ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ… 2 Απριλίου
Επιμέλεια: Σταύρος Χρονόπουλος, υπεύθυνος Μarketing «Εκδοτικός Οίκος Historical Quest» (https://www.historical-quest.com/)
2 Απριλίου 1725
Γεννήθηκε ο Τζάκομο Καζανόβα (Giacomo Girolamo Casanova, 2 Απριλίου 1725 – 4 Ιουνίου 1798), Ιταλός τυχοδιώκτης και συγγραφέας, του οποίου, τα απομνημονεύματα περιέχουν μεταξύ άλλων μια μακριά σειρά αποπλανήσεων που έκανε το όνομά του συνώνυμο του ακαταπόνητου στην αναζήτηση. Γόνος ζεύγους ηθοποιών της Βενετίας, σπούδασε Νομικά και, κατά τα γραφόμενά του, πήρε δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο της Πάντοβας δεκαεξαετής.
Παρά τις σπουδές του -αν αληθεύουν τα περί διπλώματος- ζούσε μέσα στην φτώχια παίζοντας βιολί στους δρόμους και στις ταβέρνες, μέχρι την στιγμή που έσωσε από βαρύ τραυματισμό τον γερουσιαστή κόμη Μπραγκαντίν. Η πράξη του αυτή του προσπόρισε χρήματα για ένα ταξίδι στην Γερμανία και στην Γαλλία, όπου, στο Παρίσι, μυήθηκε στον Τεκτονισμό. Το 1753 επέστρεψε στην Βενετία κι αμέσως κίνησε την προσοχή των αρχών της Δημοκρατίας με τις αποκρυφιστικές του διδασκαλίες που, κατά τους ανακριτές, σκοπό είχαν την απομύζηση διαφόρων θυμάτων και ιδίως του Μπραγκαντίν. Επί πλέον έγινε ύποπτος ελευθεροφροσύνης.
Ο Μπραγκαντίν -ανακριτής (inquisitore) κι ο ίδιος κάποτε- τον συμβούλεψε να εγκαταλείψει την Βενετία αλλά ήταν αργά. Ο Καζανόβα συνελήφθη και κλείστηκε στα Piombi, στις μολυβδοσκέπαστες φυλακές του δουκικού ανακτόρου Παλάτσο Ντουκάλε (Palazzo Ducale). Αποφασίστηκε -χωρίς δίκη- η πενταετής φυλάκισή του αλλά ύστερα από μερικούς μήνες δραπέτευσε (1757). Όπου κι αν πήγαινε κατόρθωνε να εισχωρήσει σε αριστοκρατικούς κύκλους ελευθεροτεκτόνων, ροδοσταυριτών ή οπαδών του αποκρυφισμού και να επωφελείται από την ευπιστία των αφελών και από τα χαρτοπαικτικά του τεχνάσματα, μονομαχώντας συχνά –νικηφόρα βέβαια πάντοτε. Αργά ή γρήγορα όμως οδηγούνταν στην φυλακή ή στα σύνορα. Το 1775, μετά επανειλημμένες αιτήσεις, του επετράπη να επιστρέψει στην Βενετία.
Η κυβέρνηση τον χρησιμοποίησε ως κατάσκοπο αλλά οι αναφορές του περιείχαν περισσότερη φιλολογία παρά πληροφορίες. Απολύθηκε, έγραψε μια σάτιρα εναντίον ενός ευγενούς και αναγκάστηκε να φύγει στην Βιέννη και στο Παρίσι. Ο Καζανόβα έγραψε αρκετά έργα, μεταξύ των οποίων και μια έμμετρη μετάφραση της Ιλιάδας. Αλλά η Histoire de ma vie (Ιστορία της ζωής μου, 1794) είναι το έργο που διασώζει την φήμη του μέχρι της μέρες μας ως υπαρκτού Δον Ζουάν και μεγάλου αποπλανητή. Ανεξάρτητα από το πόση αλήθεια περιέχει (και όντως για τα πάσης φύσεως κατορθώματα του συγγραφέα επιβάλλονται επιφυλάξεις) είναι ένα γοητευτικό όσο και σκανδαλιστικό ανάγνωσμα που διηγείται περιπέτειες πολλές από τις οποίες οι άρρενες αναγνώστες θα ήθελαν να είχαν ζήσει.
