Του Συμεών Σολταρίδη
Ημερίδα με θέμα την παρουσίαση μιας εικοσαετούς παρέμβασης «Το πρόγραμμα της ένταξης και εκπαίδευσης των Μουσουλμανοπαίδων» θα πραγματοποιηθεί στις 14 Δεκεμβρίου 2018, στην αίθουσα Γαλάτεια Σαράντη, στο Υπουργείο Παιδείας στην Αθήνα, με κεντρικές ομιλήτριες την Αννα Φραγκουδάκη και Θάλεια Δραγώνα.
Σε αυτή την ημερίδα θα μιλήσουν και άλλες καθηγήτριες των Πανεπιστημίων της Αθήνας που ασχολήθηκαν ή εκπόνησαν μελέτες για το συγκεκριμένο πρόγραμμα, καθώς και η συντονίστρια του εκπαιδευτικού έργου.
Κανένας δεν μπορεί να μην επαινέσει το προσφερόμενο έργο που κόστισε αρκετά, καθώς και τα θετικά που επέφερε σε παιδιά και γονείς. Για την εποχή του ήταν ένα καινοτόμο πρόγραμμα και για πρώτη φορά το Ελληνικό κράτος έσκυψε πάνω από την μειονοτική εκπαίδευση και εκπόνησε πρόγραμμα προσαρμοσμένο στις ανάγκες και στις ιδιαιτερότητες αυτού του χώρου.
Από την στιγμή όμως που εκπονήθηκε και συντονίστηκε από τις δύο, ομολογουμένως, καταξιωμένες εκπαιδευτικούς, προβληματίστηκα γιατί ο συντονισμός και οι επιστημονικές προτάσεις έγιναν από επιστήμονες που απέχουν 700 χιλιόμετρα από την Θράκη, την εποχή εκείνη δεν γνώριζαν το «Μ» της μειονότητας και φυσικά ούτε την Θράκη και τις ιδιομορφίες της.
Ένα άλλο σημείο που μου προξένησε απορία ήταν ότι στο άμεσο επιστημονικό περιβάλλον δεν υπήρχε ικανός αριθμός Πανεπιστημιακών και εκπαιδευτικών που με την εμπειρία τους θα πρόσφερναν γνώσεις. Αλλά ούτε και στο διάβα των χρόνων προστέθηκαν εκπαιδευτικοί από σχολές όπως την ΕΠΑΘ ή διδάσκοντες από το πρόγραμμα της εξομοίωσης του ΔΠΘ ή διδάσκοντες στα μειονοτικά σχολεία Χριστιανούς και Μουσουλμάνους.
Δεν μπορεί η γνώση επί της Μειονοτικής εκπαίδευσης να προέρχεται μόνο από την Αθήνα, ωσάν στην Αθήνα να ζούνε « φωτοδότες λαμπάδες της μειονοτικής εκπαίδευσης» και στα άλλα τα μέρη της χώρας να βρίσκονται «κεράκια γνώσης» που φωτίζονται από τους «φάρους τους αειλαμπείς»!
Επί χρόνια καταναλώθηκαν εκατομμύρια, ενώ υπήρξε διαμάχη μεταξύ των εν Αθήναις ευρισκομένων και των υπολοίπων Πανεπιστημίων. Με αποτέλεσμα να «νικά» πάντοτε η Αθήνα στα «σημεία»!
Η «νίκη» αυτή ερμηνεύονταν με νέες επιδοτήσεις και με νέα προγράμματα, τα οποία όμως «ειρήσθω εν παρόδω» δεν έφερναν τα ποθητά και απόλυτα αποτελέσματα. Για παράδειγμα, επί μια εικοσαετία τα παιδιά στην μειονοτική εκπαίδευση διδάσκονται από τα ίδια βιβλία τα οποία, πλέον, είναι ξεπερασμένα και αναχρονιστικά.
Και τώρα, διαβάζουμε ότι σε αίθουσα του Υπουργείου Παιδείας στην Αθήνα θα γίνει παρουσίαση του εικοσαετούς έργου με εισηγήσεις που θα ομιλούν για την αρτιότητα, αποτελεσματικότητα και κοινωνική παρέμβαση του προγράμματος. Είναι φυσικό με τα δαπανηθέντα να ωφελήθηκαν γνωσιολογικά τα παιδιά της μειονότητας. Τα αποτελέσματα όμως, όπως αναγιγνώσκονται μετά είκοσι χρόνια αποδεικνύουν ότι μόνο με παρεμβάσεις στην εκπαίδευση δεν λύνεται το πρόβλημα της Ελληνομάθειας που ήταν και ο στόχος του πρόγραμματος.
Μετά από όλα αυτά αλήθεια η ημερίδα γιατί γίνεται στην Αθήνα και όχι σε μια αίθουσα Πανεπιστημιακή στην Θράκη, ώστε να ενημερωθούν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, να παρουσιαστούν από τους άμεσα εμπλεκόμενους οι θέσεις τους, το έργο τους και να ακουστούν τα «αντίφωνα»;
Γιατί σίγουρα υπάρχουν αντίφωνα που πρέπει να ακουστούν από τους εν Αθήναις υπευθύνους, οι οποίοι θα μπορούσαν να μεταναστεύσουν από το κλεινόν άστυ για μερικές ημέρες και να επισκεφθούν και ορισμένα σχολεία για να δούνε τα αποτελέσματα του προγράμματος. Μια τέτοια ημερίδα μήπως διοργανώνεται για να ευλογήσουν τα γένια τους και να εγγραφεί μια ακόμα μεγαλόστομη εκδήλωση στο ενεργητικό του προγράμματος; Άραγε ποιοι θα την παρακολουθήσουν και ποιοι θα ωφεληθούν; Φοιτητές των καθηγητών που ποτέ δεν θα πατήσουν το πόδι τους στη Θράκη;
΄Η μήπως συμμετάσχουν καθισμένοι στις πρώτες καρέκλες οι γνωστοί κύκλοι του Υπουργείου Παιδείας, που επισκέπτονται την Θράκη διαπνεόμενοι από οριενταλισμό και στο τέλος της ημερίδας θα αλληλοσυγχαίρονται και θα αλληλοασπάζονται;
Φωτογραφία: xronos.gr
