«Οι Παίχτες», του Νικολάι Βασίλιεβιτς Γκόγκολ, στο «Κιβωτός», είναι μια φαρσοκωμωδία, μια παράσταση με τραγελαφικό ύφος και δηκτική διάθεση. Στη σκηνοθεσία / μετάφραση / διασκευή βρίσκουμε τον Γιώργο Κουτλή και στη δραματική επεξεργασία τον Βασίλη Μαγουλιώτη.
Σκηνοθεσία / Διασκευή:
«Οι Παίχτες», στηρίζονται σε κείμενο που εκθειάζει τη δυναμική εμβέλεια του παιχνιδιού, οριοθετεί την γοητεία της απάτης, καταργώντας κάθε ηθικό κανόνα, σε ένα περιβάλλον άκρατου ανταγωνισμού. Αλλά επενδύει πολύ και στην κίνηση, το ρυθμό και την ξέφρενη μουσική.
Πρόκειται για ένα έργο με χαρακτήρα ενός δαιμόνιου χιούμορ που σε κάποια σημεία μπορεί να προκαλέσει και το γέλιο. Αυτό όμως που απορρέει από τη θεματική της διασκευής του Γιώργο Κουτλή, είναι μια προσπάθεια να φανεί ο συμβολισμός των τεκταινομένων πέρα από το φαινόμενο της χαρτοπαιξίας και της χαρτοκλοπής.
Το πως η απάτη διαφθείρει συνειδήσεις και καταστρέφει ανθρώπινες ζωές, είναι σημαίνον στοιχείο, καθώς αντικαθρεφτίζει το εύρος των παθών και των αδυναμιών της εκάστοτε κοινωνίας.
Αυτό σε αρκετά σημεία φάνηκε στην παράσταση και ιδίως στον υποψιασμένο θεατή, όχι όμως ολοκληρωτικά. Περισσότερο η αύρα της διασκευής του έργου, θυμίζει κάτι πιο ανάλαφρο, πιο επιφανειακό, με στόχο την πρόκληση μιας ευχάριστης, αστεΐστικης κατάστασης.
Δεν γνωρίζω, εάν η πρόθεση του σκηνοθέτη ήταν αυτή. Η δραματουργική πάντως εμβάθυνση δεν βρήκε επακριβώς το στόχο της, ούτε οι νοηματικοί κώδικες στήριξαν επαρκώς τη σκηνική δράση, ώστε ο εμπαιγμός, ο χλευασμός ή και ο αμοραλισμός να εισχωρήσουν βαθιά στα πρόσωπα των ηρώων. Και το ζητούμενο είναι αυτή η επαφή να περάσει στην πλατεία, στο κοινό.
Ωστόσο, «Οι Παίχτες», είναι μια παράσταση με ενδιαφέρον, αξιοπαρατήρητη και αλέγρα που αγωνίζεται και κρατάει το σεβασμό στον εαυτό της, έχοντας μία πετυχημένη θεατρική εμπειρία την περασμένη σεζόν. Γι αυτό το λόγο μένουμε στα συν της παράστασης.
Συντελεστές:
Τα σκηνικά επιμελήθηκε η Άρτεμις Φλέσσα, τα κοστούμια η Ιωάννα Τσάμη, τη μουσική ο Αλέξανδρος Δράκος Κτιστάκης, τους φωτισμούς ο Σάκης Μπιρμπίλης και την χορογραφία ο Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου. Πολύ καλή δουλειά, από όλους, συντονισμένη.
Παραγωγή ΤΕΧΝΗΧΩΡΟΣ.
Ερμηνείες:
Παίζουν οι Γιάννης Νιάρρος, Βασίλης Μαγουλιώτης, Ηλίας Μουλάς, Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος, Γιώργος Τζαβάρας και Γιώργος Μπουκαούρης. Guest star o Θέμης Πάνου.
Η ομάδα των ηθοποιών, φανταστική, με ταλέντο και υποκριτική πειθαρχία. Ο ένας καλύτερος από τον άλλον, με επικοινωνία άψογη μεταξύ τους. Ρόλοι που υπογραμμίζουν τη νευραλγικότητα των χαρακτήρων, αποδεικνύουν τη μεστότητα της σκηνικής παρουσίας, η οποία αναφέρεται με εγγύτητα στο σωματικό θέατρο.
Χορεύουν, τραγουδούν, ερμηνεύουν, από θύτες γίνονται θύματα και το αντίστροφο, εξαπατούν και εξαπατώνται, μεταποιούν την παραπλάνηση σε πραγματικότητα, το ψέμα σε αλήθεια. Μετατρέπουν τη σκηνή σε ένα αεικίνητο θεατρικό δρώμενο, με ένταση, ψυχή, εκρηκτική μουσική ζωντάνια, αλαζονεία, ανηλεή σοφίσματα, λατρεία στο θεό του τζόγου και εμμονή στον οργασμό της εξαπάτησης. Χαρακτηριστικό «προϊόν», οι πολυποίκιλες ανατροπές που ανανεώνουν την πλοκή και ιχνογραφούν τον πλούτο της εικόνας.
Αξιολόγηση:
«Οι Παίχτες», του Νικολάι Βασίλιεβιτς Γκόγκολ, σε μετάφραση / διασκευή / σκηνοθεσία του Γιώργου Κουτλή και δραματουργική επεξεργασία του Βασίλη Μαγουλιώτη, στο θέατρο «Κιβωτός», για δεύτερη χρονιά, είναι μία θεατρική παράσταση που αξίζει την προσοχή μας.
