Γκαρέλ, τη “Σιβηρία” του Έιμπελ Φεράρα, “Ουντίν” του Γερμανού Κρίστιαν Πέτζολτ, τη γαλλική “Ακτινοβολημένος” του Καμποτζιανού Ρίτι Παν και την ιταλική “Κακές ιστορίες” των Φάμπιο και Νταμιάνο Ντ’Ινοτσέντζο.
Ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζει και το τμήμα “Ειδικές Προβολές”, που εκτός από την ταινία “Η χρονιά μου με τον Σάλιντζερ” του Φαλαρντό, μας προτείνει ταινίες όπως ο “Τσαρλατάνος” της Πολωνής (και διευθύντριας της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου) Ανιέσκα Χόλαντ, “Πινόκιο”, μια νέα έκδοση του περίφημου παραμυθιού από τον Ιταλό Ματέο Γκαρόνε, “Αστυνομία” της Γαλλίδας Αν Φοντέν, “Paris Calligrammes“ της Γερμανίδας Ούλρικε Ότινγκερ (που φέτος θα τιμηθεί για το σύνολο του έργου της), και “Να κολυμπάς μέχρι η θάλασσα να γίνει γαλάζια” του Κινέζου Ζία Ζανγκ-κε.
Αξίζει ακόμη να αναφέρω και τη μεγάλη ρετροσπεκτίβα του φεστιβάλ στον Αμερικανό σκηνοθέτη Κινγκ Βίντορ, από τους αληθινά πρωτοπόρους του αμερικανικού σινεμά (της εποχής του Τζον Φορντ), που ξεκίνησε την εποχή του βωβού και συνέχισε μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του ’50, με την προβολή όλων των ταινιών του, ανάμεσά τους και αριστουργήματα όπως “Το πλήθος”, “Η μεγάλη παρέλαση”, “Στέλλα Ντάλας”, “Μονομαχία στον ήλιο”, “Man Without a Star“,“Πόλεμος και ειρήνη”, κ.ά.
Οσο για τη φετινή καθυστερημένη, κατά μια βδομάδα, έναρξη της Μπερλινάλε, αυτό, όπως μαθαίνουμε, οφειλόταν στην αλλαγή της απονομής των Όσκαρ στις αρχές Φεβρουαρίου, αν και, από του χρόνου, το φεστιβάλ θα επανέλθει στις παλιές του μερομηνίες (11 έως 21 Φεβρουαρίου του 2021), από τη στιγμή που η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου αποφάσισε να επαναφέρει τις ημερομηνίες της απονομής προς το τέλος Φεβρουαρίου – έτσι, για το 2021, η απονομή θα γίνει στις 28 Φεβρουαρίου ενώ το 2022 θα γίνει στις 27 Φεβρουαρίου.
