Της Ζωής Τόλη
Είδαμε την παράσταση «Ανατόλ ή η μάχη των φύλων», του Αυστριακού γιατρού και συγγραφέα Άρτουρ Σνίτσλερ, (1862- 1931), στο θέατρο Άλμα. Ένα δράμα με κοινωνικές διαστάσεις, σε μετάφραση του Μάριου Πλωρίτη και σκηνοθεσία Γιάννη Βούρου. Τη μετάφραση του επιλόγου επιμελήθηκε ο Γιάννης Καλλιφατίδης.
Το «Ανατόλ ή η μάχη των φύλων», στο θέατρο Άλμα, μία καλή δουλειά τόσο για το περιεχόμενό της, όσο και για τις ερμηνείες των Τζούλη Σούμα, Πέρη Μιχαηλίδη και Βαγγέλη Παπαδάκη.
Είναι ένα έργο που σκανδάλισε την εποχή του, με τον προκλητικό του χαρακτήρα, σχετικά με τις ερωτικες περιπέτειες του Σνίτσλερ, που κρατούσε λεπτομερές ημερολόγιο σχετικά με αυτές. Η ψυχολογία, το σεξ, οι σχέσεις και το άφθονο χιούμορ, διακρίνουν το συγκεκριμένο θεατρικό πόνημα, αλλά και όλο του το συγγραφικό έργο.
Επιφανειακά διακρίνει κανείς, ποικίλα τεκταινόμενα του έρωτα. Το επίκεντρο όμως αφορά στην προσπάθεια του ανθρώπου να βρει την ταυτότητά του, μέσα από ένα απελπισμένο μαραθώνιο επιβεβαίωσης του εαυτού, με εφαλτήρα πρόσκαιρες σχέσεις, εφήμερες περιπτύξεις που μόνο τη ραστώνη και τη δυναμική της αυταρέσκειας επιδιώκουν.
Σκηνοθεσία:
Αυτό το κυνήγι της προσωπικής αυταξίας, σκηνοθετικά φάνηκε, αν και σε μερικά σημεία δεν άγγιξε τον καυτό πυρήνα του θέματος. Ωστόσο το κλίμα της εποχής πέρασε στο κοινό, καθώς αφηγείται το πολυσύνθετο της ανθρώπινης ύπαρξης, την ακαταμάχητη επιθυμία για αγάπη και τον αισθησιασμό, παντοιοτρόπως εκφρασμένο από τα δρώντα πρόσωπα.
Πηγαία συναισθήματα, χυμώδεις προσωπικότητες, καταιγιστική δράση, απρόοπτα, βασικά στοιχεία μιας παράστασης ρέουσας.
Ερμηνείες:
Απολαμβάνουμε την Τζούλη Σούμα που υποδυόμενη τις επτά γυναίκες, αλωνίζει με αμεσότητα, μπρίο και δεινότητα στη σκηνή. Παρουσία χειμαρρώδης, εκφραστική, με κίνηση ευέλικτη και λόγο εύρωστο. Μία ερμηνεία αξιοπρόσεκτη.
Πολύ καλός ο Πέρης Μιχαηλίδης, ως Μαξ – Άρτουρ Σνίτσλερ. Δηκτικός, κυνικός, με μια αδυσώπητη αλήθεια που λειτουργεί ως μοχλός εξέλιξης της δράσης.
Ο Βαγγέλης Παπαδάκης ενσαρκώνει τον Ανατόλ, έναν τύπο ανικανοποίητο, ασταθή, παραδομένο στη δίνη του έρωτα. Η ερμηνευτική προσέγγιση του χαρακτήρα, αποβαίνει κανοποιητική. Στην προσπάθειά του ο ηθοποιός να αποδώσει την ελαφρότητα του ήρωα, την κρυμμένη ευαισθησία και την πολυσχιδή φιλαρέσκειά του, φανερώνει ένα δραματουργικό βάθος που κάπως υστερεί. Και οι τρεις ηθοποιοί μεταξύ τους «δένουν» και το αποτέλεσμα δικαιώνει τις προθέσεις τους.
Συντελεστές:
Επιμέλεια σκηνικού χώρου, Γιάννης Βούρος, κομψά / πλούσια κοστούμια Δημήτρης Ντάσιος, υπαινικτικά φώτα Νίκος Σωτηρόπουλος, εναρμονισμένη κίνηση Φρόσω Κορρού και θαυμάσια μουσική Γιώργος Τσιρίκας. Βοηθός σκηνοθέτη Τζωρτζίνα Κώνστα.
Συλλογική επιδέξια δημιουργία με εμφανή στόχο και διάφανη θεατρική καθαρότητα.
Αξιολόγηση:
«Ανατόλ ή η μάχη των φύλων», ένα ιδιοφυές, σαρκαστικό σκηνικό δημιούργημα, που στηλιτεύει την αλαζονεία του κοινωνικού στάτους της εποχής και την υποκρισία μιας ελεεινής αστικής ηθικής, του τέλους του 19ου αίωνα και των αρχών του 20ου.
