Όπως πάντα έτσι και τώρα το «ουδέν κακόν αμιγές καλού» ισχύει. Από τα καλά δε που
προσφέρει η περίπτωση «Μένουμε σπίτι» είναι ότι δίνει χρόνο για στοχασμούς-σκέτους ή με «Ανά». Η ΠΡΟΤΑΣΗ-αμπάριζα, που υποδεικνύω για αρχή είναι αυτή:
«Ευάγγελος Λεμπέσης: «Η τεράστια κοινωνική σημασία των βλακών στο σύγχρονο βίο-Μελέτη Κοινωνιολογική και Ψυχολογική». Μεταγλώττιση και ένα κείμενο γραμμένο από τον Θωμά Γκόρπα. Εκδόσεις Σπηλιώτη 1990 (1η), 2003 (2η)».
ΠΡΙΝ όμως δώσω το λόγο στο εράνισμα που ακολουθεί δυο σημειώσεις:
#Σε ό,τι με αφορά η πρώτη επαφή με το δοκίμιο-μελέτη, έγινε το 1984. Διαβάζοντάς το οι θεωρήσεις μου για τα, κοινωνικοπολιτικά της πρώιμης μεταπολίτευσης-και όχι μόνο, άλλαξαν ΑΡΔΗΝ.
#Σεκείνη την έκδοση [από το δεξιό(τατο) «Βιβλιοπωλείο των Φίλων»-μετά ανέλαβαν οι ξεχωριστοί «δεξιοί της αριστεράς» Ραφαηλίδης, Γκόρπας κ.α], συμπεριλαμβανόταν και η «Επαναστατική μάζα», έργο με το οποίο ο ξεροκέφαλος αρβανίτης Λεμπέσης δεν κατεδαφίζει απλά το Μαρξισμό Λενινισμό. Τον κάνει «φύλλο και φτερό»-μαζί και τον φασισμό.
ΚΑΙ ΤΩΡΑ λίγα λόγια-δανεικά, για το …δώρο ΛΕΜΠΕΣΗΣ!
##Ο Ευάγγελος Λεμπέσης υπήρξε από τους πρωτοπόρους της κοινωνιολογίας στη χώρα μας. Πνεύμα πρωτότυπο, χαρακτήρας απόλυτος, συχνά βίαιος αλλά
πάντα δίκαιος. Συνείδηση ευρωπαϊκή.
Ο Λεμπέσης είχε την τόλμη, εδώ και εξήντα χρόνια, με διαλεκτικά επιχειρήματα, να δείξει το αδιέξοδο του υπαρκτού σοσιαλισμού και να υποδείξει τρόπους διάσωσης της δημοκρατίας που κόστιζαν όπως η αξιοκρατία. Ο λόγος του σήμερα, αποκτάει δραματικές προφητικές διαστάσεις. Ο Ευάγγελος Λεμπέσης υπήρξε προάγγελος της συναίνεσης, ΕΝΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ ΤΗΣ ΔΕΞΙΑΣ.
ΑΥΤΑ τα λίγα μεστά λόγια γράφονται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου που έχω στα χέρια μου, του Ευάγγελου Λεμπέση (σ.σ είναι αυτό που προτείνω με τον Μεσολογγίτη Γκόρπα).
ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ αυτόν κοινωνιολόγο του μεσοπολέμου του προηγούμενου αιώνα, η δική μου γενιά, γενιά του 1980, τον ξαναανακάλυψε ή ίσως και τον κατανόησε
θα γράφαμε ορθότερα, από τα περιβόητα μονόστηλα που διατηρούσε ο δάσκαλος του ελληνικού και παγκόσμιου κινηματογράφου και αναλυτής της ιστορίας, συνεπής μαρξιστής αρθρογράφος, ερμηνευτής και σχολιαστής της επικαιρότητας στην ημερήσια δημοκρατική εφημερίδα το «ΕΘΝΟΣ» κυρός Βασίλης Ραφαηλίδης.
