Η ανακοίνωση της υποψηφιότητας του Γιώργου Α. Παπανδρέου υπακούει στο αυτονόητο: το κόμμα ανήκει, με ή χωρίς εισαγωγικά, στον ιδρυτή πατέρα του, επομένως όλοι οι υπόλοιποι υποψήφιοι λειτουργούν μάλλον με όρους θεάτρου μαριονέτας. Ακόμη δεν γνωρίζουμε ποιος κινεί τα νήματα των συνυποψηφίων του, αλλά και να τα μαθαίναμε, δεν θα είχε και τόση σημασία.
Σημασία έχει ότι η επανεμφάνιση του Γιώργου στην δρώσα πολιτική σκηνή, ήταν κάτι περισσότερο από αναμενόμενο. Η μόνη απορία μας είναι πως δεν το προέβλεψαν οι ονειροκρίτες και οι αστρολόγοι του δημόσιου λόγου που είναι ενήμεροι περί των παρασκηνίων.
Θα ήταν έκπληξη, αν ο Γιώργος δεν διεκδικούσε την προεδρία, τώρα που η διακυβέρνηση από τον ΣΥΡΙΖΑ ανήκει στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας, όπως θα έλεγε κι ο αείμνηστος Ανδρέας Γ. Παπανδρέου. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το αντισυστημικό σύνδρομο του ελληνικού λαού πλαστογραφήθηκε από την συγκυβέρνηση «Σχίζω τα μνημόνια», γι’ αυτό έστω η ρητορική του αντιδεξιού μετώπου, αναζητά νέο ή νέους εκφραστές, ακόμη και με όρους επανεκκίνησης.
Το ΚΙΝΑΛ ή ΠΑΣΟΚ, δεν έχει άλλη επιλογή από την πολιτική της πόλωσης, έστω και στα λόγια, αφού στο κοινοβούλιο, όταν έχεις την πλειοψηφία περνάς τον έναν νόμο μετά τον άλλο, συνήθως εις βάρος των οικονομικά ασθενέστερων.
Εύλογα ερωτήματα τίθενται: Προς ποια κατεύθυνση θα οδηγηθεί ο κεντρώος, σοσιαλιστικός, σοσιαλδημοκρατικός χώρος; Στο κενό που αφήνει πίσω του ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά την απονενοημένη προσπάθεια επιβίωσής του με οιονεί σοσιαλδημοκρατικά δεκανίκια; Και τι θα προσπαθήσει να μεταδώσει ο Γιώργος σ’ ένα κόμμα, το οποίο αναμιμνήσκεται την παλαιά του δόξα; Θα αποτελέσει τον εναλλακτικό αντιπολιτευτικό πόλο; Κι αν ναι, τότε πρέπει να δει τα ποσοστά του να ανέρχονται σε επίπεδο κόμματος που προσδοκά να κυβερνήσει ή έστω να σταθεί απέναντι στην κραταιά Ν.Δ. με όρους αντιπολίτευσης. Αλλιώς, γιατί τόση φασαρία;
Το επώνυμο Παπανδρέου, παππού και πατέρα, είναι βαρύ. Το θέμα είναι πώς οι επίγονοι θα το χρησιμοποιήσουν. Αν παραμείνει μία οικογενειακή υπόθεση, τότε το πιθανότερο είναι να καταποντιστεί εκλογικά. Αν απευθυνθεί στην ευρύτερη λαϊκή βάση, πρέπει να αποφασίσει ποιο θα είναι το κυρίαρχο μήνυμά του.
Κι αν θέλει να επαναφέρει στον σοσιαλιστικό διάλογο την πάσχουσα ελληνική κοινωνία, πρέπει οι δεξαμενές σκέψης του νέου-μάλλον μετονομασμένου κόμματος- να αναζητήσουν το απόλυτο ρόδο υπέρ της κοινωνικής δικαιοσύνης κι ας μην είναι κι εκατόφυλλο.
