Toυ Πάνου Τσούμα*
Δέχθηκα τη διπλή πρόκληση: «γιατί τόσο πάθος» και «τι προτείνεις;», όταν στο facebook αναδημοσίευσα το προ έτους άρθρο στο Enetpress «Πικρά αυτά τα κάλαντα».
Ειδικότερα ο “φίλος” που ενοχλήθηκε στάθηκε στη διερώτηση: «Ποια είναι όμως η «πάθηση»; Τι κάνει τον, από κάθε άποψη ντενεκέ, Τσίπρα τόσο προκλητικά θρασύ, κυνικό και αναίσχυντο; Τόσο ασίγαστα διχαστικό και θανατικά προσδεμένο στην καταστροφική του τσουλήθρα;».
Με καλή πρόθεση του απάντησα ως εξής:
«ΕΝ ΠΡΩΤΟΙΣ αγαπητέ για το “πάθος”. Πράγματι παθιάζομαι όταν οι οποιασδήποτε ιδεολογίας μασκαράδες ακυρώνουν τις έννοιες «καινούριο», «προοδευτικό», «νέο» ή «ριζοσπαστικό», γελοιοποιώντας και εξευτελίζοντας τες. ( Ποιο, κατά την άποψή μου, το «ριζοσπαστικό» , όσον αφορά τα καθ ημάς, το λέω στην κατακλείδα του «Ζεϊμπέκικου»).
ΚΑΤΑ δεύτερον, για να υπάρχει βάση συζήτησης, αλλιώς δεν έχει νόημα, θα πρέπει να συμφωνήσουμε σε κάποιον κοινό παρανομαστή, που δεν μπορεί παρά να είναι κατά προσέγγιση.
ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ, για παράδειγμα, ότι:
1.Στην εποχή του μαζάνθρωπου πρέπει να τελειώνουμε οριστικά με την θετική φόρτιση, ούτως ή άλλως καθηλωτική για το μαζικό υποκείμενο, που έχουμε προσδώσει στην έννοια «λαός»-κατά συνάφεια και με το χάιδεμα της νεολαίας που είναι ακόμα πιο εγκληματικό;
- Το ον άνθρωπος είναι εκ φύσεως ιδιοτελές και πως αυτό καμία ιδεολογία, ή θρησκεία, δεν το αλλάζει;
- Τα περί «ψυχής» και «καρδιάς» είναι ανοησίες, ότι τελικά όλα είναι ζήτημα εγκέφαλου και ότι αυτός, εκ κατασκευής, διαφέρει από άτομο σε άτομο, ενίοτε άπειρα;
- Η συλλογική εξέλιξη προς το καλύτερο είναι ανέφικτη χωρίς τη δημιουργική ζέση της ατομικότητας, που δεν επιβάλλεται, δεν παραγγέλνεται, ούτε στερείται ιδιοτέλειας; (Εδώ το ιδιοτελές και με την υπαρξιακή διάσταση, ήτοι της ανάγκης του καθενός για επιβεβαίωση, αναγνώριση και καταξίωση).
- Το κράτος, είτε σαν «Λεβιάθαν’ του Χόμπς είτε σαν «Κοινωνικό Συμβόλαιο» των διαφωτιστών, δεν ήρθε να δυναστεύσει την ατομικότητα, αλλά να συνδυάσει τη δημιουργική ζέση της με την κοινωνική εξέλιξη, θέτοντας κανόνες και μόνο (Κράτος Δικαίου);
ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ επίσης ότι:
1.Ο ετεροπροσδιορισμός στη φύση, άρα και στα ανθρώπινα είναι δεδομένος, οπότε αυτό που μένει, για να πετύχεις κάποιο βαθμό αυτοπροσδιορισμού, είναι η διαρκής εγρήγορση, ώστε η δυναμική της εξέλιξης (ο Δαρβίνος ισχύει για όλους και όλα) να μη σε στείλει στα απολιθώματα;
- Η ιδιοτέλεια, δεν είναι ατομική μόνο, αλλά και ομαδική; Και πως αυτό έχει να κάνει με το ενστικτώδες να ανήκουμε κάπου-ιδίως αυτοί που βρίσκονται ακόμα κοντά στον ανθρωποπίθηκο, όπως λ.χ. σε έθνος ή ομάδα επαγγελματική, ποδοσφαιρική, ιδεολογική ή άλλη;
- Δεν μπορεί πλέον η επιστήμη, που έχει πει σχεδόν τα πάντα για τον προβληματικό άνθρωπο, να μη λαμβάνεται υπόψη, όσον αφορά τη θωράκιση του δημοκρατικού πολιτεύματος από εκτρώματα της επελαύνουσας διεθνώς «μετά αλήθειας»; (Ενδεικτικά, για το τι εννοώ, αναφέρομαι στη «Μακριά γαϊδούρα») .
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ τα παραπάνω για το πώς εννοώ τον κοινό παρανομαστή “φίλε”. Για να δούμε αν, έστω και κατά προσέγγιση, υπάρχει, όπως προανέφερα. Αλλιώς δεν έχει νόημα να σου πω τι προτείνω».
Αυτή ήταν η πρόταση-απάντηση στην πρόκληση του “φίλου”! Όστις αντί απόκρισης εξαφανίστηκε.
– Ας είναι καλά όμως. Μου έμεινε το κείμενο- που αλλιώς δεν θα το είχα σκεφτεί-και να που δίνεται η ευκαιρία να το αξιοποιήσω.
Το συνέδριο της ΝΔ έδωσε την ευκαιρία. Συγκεκριμένα η ομιλία του προσκεκλημένου Στέλιου Ράμφου.
Παρών ανελλιπώς στα χρόνια της κρίσης ο τελευταίος-μαζί με το Θεοδόση Τάσιο- των γηγενών στοχαστών, δεν είπε κάτι νέο. Για όσους τον παρακολουθούν επανέλαβε, με άλλα λόγια, όσα έλεγε και πριν και μετά το 2010.
Είναι σίγουρο πως μεταξύ των συνέδρων το πολύ κάποιες δεκάδες να κατάλαβαν τι είπε και, κυρίως, τις συνδηλώσεις που έκρυβαν όσα προσπάθησε να μεταδώσει.
Μολαταύτα σημασία έχει η παρουσία του. Ότι βρέθηκε στο συνέδριο κάτι λέει για τη νυν ηγεσία της ΝΔ.
Θυμίζοντας πως Ράμφος και Τάσιος βρέθηκαν και σε συνέδριο του Ποταμιού-ενσωματωμένου τώρα στο Κίνημα Αλλαγής, θέλω να πιστεύω πως επιτέλους στα κόμματα με καθαρό ευρωπαϊκό προσανατολισμό βρέθηκε κοινός παρανομαστής.
Τον οποίο (διευκρινίζοντας πως στα ευρωπαϊκά κόμματα δε συμπεριλαμβάνω προσωπικά τα μορφώματα ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) συμβολικά θα ονομάσω «Ράμφος παρανομαστής».
Το ζήτημα πλέον είναι να αυξηθούν οι «Ράμφοι Αριθμητές» κι αυτό είναι κομμάτι δύσκολο.
* Τεχνικός υπ/κός- αξ/κός της Π.Α. (1963-1990 ).
Περιφερειακός ανταποκριτής-αρθρογράφος της «Ελευθεροτυπίας» (1991-2011).
Διευθυντής-δημιουργός της εφημερίδας «εμπρός» Ναυπάκτου (1998-2011).
.