2 Απριλίου 1800
Ο Λούντβιχ βαν Μπετόβεν διευθύνει την πρεμιέρα της 1ης Συμφωνίας στη Βιέννη. Η 1η Συμφωνία σε Ντο μείζονα, Op. 21 (γερμανικά: 1. Sinfonie in C-Dur op. 21) είναι μία σύνθεση του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, η οποία αφιερώθηκε στον Γκότφριντ βαν Σβίτεν. Το έργο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά το 1801, από τον οίκο Hoffmeister & Kühnel, στη Λειψία. Παρόλα αυτά, είναι άγνωστο το πότε ο Μπετόβεν συνέθεσε αυτό το έργο, πάντως χειρόγραφα του τελευταίου μέρους της συμφωνίας που βρέθηκαν χρονολογούνται από το 1795.
Η συμφωνία, ξεκάθαρα, χρωστά σε προγενέστερους μουσικούς, όπως ο Μότσαρτ και ειδικότερα ο καθηγητής του Χάυντν, παρόλα αυτά έχει χαρακτηριστικά που συνοδεύουν μοναδικά το έργο του Μπετόβεν, κυρίως η ευρεία χρήση του sforzandi και η εξέχουσα θέση των πνευστών. Τα χειρόγραφα που βρέθηκαν μαζί με ασκήσεις του Μπετόβεν γράφουν: «ενώ μελετούσα αντίστιξη υπό τον Γιόχαν Γκέοργκ Άλμπρεχτσμπέργκερ, την άνοιξη του 1797». Η πρώτη εκτέλεση έγινε στις 2 Απριλίου του 1800, στο K.K. Hoftheater nächst der Burg, στη Βιέννη. Το ρεπερτόριο περιελάμβανε τη Septett και το Κονσέρτο για πιάνο No. 2, μαζί με μία συμφωνία του Μότσαρτ και μία άρια για ντουέτο του Χάυντν, από το ορατόριο Die Schöpfung. Το κονσέρτο αυτό βοήθησε τον Μπετόβεν να καθιερωθεί ως ταλέντο στη Βιέννη.
2 Απριλίου 1801
Ναπολεόντειοι Πόλεμοι: Οι Βρετανοί νικούν το στόλο της Δανίας στη ναυμαχία της Κοπεγχάγης. Η ιδιόμορφη Ναυμαχία της Κοπεγχάγης (στις 2 Απριλίου 1801) ήταν η τελευταία και μεγαλύτερη επιτυχία του Ναυάρχου Νέλσωνα πριν από την ακόμη πιο περίφημη Ναυμαχία του Τραφάλγκαρ. Η μεγάλη ιδιομορφία της ναυμαχίας ήταν ότι διεξάχθηκε και κερδήθηκε σε στενό χώρο για ελιγμούς χώρο και υπό τα πυρά των παράκτιων οχυρών ξηράς που προστάτευαν την όμορφη πρωτεύουσα της Δανίας.
2 Απριλίου 1805
Γεννήθηκε ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν (Hans Christian Andersen, 2 Απριλίου 1805 – 4 Αυγούστου 1875), Δανός λογοτέχνης και συγγραφέας παραμυθιών. Τα παραμύθια του εμφανίζουν καθαρά το δημοκρατικό στοιχείο. Οι κυριότεροι ήρωες των παραμυθιών του είναι φτωχοί και αδικημένοι άνθρωποι, που όμως έχουν ασυνήθιστα ψυχικά χαρίσματα, ευγένεια, ταλέντο, μεγαλοψυχία.
Στα έργα του απεικονίζει τη ρεαλιστική και σύγχρονή του ζωή της μικροαστικής τάξης των πόλεων και χαρακτηρίζονται από δράση, χιούμορ και λεπτή σάτιρα. Η δημιουργία του Άντερσεν αποτελεί την κορυφή στις ρεαλιστικές τάσεις της δανικής φιλολογίας του 19ου αιώνα. Διηγήματα, δράματα, αλλά προπάντων παραμύθια, όλα του τα έργα διαπνέονται από γλυκιά μελαγχολία, συγκίνηση και ειλικρίνεια. «Οι δύο Βαρωνέσσες», «Παραμύθια για παιδιά», «Ιστορίες», «Καινούρια Παραμύθια» είναι μερικά από τα έργα του.
