Του Συμεών Σολταρίδη
Ο Μουράτ Γετκίν στην εφημερίδα « Χουρριέτ» (20/4) με τίτλο «η πρώτη δημοσκόπηση μετά το δημοψήφισμα» παραθέτει στοιχεία από την προ-δημοψηφίσματος εργασία που είχε κάνει η γαλλική εταιρία IPSOS για το CNN TURK στις 17/4 στους 81 Νομούς της Τουρκίας και η οποία έρευνα κατά τον Τούρκο αναλυτή δίνει σημαντικά στοιχεία.
Με βάση τα στοιχεία της Γαλλικής έρευνας και με βάση την εκλογική αναμέτρηση της 1/11/2015
Το ΝΑΙ έπρεπε να ήταν για το ΑKP 90% και το ΟΧΙ 10%
Το ΝΑΙ για το CHP έπρεπε να ήταν 5% και το ΟΧΙ 95%
Το ΝΑΙ για το ΜΗP έπρεπε να ήταν 27% και το ΟΧΙ 73%
Το Ναι για το HDP έπρεπε να ήταν 9% και το ΟΧΙ 91%
Παρατηρώντας κανείς τον παραπάνω πίνακα βλέπει ότι οι οπαδοί του MHP , παρά τις φαινομενικές εκκλήσεις του αρχηγού τους σε όλη την Τουρκική επικράτεια 73% δεν ψήφισαν Ερντογάν , ενώ υπερέβησαν το 80% στις μεγάλες πόλεις με αποτέλεσμα να «χαθούν» από την εποπτεία του κυβερνώντος κόμματος.
Πρέπει να σημειωθεί πάντως με βάση την δημοσκόπηση ότι οι αρνητές του δημοψηφίσματος ψήφισαν από μεν το CHP 5% , από το HDP το 9% , ενώ από το AKP 10% , εναντίων των Συνταγματικών μεταρρυθμίσεων.
Ένα σημαντικό σημείο που θέλει ανάλυση είναι ότι οι πρωτοψηφίσαντες ακολούθησαν το ΟΧΙ κατά το 48,6% , κάτι που οι αναλυτές το μετατρέπουν σε 10% επί του συνολικού αποτελέσματος. Τι σημαίνει λοιπόν αυτό ότι οι 18άρηδες δεν είναι έτοιμοι να αναλάβουν τα πολιτικά ηνία, παρά το ότι ο πρόεδρος Ερντογάν στις ομιλίες του έδινε προτεραιότητα στην πολιτικοποίηση των νέων;
Η πολιτικοποίηση τους όμως διέφερε από το νέο της υπαίθρου, της Ανατολής και της Δύσης, της κεντρικής ή ανατολικής Τουρκίας με τις θαλάσσιες-τουριστικές περιοχές. Για τον λόγο αυτό από την εποχή του Οζάλ ξεκίνησαν τα έργα υποδομών, τα φράγματα, τα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, αλλά ήρθαν ξένοι παράγοντες προς τα έθιμα της Τουρκίας και ίδρυσαν σχολεία – φυτώρια, και διάβρωσαν το εκπαιδευτικό σύστημα με αποτέλεσμα οι νέες και νέοι να φοιτούν σε ιδιωτικά και συντηρητικά σχολεία και όχι στα δημόσια, με αποτέλεσμα τις παροπιδικές και συντηρητικές αντιλήψεις και ιδεολογίες .
Εξάλλου απτό παράδειγμα τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος στους αστούς και μορφωμένους των πόλεων ,όπου το ΟΧΙ ήταν 51% και το ΝΑΙ με το ζόρι φθάνει το 48%. Σε αντίθεση στις μικρές κοινότητες και χωριά το ΝΑΙ έφθασε το 62% , ενώ το ΟΧΙ παρέμεινε στο 38%. Οι ίδιες μεγάλες διαφορές υπέρ του ΝΑΙ παρουσιάζονται και μεταξύ νέων που δεν αποφοίτησαν το δημοτικό , το γυμνάσιο και το λύκειο. Ενώ όσο υπάρχουν αποφοιτήσεις από σχολεία τόσο αυξάνεται το ΟΧΙ.
ΝΑΙ ΟΧΙ
Απόφοιτοι Δημοτικού ή απαίδευτοι 70% 30%
Απόφοιτοι Γυμνασίου 57% 43%
Απόφοιτοι Λυκείου 42% 58%
Απόφοιτοι ΑΕΙ/ΤΕΙ 39% 61%
Από πλευράς φύλλου οι επιλογές χωρίστηκαν σε 50%-50% , όμως προηγήθηκαν υπέρ του ΟΧΙ οι άνεργες και οι εργαζόμενες, ενώ οι ασχολούμενες με τα οικιακά πλειοψήφησαν υπέρ του ΝΑΙ με 65%.
Οι σημαντικότερες όμως ερωτήσεις που έθεσε η Γαλλική εταιρία και παραθέτει ο Τούρκος αναλυτής/δημοσιογράφος είναι οι παρακάτω τρεις σελίδες όπου ρωτά να απαντηθούν οι αιτίες που οδήγησαν τους οπαδούς του ΝΑΙ/ΟΧΙ για να ψηφίσουν ανάλογα.
