Οι Ελληνες είναι πικραμένοι. Δεν μας στήριξαν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας. Νοιώθουν πικρία. Όπως νιώθεις όταν κάποιος σε προδίδει. Κάποιος, που δεν τον πίεσες για την αγάπη του, δεν τον ευεργέτησες για να τον διεκδικήσεις, δεν απαίτησες, ούτε απάντησες σε αστοχίες του απέναντι σου, η κακίες του. Τίποτα από όλα αυτά. Εκχώρησες δικαιώματα και αρμοδιότητες σε μια εταιρική σχέση σε μια λεγόμενη ευρωπαϊκή οικογένεια, και πίστεψες ότι σε στηρίζει.
Τώρα, ακούνε με δυσπιστία τα λόγια των μεγάλων. Στη δεκαετία της κρίσης, λένε, όπου, όχι μόνο οι Έλληνες, δέχθηκαν ύβρεις αλλά ακόμη και το σύμβολο του παγκόσμιου πολιτισμού, η Ακρόπολη δε μιλήσαμε. Δεν απαντήσαμε. Κάναμε λάθος με την Ελλάδα, είπαν αρκετοί αρμόδιοι. Αλλά όταν παραδέχεσαι ότι έκανες λάθος είσαι έτοιμος να κάνεις κάτι για να το διορθώσεις, και προσπαθείς να μη το ξανακάνεις.
Οι φιλοευρωπαϊστές Έλληνες, λένε, ακόμη και μετά από την απόφαση των Βρυξελλών, ναι, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά, προσθέτουν, πως δε μπορούμε, να στηριζόμαστε μόνο στην ΕΕ. Πρέπει να κοιτάξουμε και αλλού.
Όσο για την Τουρκία, το ομολογούν, πως θέλουν φιλία. Σέβονται το γείτονα και θέλουν ανάπτυξη συνεργασίας, αλλά η Τουρκική ηγεσία, δεν αφήνει περιθώρια. Αντί να καθίσουμε μαζί να συνεργαστούμε, μια θέλει να πάρει θάλασσα, μια νησιά, μια ξηρά. Κάθε τόσο και κάτι. Ακόμη και τώρα, λίγες ημέρες μετά τη σύνοδο των Βρυξελλών, μια μέσω διαδικτύου, μια μέσω δηλώσεων απαιτεί και απειλεί. Την ενθάρρυνε η άρνηση των εταίρων εκείνων της ΕΕ, που δε δέχθηκαν την επιβολή κυρώσεων.
Ας θυμηθεί, όμως η Τουρκία, πως όταν η Ελλάδα «βγήκε μπροστά» και στήριξε επίσημα την ένταξή στην ΕΕ, κάτι που δεν είχε, κάνει λόγω συνεχών διατριβών, τότε, χώρες της ΕΕ, που διατηρούσαν ουδέτερη θέση, ή άφηναν να εννοηθεί, πως μάλλον, θέλουν, ξαφνικά, άρχισαν δηλώσεις επί δηλώσεων, για άρνηση της ένταξης της Τουρκίας. Ίσως καταλάβει κάποτε, πώς η Ελλάδα είναι μια σταθερά φιλική χώρα, που συμφέρει να συνεργάζεσαι μαζί της.
Μας υποτιμά, λένε, η Τουρκία. Υπερηφανεύεται για τα δεκάδες εκατομμύρια του πληθυσμού της. Εμείς δεν πολεμάμε. Δεν απειλούμε, αλλά, όταν χρειαστεί να αμυνθούμε, τότε, όλοι μαζί, δείχνουμε αυτό που είμαστε. Η μεγάλη ανθρώπινη δύναμη.
Πηγή: pelazkarabo.blogspot.com – επιτρέπεται η αναδημοσίευση με αναφορά της πηγής
