«Bella figura», της Γιασμίνα Ρεζά, σε υπέροχη μετάφραση του βραβευμένου στη Γαλλία Γιώργου Αρχιμανδρίτη, αποτελεί μια θεατρική παράσταση εκρηκτική, ένα ψυχολογικό θρίλερ με έντονη χροιά ειρωνείας, μαύρου χιούμορ και κωμικές ατάκες. Με υπόβαθρο ασφαλώς δραματικό που αφορά στα ασφυκτικά υπαρξιακά αδιέξοδα του σύγχρονου ανθρώπου.
Σκηνοθεσία:
Ο σκηνοθέτης της παράστασης Μάνος Καρατζογιάννης, πατάει πάνω στη ρέουσα και αληθινή μετάφραση του Γιώργου Αρχιμανδρίτη, εμπνέεται από το θεματικό ιστό και δομεί τη σκηνική οικοδομή με τρόπο ρεαλιστικό με πολλές όμως νότες και υφές από το θέατρο του παραλόγου. Πρέπει να σημειωθεί η ικανότητά του να κτίζει τη σκηνική αφήγηση, χωρίς μελοδραματικές υφάνσεις, παρότι το κείμενο θα μπορούσε να το επιτρέψει.
Αντιθέτως προσδίδει έναν αέρα ανεμελιάς ή αφέλειας, εσκεμμένα εννοείται, απέναντι στα πολύ σοβαρά προβλήματα των πρωταγωνιστών, χωρίς όμως παράλληλα αυτοί να χάνουν τη δραματική υπόσταση της προσωπικής τους «φυλακής». Οι νοηματικοί άξονες εστιάζουν στην αβεβαιότητα και το απροσδόκητο της καθημερινής ζωής, φωτίζοντας έτσι τη σκληρή επίδραση του χρόνου στο σώμα και το νου.
Αποκαλύπτεται η τραγικότητα της ζωής, η ακαταστασία στα συναισθήματα, οι παρεξηγήσεις, η ευθιξία και τα μπερδέματα. Όλο αυτό το «σκηνικό» αποτυπώνεται άλλοτε με απλότητα και άλλοτε με πυκνότητα, στις επαφές των πέντε προσώπων. Ο εμπειρότατος Μάνος Καρατζογιάννης μάς ταξιδεύει στο χαοτικό σύμπαν τους, με τη στρατηγική ενός εμπνευσμένου σκηνοθέτη, ο οποίος δεν ενισχύει τη δυναμική του θεατρικού έργου, με ακατανόητες μοντερνικότητες ή βαρύγδουπες εντυπώσεις, παρά μόνο με την αλήθεια και την ψυχική διαφάνεια των εμπλεκομένων. Με όχημα το χιούμορ και την πάνσοφη απλότητα μας προσφέρει την πολυεπίπεδη δημιουργία του, με ενάργεια και εντιμότητα απέναντι στην αξία της τέχνης του θεάτρου.
Ερμηνείες:
Υβόννη Μαλτέζου, Φαίη Ξυλά, Παναγιώτης Μπουγιούρης, Ραφίκα Σαουίς και Χρήστος Κοντογεώργης, ένα καστ σημαντικά εναρμονισμένο.
Η εξαιρετική Υβόννη Μαλτέζου, ως Υβόν, αέρινη, με το βελούδινο παίξιμό της, κερδίζει το θεατή, μεταδίδοντας τη γλύκα, αλλά και το ταλέντο της υποκριτικής της ευθυβολίας. Η εφάνισή της στη σκηνή, με το λόγο, την έκφραση και την κίνηση ενισχύει όλο αυτό το «αλλόκοτο» που συμβαίνει την ημέρα των γενεθλίων της, όταν συναντάται με το παράνομο ζευγάρι Αντρεά -Μπορίς.
Ενσαρκώνει εκείνη τη γυναίκα που έχει αποδεχθεί τη θνητότητα, αλλά με τη βιωματική της σοφία δεν αφήνει το γκροτέσκ περιβάλλον που διαμορφώνεται να την εμποδίσει να γευτεί την έκπληξη και την ιδιαίτερη χαρά της στιγμής. Υπογραμμίζω την ατάκα που λέει στην όμορφη Αντρεά : « απολαύστε όσο μπορείτε τα ωραία σας πόδια αγαπητή μου, πριν επιβάλει το κορμί τούς θλιβερούς του νόμους». Εν κατακλείδι η ερμηνεία της ταλαντούχας Υβόννης Μαλτέζου, είναι απολαυστικότατη, σε ένα ρόλο που της πάει γάντι.
Η Αντρεά της Φαίης Ξυλά, ένα πλάσμα μπλοκαρισμένο σε μια ζωή χωρίς μελλοντικό ορίζοντα χαράς και εξέλιξης, βυθισμένη σε έναν δυσκίνητο έρωτα, κινείται πάνω σε τεντωμένο σχοινί. Ευάλωτη και θυμωμένη, υπερβάλλει ακροβατώντας ανάμεσα στα κοινωνικά πρέπει και τα «θέλω» της επιθυμίας. Η υπερβολή που σημειώνεται στη σκηνική της παρουσία, δεν ενοχλεί, αντίθετα λειτουργεί ως στοιχείο που συνδράμει στη δραματουργική υπόσταση του παραγομένου θεατρικού «προϊόντος».