Αιτίες θετικής ψήφου εκλογέων
Το μέλλον της Χώρας 25%
Ο Πρόεδρος Τ.Ερντογάν 21%
Η εδραίωση/παγίωση στην Διοίκηση 8%
Η επίτευξη της ηρεμίας/ο τερματισμός της τρομοκρατίας 7%
Το προεδρικό σύστημα / Η ύπαρξη ενός αρχηγού 6%
Η υποστήριξη του ΑΚP 6%
Αιτίες αρνητικής ψήφου εκλογέων
Δεν υποστηρίζω το Προεδρικό σύστημα 53%
Το μέλλον της χώρας/ Ειρήνη 10%
Η προάσπιση των αξιών του Ατατούρκ και της Δημοκρατίας 10%
Δεν εγκρίνω το πακέτο των Συνταγματικών μεταρρυθμίσεων 8%
Για να μην καταργηθούν τα δημοκρατικά/ανθ.δικαιώματα 4%
Η στήριξη του AKP/Στις συνταγματικές μεταρρυθμίσεις του Προέδρου 3%
Από τα παραπάνω φαίνεται ότι ο πρόεδρος Ερντογάν που ανέλαβε εξ ολοκλήρου το δημοψήφισμα απώθησε ή προσέλκυσε ψήφους. Φαίνεται δε ότι προσέλκυσε πολύ περισσότερο από ότι ήλπιζε το επιτελείο του αφού το ΜΗP δεν τον στήριξε όσο έπρεπε.
Φαίνεται δε από την ερώτηση που θέτουν οι Γάλλοι δημοσκόποι «ποιος πολιτικός συνέβαλε περισσότερο ή τι πράγμα επηρέασε την απόφαση σας» , ποσοστά και οι απαντήσεις ήταν συντριπτικές. Συνέβαλε, κατά την δημοσκόπηση, ο πρόεδρος Ερτογάν κατά 91% υπέρ και κατά 78%, ενώ ο εταίρος του Ντεβλέτ Μπαχτσελί συνέβαλε κατά 7% υπέρ του ΝΑΙ και κατά του ΟΧΙ 15%. Ενώ «ποιο ήταν το καταλυτικό στοιχείο στην απόφαση των ψηφοφόρων κατά 80% ήταν οι ομιλίες του Ερντογάν και οι ομιλίες των πολιτικών ηγετών κατά 58%.
Ενδιαφέρον δε παρουσιάζει η τελευταία ερώτηση που ζητά να μάθει από τους ψηφοφόρους «πως εκτιμούν την μετά δημοψήφισμα άμεση εποχή».
ΝΑΙ ΟΧΙ
Πολύ καλύτερη /Καλύτερη 88% 14%
Θα παραμείνει η ίδια 5% 15%
Θα χειροτερέψει/ Πολύ χειρότερη 3% 59%
Η δημοσκόπηση η οποία έγινε μία ημέρα μετά το δημοψήφισμα από μια γαλλική εταιρία μας δίνει κάποιες απαντήσεις.
1) Κυρίως για την άρνηση των ψηφοφόρων της εταιρικής αντιπολίτευσης του MHP και παρά τα εθνικιστικά λεγόμενα του προέδρου Ερντογάν για να προσελκύσει ψηφοφόρους. Ποιους ενίσχυσαν το CHP;
2) Τι οδήγησε το HDP να ψηφήσει κατά 9% το κυβερνών κόμμα;
3) Πώς συμβαίνει το 25% που τάχθηκαν για την πρόοδο και ειρήνη της χώρας και σημειώνεται ότι είναι συντηρητικοί , να ξεπερνάν κατά πολύ τους «αριστερίζοντες» του ΟΧΙ που ήταν μόνο 10% ;
4) Τελικά ο Ερντογάν από το 2001 «πολεμά» ένα διαβρωμένο σύστημα και το νικά. Να θυμηθούμε το « Σουσουρλούκ», «την υπόθεση Χορτουμιών», «την υπόθεση Εργκενεκόν» , τα μυστικά ή φανερά πραξικοπήματα κ.λ.π
5) Δηλαδή οι Τούρκοι πολίτες δεν «βλέπουν» και ψηφίζουν επί 16 χρόνια τον ίδιο ηγέτη ο οποίος έκανε έργα που θα τα ζήλευαν πολλοί ;
6) Ή η αντιπολίτευση του CHP είναι τόσο ανίκανη να αντιπολιτευτεί τον Ταγίπ Ερντογάν , παρά την σύσσωμη αντιπολίτευση που την στηρίζει ;
7) Όσο για τα τρομοκρατικά κτυπήματα που υπέστη η γείτονα, ας μας προβληματίσει γιατί περιορίστηκαν μετά Τραμπ, μετά διμερών συμφωνιών που κάνει και γιατί άρχισαν δειλά δειλά οι συζητήσεις για το Κυπριακό;
8) Τελικά πολύ αινιγματικά όλα όσα συμβαίνουν . Θα πρότεινα , μετά από αρκετές δεκαετίες ενασχόλησης μου με τα Ελληνοτουρκικά ,η Αθήνα να αναπτύξει εποικοδομητικό διάλογο θέτοντας ως πρώτο τα κυριαρχικά δικαιώματα της και στην συνέχεια τα συμφέροντα των δύο χωρών με τον πρόεδρο Ερντογάν, ο οποίος μετά το 1946 όπου κυριάρχησε η μονοκομματική κυβέρνηση στην Τουρκία ήταν ο μοναδικός που προασπίστηκε τα ανθρώπινα και μειονοτικά συμφέροντα στην Πόλη. Κάτι που δεν πρέπει να ξεχνούν οι Ρωμιοί σε Πόλη, Ίμβρο και Τένεδο.
