Του Πάνου Τσούμα
«Ο Στέλιος Ράμφος αποτυπώνει με τρόπο σύντομο έως αποφθεγματικό τις προσωπικές αντιδράσεις του στη σειρά των γεγονότων που καλύπτουν την περίοδο 2014-2016. Τον ενδιαφέρει να αναδείξει τη βαθύτερη ουσία και ροπή αυτού που ονομάσαμε “πρώτη φορά Αριστερά” και αναζητεί τις πνευματικές προϋποθέσεις μιας πολιτικής η οποία δεν θα αφήνει τους ανθρώπους υπαρξιακά ακάλυπτους…». Από το σημείωμα του εκδότη στο βιβλίο «Η πολιτική – Aπό στόμα σε στόμα» (εκδ. Αρμός) η αντιγραφή.
Έχοντας κάνει σχετική αναφορά στο άρθρο «Άσε τον Παττακό…», θα παραθέσω εδώ μερικά από τα επιγραμματικά «ραμφίσματα» που απαντούν στο βιβλίο, ενώ θα σταθώ και σε ένα προσωπικό βίωμα του τρόπου πρόσληψης (;) της παρουσίας του Ράμφου ως διανοητή από την πούρα αριστερή… προοδευτικούρα!
«Να αφήσουμε τη σφαίρα της κοινής γνώμης, εάν μας ενδιαφέρει η αλήθεια» είναι ένα από τα «ραμφίσματα» και ας δούμε μερικά ακόμα:
- Είμαστε λαός που αρπάζεται με το παραμικρό και τα καταπίνει όλα. Όλα!
- Ανάταξη και ελπίδα θα φέρει μόνο η υπέρβαση του αρνητικού μας εαυτού.
- Άλλο να στηρίζεις τους αδυνάτους και άλλο να βασίζεσαι επάνω τους.
- Οι ιδεολογίες τελείωσαν. Ζήτω οι ιδέες!
Και τώρα το βίωμα. Έχω λοιπόν ένα γνωστό -τώρα πια είχα, γιατί τον… χαιρέτησα!- με τον οποίο έχουμε καταναλώσει ώρες και ώρες μιλώντας για πολιτική και κράτος δικαίου. Βαθύ ΚΚΕ αυτός και εμμονικός του λενινισμού, ΠΑΣΟΚ εγώ και φανατικός με το «πρώτα αυτογνωσία», επόμενο ήταν η σχέση μας με τον «προδότη» του μαρξισμού Ράμφο να είναι διαφορετική.
Να μην τα πολυλογώ, ήρθαν τα μνημόνια και επί Γιώργου του «αλλού» ο Ράμφος κυκλοφόρησε το πόνημα «Η λογική της Παράνοιας». Εγώ το αγόρασα και ο μαρξιστής με ρώτησε αν ο συγγραφέας εννοούσε και τον «αλλού» Γιώργο μιλώντας για παράνοια. Ήταν το μόνο που ενδιαφέρθηκε να μάθει.
Τα είπαμε τότε «ένα χεράκι», ξεχάστηκε όμως μέχρι που προέκυψε το… χαρισματικό μειράκιο. Κυκλοφόρησε τότε «Η νίκη σαν παρηγοριά» του Ράμφου. Το είπα κάποια μέρα στον τέως γνωστό και τι μου απάντησε ο, πράγματι, συμμέτοχος στο «εδώ Πολυτεχνείο»: «Έλα μωρέ με το νεοχριστανό…Ρώτησα εγώ μια γνωστή μου που ξέρει και μου είπε πως γράφει κάτι κουταμάρες για ψυχολογικά και τέτοια…».
Ε, λοιπόν, αυτός λογαριάζει τον εαυτό του προοδευτικό πατριώτη. Είπε μάλιστα στις δύο τελευταίες εκλογές, αν και βαθύ ΚΚΕ, «Τσίπρας και ξερό ψωμί»! Πολύ… προοδευτικούρα δηλαδή και φαντάσου την πολύ, μα πολύ, χειρότερη. Αυτή του Πολάκη ας πούμε, την «αχυρένια» που μεταφράζει αγγλικά στο ΥΠΕΞ, ή της Αυγή(ανη)ς με «Κόντρα», που διαπομπεύει δικαστές με στοιχεία «Zougla».
