Του Νίνου Φένεκ Μικελίδη
Από την εμφάνισή της στη δεύτερη κιόλας ταινία του Ζαν-Λικ Γκοντάρ, «Η κυρία θέλει έρωτα» («Une femme est une feem»), η Άννα Καρίνα, που πέθανε χτες από καρκίνο, σε ηλικία 79 χρονών, μας είχε γοητεύσει, τόσο χάρη στη ξεχωριστή ομορφιά της και την αέρινη, γεμάτη ακτινοβολία, παρουσία της όσο και την εξυπνάδα, τη σπιρτάδα, τη χάρη αλλά και την ευκολία στην όλη της παρουσία, και που κατόρθωνε να επιβάλλει στο κάθε πλάνο της, ιδιαίτερα στα πλάνα των εφτά συνολικά ταινιών που γύρισε με τον Γκοντάρ.
Δεν ξεχνιέται εύκολα ο χορογραφικός τρόπος με τον οποίο ο Γκοντάρ επέβαλε τη μούσα του, στο ρόλο της Άντζελα,στην «Κυρία θέλει έρωτα» (1961), ένα χαριτωμένο μιούζικαλ με επίκεντρο ένα ερωτικό τρίγωνο, ρόλο που της χάρισε το βραβείο ερμηνείας στο φεστιβάλ Βερολίνου. Ρόλο που ο Γκοντάρ της πρόσφερε αφού την είδε σε διαφημιστικό της Palmolive (είχε αρχίσει την καριέρα της ως μοντέλο), για να την παντρευτεί αμέσως μετά (γάμο που διάρκεσε μέχρι του 1965).
Είτε ως Νανά στην ταινία «Ζούσε τη ζωή της» (1962), είτε ως Βερόνικα στον «Μικρό στρατιώτη» (1963), είτε ως Οντίλ στη «Μια ξεχωριστή συμμορία», είτε ως Νατάσα στο «Αλφαβίλ» («Ο Λέμι Κόσιον εναντίον του Α60», 1963), είτε ως Πόλα στο «Made in USA» (1966), το λεπτοκαμωμένο αυτό κορίτσι με τα μεγάλα, γαλάζια μάτια και τη λεπτή, αισθησιακή φωνή, κατάφερε να επιβληθεί ακόμη και στο κοινό που δεν ενθουσιαζόταν και τόσο με τις ταινίες της νουβέλ βαγκ.
Η ταινία πάντως, για μένα, που θα παραμείνει στη μνήμη περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη είναι «Ο τρελός Πιερό» (1965) ή «Ο δαίμων της 11ης ώρας», όπως πρωτοπροβλήθηκε στην Ελλάδα. Με την Καρίνα στο ρόλο της Μαριάν, μιας νεαρής γυναίκας, κυνηγημένης από εκτελεστές δολοφόνους από την Αλγερία, που γνωρίζει τον Πιερό του Ζαν-Πολ Μπελμοντό, και τον ακολουθεί, σ’ ένα κλεμμένο αυτοκίνητο, στο ταξίδι του στη Μεσόγειο. Ταυτόχρονα, ταξίδι στον ίδιο τον κινηματογράφο.
Με την Καρίνα να αντλεί από τις κωμωδίες του Χοντρού-Λιγνού για να δώσει μια γροθιά στο στομάχι του υπαλλήλου ενός βενζινάδικου, λέγοντας πως αυτό ήταν ένα τρικ που έμαθε από τις ταινίες των Λόρελ και Χάρντι. Αυτό βέβαια δεν ήταν το μοναδικό «τρικ» που γνώριζε η Καρίνα. Τα «τρικ» της ήταν περισσότερα και πιο σημαντικά, που κατάφερναν να δημιουργήσουν μια ξεχωριστή μαγεία στην κάθε ταινία της, είτε στις 7 που γύρισε με τον Γκοντάρ είτε σ’ εκείνες που γύρισε με άλλους σκηνοθέτες, ανάμεσά τους τον Ζακ Ριβέτ και τον Λουκίνο Βισκόντι.
