ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ
Σχέσεις πατέρα-κόρης με φόντο την Αθήνα των διαδηλώσεων
Του Νίνου Φένεκ Μικελίδη
*** ½ – Happy Birthday
Ελλάδα, 2017. Σκηνοθεσία-σενάριο: Χρίστος Γεωργίου. Ηθοποιοί: Δημήτρης Ήμελλος, Νεφάλη Κουρή, Μυρτώ Αλικάκη, Βασίλης Μαγουλιώτης. 87΄
Με τη σχέση ανάμεσα σ’ ένα αστυνομικό των ΜΑΤ και την έφηβη κόρη του καταπιάνεται στη γυρισμένη στην Ελλάδα ταινία του «Happy Birthday» («Χρόνια πολλά») ο Κύπριος σκηνοθέτης Χρίστος Γεωργίου. Οταν η κόρη, που παίρνει μέρος σε διαδηλώσεις και συγκρούσεις με την αστυνομία, αρχίζει να προκαλεί ολοένα και περισσότερο τον αστυνόμο πατέρα της, η μητέρα, σε μια προσπάθεια να φέρει τον πατέρα και την κόρη πιο κοντά, τους ζητά να πάνε για λίγες μέρες οι δυο τους στο σπίτι τους στο χωριό.
Το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας εκτυλίσσεται εκεί, με το νεαρό κορίτσι να αντιστέκεται και να αντιδρά στις προσπάθειες του πατέρα για επανασύνδεση. Αντίθετα με τον πατέρα που κάνει ότι μπορεί για να προσεγγίσει την κόρη του, εκείνη αντιδρά με διάφορους τρόπους, ακόμη και βίαια (σε μια σκηνή βγάζει τη στολή των ΜΑΤ και την απλώνει στο κρεβάτι του πατέρα της μαζί με το όπλο του ενώ σε μιαν άλλη τον χτυπά στο κεφάλι και τον τραυματίζει, για να μπορέσει να φύγει). Αντιδράσεις που θα οδηγήσουν στο δράμα πριν τελικά τα πράγματα πάρουν μιαν αναπάντεχη τροπή.
Ο Γεωργίου («Μικρό έγκλημα», «Κάτω από τ’ άστρα») αφηγείται την ιστορία του σε χαμηλούς τόνους, με την κάμερά του άλλοτε να κινείται άνετα στους χώρους κι άλλοτε να ψάχνει επίμονα τα πρόσωπα, για να καταγράψει τις εκφράσεις και τις αντιδράσεις τους, σε μια προσπάθεια να διεισδύσει στις σκέψεις και τη ψυχολογία τους, ενώ, παράλληλα, καταγράφει και τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που μπορεί να διχάζουν οικογένειες, χωρίς όμως ο ίδιος να παίρνει θέση, θέλοντας να αφήσει τον ίδιο θεατή να αισθανθεί το δράμα και τις ενοχές τους. Με όλους τους ηθοποιούς του (με ξεχωριστή πρέπει να πω αναφορά στη Νεφέλη Κουρή και τον Δημήτρη Ήμελλο, στους ρόλους κόρης-πατέρα) να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό. Αποτέλεσμα: μια από τις καλύτερες (μαζί με τις “Γραμμές” του Μαζωμένου), τις πιο οργανωμένες,δοσμένες με ευαισθησία και τρυφερότητα, αλλά και σωστή σκέψη, ελληνικές ταινίες της φετινής χρονιάς.
** ½ – Γκογκέν – ταξίδι στην Ταϊτή
Gauguin – Voyage de Tahiti. Γαλλία, 2017. Σκηνοθεσία: Εντουάρ Ντελίκ. Σενάριο: Εντουάρ Ντελίκ, Ετιέν Κομάρ. Ηθοποιοί: Βενσάν Κασέλ, Τουχέι Αντάμ, Μαλίκ Ζιντί. 102΄
Στην περίοδο της ζωής του διάσημου Γάλλου ζωγράφου Γκογκέν στην Ταϊτή και τη σχέση του με μια νεαρή γυναίκα του νησιού, στρέφεται ο Γάλλος ηθοποιός/συνθέτης/διευθυντής φωτογραφίας και σκηνοθέτης Ετιέν Γκομάρ στην ταινία του «Γκογκέν». Ο Γκομάρ παρακολουθεί τον επαναστάτη για την εποχή του ζωγράφο να φτάνει στην Ταϊτή, να μαθαίνει τη γλώσσα και τα έθιμα των κατοίκων, να παντρεύεται μια ντόπια γυναίκα και να προσπαθεί να ανακαλύψει νέους τρόπους ζωγραφικής, στην οποία εντάσσει και στοιχεία από την κουλτούρα του τόπου.
Η σκηνοθεσία αναπλάθει σωστά την ομορφιά των χώρων αν και, σεναριακά, τα πράγματα ακολουθούν την πεπατημένη, χωρίς ιδιαίτερη φρεσκάδα. Εκείνο που δίνει στην ταινία την ενέργειά της είναι η πολύ καλή ερμηνεία του Βενσάν Κασέλ, ο οποίος ενσαρκώνει τέλεια τον ζωγράφο με τις αδυναμίες αλλά και το πάθος του για ζωή και ζωγραφική.
** Το κουκλόσπιτο του τρόμου
Ghostland. Γαλλία/Καναδάς, 2018. Σκηνοθεσία-σενάριο: Πασκάλ Λοζιέ. Ηθοποιοί: Κρίσταλ Ριντ, Μιλέν Φάρμερ, Αναστασία Φίλιπς. 91΄
Ο Γάλλος σκηνοθέτης Πασκάλ Λοζιέ («Μάρτυρες») στην αγγλόφωνη αυτή ταινία του, στρέφεται για μια ακόμη φορά σε μια ταινία τρόμου «slasher» (με σκηνές φριχτές, σαδιστικές, βουτηγμένες σε ατέλεωτο αίμα), με φόντο ένα απόμερο στοιχειωμένο σπίτι. Σ’ αυτό δυο τινέιτζερ αδερφές και η μητέρα τους θα αντιμετωπίσουν τις πιο τρομακτικές, εφιαλτικές εμπειρίες/τιμωρίες της ζωής τους. Ο Λοζιέ ξέρει να χρησιμοποιεί έξυπνα τις ανατροπές, να εκπλήσσει το θεατή και να ανακατεύει τη φαντασία με την πραγματικότητα για να δημιουργήσει μια όσο το δυνατό καλύτερη ατμόσφαιρα τρόμου.