Σκιαγραφεί με επιτυχία την απελπισμένη γυναίκα, μια περσόνα πληγωμένη, αδιάφορη πια για τους τύπους και τα προσχήματα. Άλλοτε σαν γατούλα κ άλλοτε σαν ξωτικό, αγωνίζεται για τη χειραφέτησή της, σε ένα κόσμο προβληματικό και μετέωρο. Η έμπειρη Φαίη Ξυλά ερμηνεύει άνετα την Bella figura, μία προσωπικότητα εγκλωβισμένη στην ανιαρή καθημερινότητα, χωρίς να διαθέτει τη δύναμη να αλλάξει άρδην το πλαίσιο της προσωπικής της ζωής. Μιας ζωής που γνωρίζει καλά πως δεν την καλύπτει καθόλου στις ανάγκες της, ως μία νεαρή μητέρα και εργαζόμενη γυναίκα.
Ο Παναγιώτης Μπουγιούρης είναι ο Μπορίς, ένας άνδρας που χάνει την αυτοπεποίθησή του μπροστά στην επικείμενη χρεωκοπία και παραπαίει ανάμεσα σε ένα «τελειωμένο» γάμο που όμως δεν θέλει να εγκαταλείψει και μια ερωμένη (Αντρεά). Σχεδόν καθηλωμένος από τα πολλά προβλήματα, παλεύει να ελέγξει τις αντιδράσεις του, να ισορροπήσει, χωρίς να γνωρίζει τον τρόπο. Ένας χαρακτήρας προσαρμοσμένος στη ματαιοδοξία της εξουσίας σε όλα τα επίπεδα, όπως ταιριάζει στη μόδα της εποχής, δηλαδή να φοράει την εικόνα του πετυχημένου. Κάποια στοιχεία του ή και συμπεριφορές δείχνουν και μορφή αριβισμού, αφού θέλει να τα έχει όλα δικά του, και στην προσωπική ζωή και στον επαγγελματικό στίβο. Άλλες φορές πάλι προσπαθεί να κρύβει την ευαισθησία του πολύ καλά, καθώς θέλει να φαίνεται δυνατός και άκαμπτος, χωρίς όμως να το καταφέρνει πάντα.
Η Ραφίκα Σαουίς παίζει τη Φρανσουάζ, τη νύφη της Υβόν. Πολύ καλή στο ρόλο της, με τις απαραίτητες συναισθηματικές διακυμάνσεις που αφορούν στον τετραγωνισμένο τρόπο ζωής της και στον καθωσπρεπισμό. Κάτι που αλλάζει κάπως μετά από τη συνάντηση με το ζευγάρι Μπορίς – Αντρεά και τις συγκρούσεις μεταξύ τους.
Τον Έρικ, σύντροφο της Φρανσουάζ υποδύεται ο Χρήστος Κοντογεώργης, με μοναδική άνεση και συγκέντρωση στο ερμηνευτικό του κέντρο. Ένας τύπος της εποχής, με το γνώρισμα να θέλει να βρίσκει λύσεις σε δικά του ή προβλήματα άλλων. Φαίνεται εξαρτημένος από τη μητέρα του, την Υβόν, αλλά δεν διστάζει να υποκριθεί τον αντικομφορμιστή σε θέματα που για τους άλλους να φαντάζουν εκκεντρικά ή παράνομα, πάντα σε σχέση με τα κοινωνικά στερεότυπα. Πάρα πολύ καλός, φυσικότατος και επιδέξιος στην ερμηνεία του.
Συντελεστές:
Στην «δυνατή» μουσική συναντάμε τον Τηλέμαχο Μούσα, στα καταπληκτικά σκηνικά την Τέτα Τσαβδαρίδου, στα ενδεικτικά κοστούμια τη Βασιλική Σύρμα και στην ορθή επιμέλεια των φωτισμών τον Άγγελο Παπαδόπουλο. Παραγωγή Τεχνηχώρος.
Όλοι τους συνέβαλαν στο άρτιο αποτέλεσμα.
Συμπέρασμα:
Η «Bella figura», της Γιασμίνα Ρεζά, σε σκηνοθεσία του Μάνου Καρατζογιάννη, στο θέατρο Σταθμός, είναι μία θαυμάσια παράσταση με το δικό της αποτύπωμα στη θεατρική σεζόν. Κερδίζει το θεατή με τον τραγικοκωμικό συνδυασμό στη θεατρική πράξη, κάτι που προκαλεί αβίαστο γέλιο σε αρκετά σημεία του έργου, με γνώμονα πάντοτε την ανάδειξη της υπαρξιακής αγωνίας του ανθρώπου με την αναπόφευκτη ημερομηνία λήξης της ζωής και του ευμετάβλητου των σχέσεων.
