Ο μεγάλος μας σκηνοθέτης Νίκος Κούνδουρος άφησε πριν από λίγο την τελευταία του πνοή σε ηλικία 90 ετών. Τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα υγείας, κυρίως αναπνευστικά.
Ο Νίκος Κούνδουρος γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 15 Δεκεμβρίου του 1926, και ήταν γιος του Κρητικού δικηγόρου και πολιτικού Ιωσήφ Κούνδουρου. Σπούδασε ζωγραφική και γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας από την οποία και αποφοίτησε το 1948.
Στα 28 του χρόνια αποφάσισε να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο. Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως σκηνοθέτης με τη «Μαγική Πόλη» (1954), όπου συνδύασε τις επιρροές του από το νεορρεαλισμό με την εικαστική του ματιά. Με το σύνθετο και πρωτοποριακό έργο «Ο Δράκος» (1956), ο Νίκος Κούνδουρος καθιερώνεται. Ακολούθησαν «Οι παράνομοι» (1958), «Το ποτάμι» (1959), «Μικρές Αφροδίτες» (1963), «Το πρόσωπο της Μέδουσας» (1967), «Τα τραγούδια της φωτιάς» (1974), «1922» (1978) κ.ά.
Ο Ν. Κούνδουρος είχε αντιπροσωπεύσει τον ελληνικό κινηματογράφο πολλές φορές στο εξωτερικό, όπως στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας τα 1953 και 1956, στο Φεστιβάλ Βερολίνου τα 1958, 1963 και 1967.
Είχε τιμηθεί με το Πρώτο Βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και Βερολίνου το 1963 για την ταινία «Μικρές Αφροδίτες», καθώς και για την ταινία του «Το ποτάμι» στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1959.
Ειδικότερα για την ταινία «Μικρές Αφροδίτες» τιμήθηκε και με το Βραβείο της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου. Η δε ταινία του «Ο Δράκος» χαρακτηρίστηκε ως η καλύτερη ελληνική ταινία στη δεκαετία του 1950-1960.
Αντίγραφα πολλών ταινιών του βρίσκονται στο Ευρωπαϊκό Μουσείο Κινηματογράφου, στη Γαλλική Ταινιοθήκη, καθώς και στο Μητροπολιτικό (Μετροπόλιταν) Μουσείο της Νέας Υόρκης.
Oι ταινίες του Νίκου Κούνδουρου:
- Μαγική πόλις (1954)
- Ο δράκος (1956)
- Οι παράνομοι (1958)
- Το ποτάμι (1960)
- Μικρές Αφροδίτες (1963)
- Vortex ή Το πρόσωπο της Μέδουσας (1967)
- Τραγούδια της φωτιάς (1975)
- «1922» (1978)
- Μπορντέλο (1984)
- Μπάυρον: Μπαλλάντα για ένα δαίμονα (1992)
- Οι φωτογράφοι (1998)
- Το Πλοίο, English: The Ship (2011)
Ας θυμηθούμε τον ανεπανάληπτο «Δράκο»
