Ναΐτες Ιππότες, σταυροφόροι, χριστιανοί, μουσουλμάνοι, συμπλέκονται στις συγκλονιστικές μεσαιωνικές ιστορίες της Ρεθεμνιώτισσας συγγραφέως Λεύκης Σαραντινού. Ο ταραγμένος κόσμος της Μέσης Ανατολής και της Μεσογείου ζωντανεύει μέσα από την τριλογία της «Χαμσίν ο άνεμος της ανατολής», «Οι σταυροί της Ρόδου» και «Λέων και Ημισέληνος» (Εκδόσεις Historical Quest). Το enetpress.gr συνάντησε τη Λεύκη Σαραντινού και είχε μια συνομιλία μαζί της.
-Κα Σαραντινού είστε από τους ελάχιστους συγγραφείς στην Ελλάδα που ασχολείται με τη μεσαιωνική λογοτεχνία, μια περίοδο που στους περισσότερους είναι άγνωστη καθώς δεν καλύπτεται από την περίοδο της ιστορίας που διδάσκεται στα σχολεία. Πως προέκυψε η ενασχόληση αυτή;
Προέκυψε καθαρά μέσα από την ανάγνωση της ίδιας της ιστορίας. Από πριν ακόμη σπουδάσω ιστορία ο Δυτικός Μεσαίωνας με γοήτευε ιδιαίτερα ως ιστορική περίοδος και ας μην μας αφορούσε ως λαός τόσο άμεσα όσο, για παράδειγμα, η βυζαντινή ιστορία. Πιστεύω βέβαια ακράδαντα πως για τη σωστή μελέτη μιας συγκεκριμένης περιόδου της ιστορίας πρέπει πάντοτε να γνωρίζουμε και τα γεγονότα που συνέβαιναν ταυτόχρονα σε άλλα μέρη του κόσμου την ίδια εποχή, διότι αλλιώς δεν μπορούμε να αποκτήσουμε ολοκληρωμένη θεώρηση των γεγονότων. Δεν μπορούμε επομένως να αγνοούμε τις εξελίξεις στη Δυτική Μεσαιωνική Ευρώπη αν θέλουμε να κατανοήσουμε καλύτερα και το δικό μας ιστορικό παρελθόν ως Έλληνες.
-Μιλήστε μας λίγο για τα βιβλία που έχετε εκδώσει και τι πραγματεύονται.
Τα δύο από τα τρία ιστορικά μυθιστορήματα που έχω γράψει αποτελούν μέρος μιας τριλογίας για τις τελευταίες σταυροφορίες. Το πρώτο μέρος, «Χαμσίν ο άνεμος της ανατολής» διαδραματίζεται κατά τον 13ο και 14ο αιώνα. Μέσα από τα μάτια των δύο πρωταγωνιστών, ενός Ιωαννίτη ιππότη, του Φουλκβέ του Βιλλαρέ, και ενός Ναΐτη ιππότη, του Φιλίπ ντε Ριντφόρντ, παρουσιάζονται αναλυτικά οι ύστερες σταυροφορίες, γίνεται αναδρομή σε όλες τις σταυροφορίες και αποτυπώνεται η αμηχανία των σταυροφορικών ταγμάτων μετά την πτώση της Άκρας, του τελευταίου χριστιανικού προπυργίου που έπεσε στα χέρια των μουσουλμάνων το 1291.
Το βιβλίο τελειώνει με την αφήγηση των γεγονότων που αφορούν την καταστροφή του τάγματος των Ναϊτών και την εγκατάσταση του τάγματος των Ιωαννιτών ιπποτών στη Ρόδο. Το δεύτερο μέρος της τριλογίας, «Οι σταυροί της Ρόδου», πραγματεύεται τις δύο πολιορκίες της Ρόδου από τους Οθωμανούς το 1480 και το 1522 μέσα από μία οικογενειακή ιστορία.
