ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ
Το θλιβερό πορτρέτο ενός καταπιεσμένου κοριτσιού δολοφόνου
Του Νίνου Φένεκ Μικελίδη
*** Εγώ, η Όλγα
Ja, Olga Hepnarova. Τσεχία, 2016. Σκηνοθεσία: Πετρ Κάζντα, Τόμας Βάινρεπ. Ηθοποιοί: Μικαλίνα Ολσάνσκα, Μάρτιν Πέσλατ, Κλάρα Μελίσκοβα. 105´
«Εγώ, η ´Ολγα Χεπνάροβα, θύμα της κτηνωδίας σας, σας καταδικάζω σε θάνατο», ήταν η ετυμηγορία στο δικαστήριο της 23χρονης μαζικής δολοφόνου, ´Ολγας Χεπνάροβα, που το 1973, οδηγώντας μια νταλίκα στο κέντρο της Πράγας, σκότωσε ένα μεγάλο αριθμό αθώων ανθρώπων. Αντίδραση ενάντια σε μια απρόσωπη (ήταν μια από τις χειρότερες περιόδους του κομμουνιστικού καθεστώτος), αποξενωμένη κοινωνία: από την αδιάφορη, ως εχθρική, οικογένεια της, τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες της που την εκφόβιζαν μέχρι τη βλοσυρή κοινωνία που την απέρριπτε.
Την αληθινή αυτή ιστορία του καταδιωγμένου από τον υπόλοιπο κόσμο, κοριτσιού, που οδηγήθηκε σε μια φρικαλέα εκδίκηση, αφηγούνται στη συγκλονιστική αυτή, βουτηγμένη σε μια μαύρη ατμόσφαιρα, ταινία τους (που πρωτοπροβλήθηκε στο φεστιβάλ Βερολίνου του 2016, κερδίζοντας στη συνέχεια διάφορα βραβεία), οι δυο, πρωτοεμφανιζόμενοι Τσέχοι σκηνοθέτες, Πετρ Κάζντα και Τόμας Βάινρεπ. Η ταινία καταγράφει, μέσα από μια μαυρόασπρη φωτογραφία (που τονίζει ακόμη περισσότερο την όλη καταθλιπτική, μαύρη ατμόσφαιρα), και με μια όσο το δυνατό πιο αντικειμενική προσέγγιση, τη θλιβερή πορεία του ατυχούς αυτού κοριτσιού, την απέραντη μοναξιά της, την απόρριψη της από τους γύρω της, τις ερωτικές, λεσβιακές εξερευνήσεις της (σε αρκετά τολμηρές, πρέπει να πω, σκηνές), τις προκλήσεις και τις απογοητεύσεις της (δεν πρέπει να ξεχνάμε πως την «άνοιξη της Πράγας» ακολούθησε μια ιδιαίτερα καταπιεστική περίοδος από το τότε κομμουνιστικό καθεστώς).
Κατάσταση που, η νεαρή πρωταγωνίστρια της ταινίας, Μικαλίνα Ολσάνσκα, τονίζει μέσα από μια συγκροτημένη ερμηνεία, μέσα από μια διάρκεια 10 χρόνων (από 13 χρόνων, όταν αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει μέχρι την καταδίκη και εκτέλεση της, στα 23 της χρόνια – η τελευταία εκτέλεση γυναίκας που έγινε στη Τσεχία), με την κάμερα να την ακολουθεί από πολύ κοντά. Ερμηνεία που την εκφράζει με το σκυθρωπό, αγέλαστο πρόσωπο, να περιφέρεται σε μια κοινωνία που την θέλει πειθήνια, καταγράφοντας, με λιγοστά αλλά αποτελεσματικά μέσα, τις τραυματικές εμπειρίες της, τις ψυχικές διαταραχές της, και το εσωτερικό, σπαραχτικό δράμα της, που θα την οδηγήσει στην τελική, αποτρόπαια εκδίκηση.
ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ
** ½ – Η DILILI ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ (Dilli a Paris). Γαλλία, 2018. Ταινία κινούμενων σχεδίων. Σκηνοθεσία-σενάριο: Μισέλ Οσελό. Μουσική: Γσμπριέλ Γιαρέντ. 95´
Στο Παρίσι της Μπελ Επόκ (εκείνης του Πικάσο, του Λοτρέκ, της Σάρα Μπερνάρ αλλά και των αδερφών Λιμιέρ), η Ντιλιλί, ένα μικρό, μαύρο κοριτσάκι και ο φίλος της, οδηγός ενός τρίκυκλου, αναλαμβάνουν να λύσουν το μυστήριο της εξαφάνισης νεαρών κοριτσιών. Ο Μισέλ Οσελό («Ο Κιρικού και η μάγισσα») φτιάχνει ένα όμορφο, απολαυστικό, αστυνομικό θρίλερ, αντλώντας από τις εικαστικές ομορφιές των ζωγράφων της τότε εποχής, και αναμιγνύοντας μύθους, πολιτισμικές συγκρούσεις και διαφορά κοινωνικά και άλλα μηνύματα, με εκπληκτική, εικαστικά συναρπαστική, δεξιοτεχνία.
** ½ – ΧΟΝΤΡΟΣ-ΛΙΓΝΟΣ (Stan & Ollie). Βρετανία/Καναδάς/ΗΠΑ, 2018. Σκηνοθεσία: Τζον Σ. Μπέιρντ. Σενάριο: Τζεφ Πόουπ. Ηθοποιοί: Τζον Σι Ράιλι, Στιβ Κούγκαν, Σέρλι Χέντερσον. 97΄
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του διάσημου κωμικού δίδυμου Σταν Λόρελ-Όλιβερ Χάρντι (Χοντρoύ-Λιγνού), που προσπαθούν, μέσα από μια, όχι ιδιαίτερα πετυχημένη, θεατρική τουρνέ στην Αγγλία, να ξανακερδίσουν την παλιά τους φήμη, δίνει την ευκαιρία στο δίδυμο των ηθοποιών Τζον Σι Ράιλι και Στιβ Κούγκαν να ξαναζωντανέψουν μερικά από τα απολαυστικά γκαγκ του αξέχαστου αυτού, ανεπανάληπτου ντουέτου. Ευκαιρία μήπως για να ξαναπροβληθούν οι παλιές, αξέχαστες, πάντα απολαυστικές, ταινίες τους;;;