Ο ΒΑΣΙΛΗΣ Ραφαηλίδης, δεν επανέφερε μόνο στην αναγνωστική επιφάνεια το «πολύκροτο δοκίμιο» του Ευάγγελου Λεμπέση «Η ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΒΛΑΚΩΝ ΕΝ ΤΩ ΣΥΓΧΡΟΝΩ ΒΙΩ», που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο έντυπο «Εφημερίς των Νομικών» το 1941.
ΣΧΟΛΙΑΖΕ και επαινετικά, ο ακραιφνής αυτός έλληνας μαρξιστής, άθεος και υλιστής, (σύμφωνα πάντα με τα λεγόμενα και γραφόμενά του) πολιτικός σατιρολόγος και «είρων» αρθρογράφος και πεπαιδευμένος δημοσιογράφος, το δοκίμιο ενός συντηρητικού και δεξιού διανοούμενου κοινωνιολόγου και συγγραφέα του μεσοπολέμου.
ΕΝΟΣ διανοούμενου που παρά την γερμανοτραφή πανεπιστημιακή του παιδεία, στάθηκε ενάντια τόσο στο καθεστώς της 4ης Αυγούστου όσο και στους Γερμανούς
εισβολείς στην χώρα μας.
ΗΤΑΝ τόσο αφοπλιστικά θετικός και καταλυτικός ο λόγος του Βασίλη Ραφαηλίδη υπέρ του παλαιού αυτού κοινωνιολόγου του μεσοπολέμου, που, δεν γινόταν
να αγνοήσεις τον λόγο του Λεμπέση και την συγγραφική του παρουσία, αν ήθελες να ερμηνεύσεις τις πολιτικές και κοινωνικές παθογένειες, την φαυλοκρατία του πολιτικού συστήματος της εποχής σου και ίσως και της πρόσφατης ελληνικής ιστορίας του προηγούμενου αιώνα.
ΤΟ ΟΞΥ κριτικό βλέμμα του, δεν άφηνε περιθώρια παρερμηνείας ή αντιεπιστημονικής ανάλυσης.
ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ στα αναγνωστικά πεπραγμένα της δικής μου γενιάς, αυτής που ανδρώθηκε και ενηλικιώθηκε πολιτικά και κοινωνικά μετά την μεταπολίτευση του 1974 και την τελευταία επτάχρονη δικτατορία στην πατρίδα μας.
ΜΙΑ ΓΕΝΙΑ που φιλοδόξησε να ανοίξει τα φτερά της εποπτείας της μάλλον υπέρμετρα, και ίσως, είχε το άδοξο τέλος του αρχαίου Ίκαρου….}}
ΥΓ1 Το εράνισμα, από τον ιστότοπο «Λογοτεχνικά Πάρεργα», εδώ
ΥΓ1 Ευτράπελο(:) που έλαβε χώρα όταν το 1984 πήγα στο «Βιβλιοπωλείο των Φίλων» να αγοράσω το βιβλίο και έμαθαν ότι είμαι σε αποστρατεία αεροπόρος. Χέστηκαν από τη χαρά τους. Και σαν ανταμοιβή μου πρόσφεραν δωρεάν δυο τρία βιβλία «πατριωτικά» ακόμα. Προφανώς άλλα είχαν στο μυαλό τους και λόγο να τους τα χαλάσω δεν είχα. Πήρα τα βιβλία κι έφυγα αφήνοντάς τους στον κόσμο τους!
ΥΓ2 Ο Γκόρπας ονόμασε το Λεμπέση » ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΤΗΣ ΔΕΞΙΑΣ» -προφανώς το ‘αριστερός» με την σημασία του άριστου.
Με τη σειρά μου θα ονομάσω Γκόρπα και Ραφαηλίδη «ΔΕΞΙΟΥΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ». Πόσοι θα το καταλάβουν αδιαφορώ.