Μεγάλο μέρος του βιβλίου όμως διαδραματίζεται όμως και στην οθωμανική Κωνσταντινούπολη. Ο τρίτος τόμος της τριλογίας θα αφορά την πολιορκία της Μάλτας από τους Οθωμανούς το 1565. Το «Λέων και Ημισέληνος» αφηγείται τα γεγονότα του Κρητικού Πολέμου(1645-1669), όπως και τα τελευταία χρόνια της Ενετοκρατίας στην Κρήτη, αλλά και τα πρώιμα οθωμανικά, πάλι μέσα από την ιστορία μιας αρχοντικής οικογένειας του Ρεθύμνου.
Όσον αφορά την παιδική λογοτεχνία, οι «Φρουτοφίλοι» αποτελούν μια σειρά ιστοριών με φρούτα για μικρά παιδιά και «Οι θεοί του Ολύμπου και η γέννησή τους» τον πρώτο τόμο μιας σειράς για μια ιδιαίτερη και με μεγάλη βιβλιογραφία προσέγγιση της Ελληνικής Μυθολογίας.
-Από αντλείτε τις πηγές και αποδίδετε με τόσες λεπτομέρειες τις υποθέσεις και τα πρόσωπα των έργων σας;
Από ιστορικά βιβλία ξένων κυρίως, αλλά και Ελλήνων, μελετητών που έχουν ασχοληθεί με τα συγκεκριμένα θέματα. Απαιτείται όμως ενδελεχής μελέτη και επακριβής διασταύρωση πληροφοριών προκειμένου να αποτυπωθούν σωστά τα ιστορικά γεγονότα. Όσον αφορά το κομμάτι του μύθου και τα πρόσωπα που δεν είναι αληθινά, εκεί παίρνει η φαντασία τη σκυτάλη.
-Υπάρχουν ξένοι ή και έλληνες συγγραφείς που να αποτελούν πρότυπα για σας;
Φυσικά, πάντα υπάρχουν πρότυπα. Θεωρώ ότι ο συγγραφέας πρέπει να διαβάζει το δεκαπλάσιο αυτών που γράφει προκειμένου να μπορεί να βελτιώνει και να εξελίσσει διαρκώς τον λόγο του. Θα αναφέρω εδώ ενδεικτικά μερικούς μόνο κολοσσούς της παγκόσμιας λογοτεχνίας που θεωρώ μεγάλους δάσκαλους στον λόγο, όπως ο Τολστόι, ο Ντοστογιέφσκι, ο Ουγκώ, ο Καζαντζάκης, ο Θεοτοκάς κ.α.
-Ενετοκρατία, ιππότες, χριστιανοί και μουσουλμάνοι, πως ήταν κατάσταση στην περιοχή μας κατά τον ύστερο μεσαίωνα και την πρώιμη νεωτερική εποχή;
Από το 1204 και μετά, μετά από την πτώση της Κωνσταντινούπολης στους Λατίνους, η χώρα μας γνώρισε τον πολιτικό κατακερματισμό από πληθώρα κατακτητών. Όλα αυτά φυσικά δεν έγιναν αναίμακτα, οπότε ο ελληνικός λαός πλήρωσε το τίμημα από τους συνεχείς πολέμους μεταξύ Βυζαντινών και Λατίνων, Βενετών και Τούρκων, χριστιανών και μουσουλμάνων μέχρι και τον 18ο αιώνα, οπότε και σημειώνεται ο τελευταίος πόλεμος μεταξύ Βενετών και Οθωμανών.
-Υπάρχει ενδιαφέρον του ελληνικού αναγνωστικού κοινού για το είδος αυτό του ιστορικού μυθιστορήματος;
Το ιστορικό μυθιστόρημα θεωρώ ότι βρίσκεται γενικά σε ανοδική πορεία στη χώρα μας και αυτό είναι, αναμφισβήτητα καλό, διότι νομίζω ότι αποτελεί τον καλύτερο τρόπο για να μάθει κανείς ιστορία με ευχάριστο τρόπο. Θεωρώ ότι το ιστορικό μυθιστόρημα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο και από τους εκπαιδευτικούς στα σχολεία, προκειμένου τα παιδιά να προσεγγίσουν την ιστορία με πιο ευχάριστο τρόπο.
