O παλιός ελληνικός κινηματογράφος έχασε σήμερα έναν από τους πιο αντιπροσωπευτικούς εκφραστές του Έλληνα μεροκαματιάρη, του βιοπαλαιστή που αγωνιζόταν να τα φέρει βόλτα. Τον ηθοποιό Νίκο Ξανθόπουλο. Ένα παιδί του λαού, που βίωνε όπως πολλοί άλλοι νέοι στη δεκαετία του ‘60 και του ‘70 την αδικία του κοινωνικού αποκλεισμού και της περιφρόνησης εξαιτίας της φτώχειας, ενσάρκωνε ο Νίκος Ξανθόπουλος διαμορφώνοντας έτσι έναν ήρωα που μάλλον του έμοιαζε.
Οταν ξεκίνησε την καριέρα του ήταν και ο ίδιος ένα φτωχόπαιδο από τη Νέα Ιωνία, που είδε σε ηλικία 9 ετών να συλλαμβάνονται από τους Γερμανούς η μάνα και ο πατέρας του και να φυλακίζονται. Μεγάλωσε σε μια φτωχογειτονιά με πρόσφυγες γι αυτό ήταν εύκολο γι αυτόν να μεταφέρει τα προσωπικά του βιώματα στο σινεμά. Πρωταγωνίστησε σε πολλές δραματικές ταινίες και σε ρόλους του δυστυχισμένου πλην φιλότιμου και εργατικού νέου που στο τέλος δικαιωνόταν.
Εζησε τον απόλυτο θρίαμβο, με πλήθος από κινηματογραφικές επιτυχίες κι έφυγε χορτάτος από αγάπη και οικονομική άνεση στα 89 του χρόνια ύστερα από σοβαρά προβλήματα υγείας. Τα τελευταία χρόνια ζούσε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας στο κτήμα του στην Παιανία.
Παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε τέσσερα παιδιά και πέντε εγγόνια.
Ο Νίκος Ξανθόπουλος γεννήθηκε στις 4 Μαρτίου 1934 από Πόντιους πρόσφυγες, στη Νέα Ιωνία στην Αθήνα. Μεγάλωσε με τη μητέρα του, καθώς ο πατέρας του απουσίαζε για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Ο πατέρας του δούλευε ως τσαγκάρης και ψαράς. Κατά τα εφηβικά του χρόνια ήταν αθλητής της ΑΕΚ, αλλά προτίμησε να ασχοληθεί με το θέατρο.
Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη σκηνή το 1957 με τον «Θίασο Κατερίνας» στην κομεντί «Βιργινία». Έως τα μέσα της δεκαετίας του ’60 είχε παίξει διάφορους ρόλους, μεταξύ των οποίων τον Ορέστη στην «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ροντήρη, ενώ συνεργάστηκε και με τον θίασο του Μάνου Κατράκη στο «Τραγούδι του νεκρού αδελφού» του Μίκη Θεοδωράκη. Επίσης έπαιξε για λίγο στο μουσικό θέατρο. Συμμετείχε σε 24 θεατρικές παραγωγές και έπαιξε όλα τα είδη του θεάτρου. Το 1970 ίδρυσε δικό του θίασο και περιόδευσε στην Ελλάδα.
Από τα μέσα της δεκαετίας του ’60 τον κέρδισε ο κινηματογράφος. Η πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση ήταν το 1958 στην κωμωδία του Φίλιππα Φυλακτού «Το Εισπρακτοράκι», στο πλευρό του Βασίλη Αυλωνίτη και του Νίκου Ρίζου.
Ως κινηματογραφικός πρωταγωνιστής καθιερώθηκε από τον σκηνοθέτη-παραγωγό Απόστολο Τεγόπουλο (Κλακ Φιλμ), με τον οποίο είχε αποκλειστική συνεργασία από το 1964 έως το 1971, σε μουσικές δραματικές ταινίες. Στις ταινίες της νεοσύστατης Κλακ Φιλμ συμμετείχε πρώτη φορά το 1963 με τις «Πληγωμένες καρδιές» στον ρόλο του κακού κουνιάδου.
Οταν ο Νίκος Ξανθόπουλος πάλεψε με την αρκούδα
Η αρχή της τυποποίησής του ως παιδί του λαού έγινε έναν χρόνο αργότερα στην ταινία «Αγάπησα και πόνεσα» ωστόσο αλησμόνητη έχει μείνει η ταινία «Η Οδύσσεια ενός ξεριζωμένου» που αποτελούσε το δεύτερο μέρος μιας «διλογίας» με θέμα τις περιπέτειες του τραγουδιστή Βασίλη Καρατζόγλου. Το πρώτο μέρος είναι η Ξεριζωμένη Γενιά, στο δευτερο , την «Οδύσσεια» αξέχαστη έχει μείνει η σκηνή όπου ο Νίκος Ξανθόπουλος παλεύει με μία αρκούδα που όπως αργότερα έγινε γνωστό, μέσα στο κοστούμι ήταν ο καλός του φίλος Ανέστης Βλάχος.
Σ’ αυτές τις ταινίες ο Νίκος Ξανθόπουλος συνήθιζε να τραγουδά, ενώ συνθέτες όπως ο Απόστολος Καλδάρας έγραψαν τραγούδια γι’ αυτόν.
Η παρουσία του στη δισκογραφία περιλαμβάνει 9 μεγάλους δίσκους, 55 σινγκλ και γύρω στα 300 τραγούδια. Τα τραγούδια του υπογράφουν μεταξύ άλλων οι Απ. Καλδάρας, ‘Ακης Πάνου, Χρήστος Νικολόπουλος, Στ. Ξαρχάκος και άλλοι.
