Της Ζωής Τόλη
«Flatiron», ονομάζεται το νέο συγγραφικό πόνημα του Νίκου Γκίκα που ευελπιστεί να μας ξεναγήσει στην ποικιλία των καταβολών και των εκδηλώσεων της ανθρώπινης ψυχής. Σε πλαίσιο ακατάβλητου ρεαλισμού, αναδεικνύεται ένας δραματουργικός ιστός σφιχτοδεμένος, ικανός να υποστηρίξει τους νοηματικούς κώδικες του συγγραφέα.
Εστιάζει στη πολυπλοκότητα των αναφορών της παιδικότητας και πώς αυτή η πολυσυνθετότητα εκφαίνεται στην πραγματική ζωή, τι τραύματα επιφέρει και ποιες οι επιπτώσεις των κακοποιητικών πράξεων.
Είναι ένα θεατρικό έργο πολύ δυνατό, με θεματικό πυρήνα αυτοτελή, γρήγορο στην πλοκή, πολυεδρικούς χαρακτήρες, και καθαρό αφηγηματικό λόγο. Η ιστορία του που αφορά στην κακοποίηση και όλα τα δυσάρεστα που τη συνοδεύουν, το καθιστούν και επίκαιρο και διαχρονικό.
Το περιεχόμενο του βιβλίου, επίσης, διακρίνεται για τη συναισθηματική του ευκαμψία, όπως αυτή προκύπτει μέσα από τις αλλεπάλληλες ανατροπές και απρόοπτα. Κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον, αφού πετυχαίνει να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη που αγωνιά για την εξέλιξη.
Οι έντονοι διάλογοι, τα παρασκηνιακά τεχνάσματα και η πρωτότυπη εφιαλτική ατμόσφαιρα προσδίδουν πλούτο, ραγδαία ροή σε όσα συμβαίνουν και καταιγιστική εναλλαγή εικόνων. Παράλληλα αυτή η δραματική υπόθεση, με το απρόσμενο τέλος, προσθέτει στο ύφος της, μια ακόμη πινελιά, αυτή, της αυτοδικίας, ως ένα επιστέγασμα κάθαρσης.
