Η Βάσια Αργέντη γράφει και σκηνοθετεί ένα δραματικό θεατρικό έργο όπου σκιαγραφεί εύστοχα από τη μια έναν αντιπροσωπευτικό δυτικό άνθρωπο που αναζητά την ηθική τελειότητα, υποπίπτοντας σε ψευδαισθήσεις με ό,τι αυτές συχνά συνεπάγονται και μια πρόσφυγα από τη Συρία η οποία ζητά μια θέση στον ήλιο.
Tης Justine Φιλιπίδου
Τελικά εισπράττει σκληρότητα και ξενοφοβικό παραλήρημα ενώ στοχοποιείται μέσω
άσπλαχνων ενεργειών κατά της σα να είναι ένα απόβλητο μιας κοινωνίας όπου η
συμπόνια είναι άγνωστη έννοια.
Η σκηνή αποτελείται από ένα τραπέζι με καρέκλες σαν εσωτερικό σπιτιού από τη μια
και με χώμα στο δάπεδο από την άλλη. Πίσω από αυτά υπάρχει ένα συρματόπλεγμα
στο βάθος ένα πιάνο και στις άκρες πλεξιγκλάς σα διάφανα δωμάτια. Ήδη από το
στήσιμο των σκηνικών είναι εμφανές ότι θα ακολουθήσει πλοκή με παράλληλα διαδραματιζόμενες ιστορίες και ενδεχόμενη εμπλοκή μεταξύ τους.
Τα φώτα σβήνουν ενώ ακούγεται ένα μελαγχολικό κομμάτι στο πιάνο από τον
Αντρέα Καρανίκα και η ιστορία αρχίζει να ξετυλίγεται.
Εμφανίζεται ο Αλέξανδρος, ένας νέος με όνειρα και αξίες οι οποίες σιγά σιγά αλλοτριώνονται και μετατρέπονται σε εγωισμό και συμφέρον με δικαιολογία ότι η κοινωνία είναι διαμορφωμένη σαν αρένα με θηρία μεταφορικά και κυριολεκτικά. Στη συνέχεια εμφανίζεται μια πρόσφυγας από τη Συρία με παρελθόν ανθρώπου σε καθεστώς ειρήνης και ένα
τραγικό παρόν σε μια άγνωστη χώρα όπου δεν έχει τίποτα άλλο πέρα από το παιδί της τη Νούρα και λίγο χώμα από την κατεστραμμένη πατρίδα της, το μόνο ίσως ενθύμιο από τη ζωή της εκεί.
Παρακολουθώντας μια τον Αλέξανδρο και μια τη μητέρα της Νούρα ταυτόχρονα
ακούγονται και φωνές να μουρμουράνε ακατάληπτα λόγια συμβολίζοντας τις
σκέψεις/διλήμματα των πρωταγωνιστών ως να πάρουν μορφή και να ειπωθούν σαν
δηλώσεις ή αποφάσεις. Στο ρόλο της Νούρα η Μαρία Παπαγεωργίου τραγουδά κατά
διαστήματα και δίνει ένα φινάλε ταιριαστό με το θέμα του έργου.
Το εγχείρημα είναι τραγικά ρεαλιστικό γιατί περιγράφει τη πραγματικότητα όπως
ακριβώς είναι και αγγίζει απολύτως το θεατή σε θέματα ρατσισμού, ξενοφοβίας και
ξεριζωμό από την πατρίδα με τρόπο που συγκλονίζει και προβληματίζει τους πιο
ψύχραιμους θεατές ενώ στους περισσότερο συναισθηματικούς προκαλεί δάκρυα για
τις αλήθειες που αφηγείται.
Πρωταγωνιστούν: Τζούλι Τσόλκα, Γιάννης Χαντέλης, Θεώνη Φύτρου, Σωτηρία
Χρυσικοπούλου
Κάθε Κυριακή στις 21:00 στο θέατρο Αλκμήνη, Αλκμήνης 8 στο Γκάζι.
Τηλ. Επικοινωνίας 2103428650
