Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι οι μεγαλύτεροι εχθροί των ομάδων είναι οι φανατικοί οπαδοί τους!
Η βραδιά για την ανάδειξη του πρωταθλητή Ελλάδος τελείωσε για ακόμη μια φορά άδοξα, αφού οι φανατικοί οπαδοί που γέμισαν το ΣΕΦ άναψαν δεκάδες βαρελότα και καπνογόνα, υποχρεώνοντας τις ομάδες και τους διαιτητές σε αποχώρηση από τον αγωνιστικό χώρο, όταν το σκορ ήταν 49-66, περίπου δύο λεπτά πριν από το τέλος.
Εκείνο που πραγματικά προκαλεί πραγματικά μελαγχολία, είναι ότι στην Ελλάδα ενώ το μπάσκετ είναι καλύτερο όσο αφορά από άποψη ποιότητας των ομάδων ( είμαστε η μοναδική χώρα με 2 ομάδες στις 5 καλύτερες της Ευρώπης) το λοιπό περιτύλιγμα προκαλεί ρίγη ντροπής στους πραγματικούς φιλάθλους.
Κάθε χρόνο, δίχως εξαίρεση, οι τελικοί εξελίσσονται σε φεστιβάλ χουλιγκανισμού, με επεισόδια στα δύο γήπεδα, τιμωρημένες ομάδες, προέδρους που υποδαυλίζουν το μίσος, υπόκοσμο στις εξέδρες, οπαδικές εφημερίδες στην υπηρεσία των κάφρων, στοχοποίηση διαιτητών αλλά και παικτών, ατελείωτο υβρεολόγιο και οσμή ανοιχτού υπονόμου. Η Ελλάδα της ασυδοσίας, της αμορφωσιάς και της μισαλλοδοξίας κατόρθωσε να διώξει τους αληθινούς φιλάθλους από τα γήπεδα, καθώς οι τελικοί του όπως ο χθεσινός, συγκρίνονται πλέον με εκείνους του ποδοσφαίρου και συγκινούν πια μόνο εκείνους που ζουν για να μισούν και για να δέρνονται.
Αν πραγματικά υπήρξε ηττημένος χθες αυτός δεν ήταν άλλος από το Μπάσκετ. Το να βλέπεις τους παίκτες να κοιτάζουν αποσβολωμένοι τις κερκίδες και με τα όσα συνέβαιναν από τους ανεγκέφαλους πραγματικά προκαλεί θλίψη. Το να παρακαλάει προπονητής τους οπαδούς να εκκενώσουν το γήπεδο για να γλιτώσει η ομάδα τιμωρία, πραγματικά αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο. Το μόνο που διασώθηκε χθες (αν μπορούμε να το πούμε αυτό…), ήταν η συμπεριφορά των παικτών, ειδικά του Παναθηναϊκού που επέστρεψε στο παρκέ για να ολοκληρωθεί ο τελικός σώζοντας ουσιαστικά τον ”αιώνιο” αντίπαλο του από σοβαρές περιπέτειες.
Αν φτάνουμε στο σημείο να δεχόμαστε ότι τελείωσε ένα παιχνίδι, χωρίς απώλειες, χωρίς τραυματισμούς, με γνώμονα τον σεβασμό στον αντίπαλο η στην εκάστοτε ομάδα, τότε είναι ασέβεια προς το Μπάσκετ!
Αν περιμένουμε το σφύριγμα της λήξης, ενός αγώνα για να λέμε και ευχαριστώ, την στιγμή που στα χέρια των υπευθύνων βρίσκεται η λύση για να μην φτάνουμε στο παραπείτε, τότε πραγματικά είναι ανάξιο αναφοράς τα όσα έχουν ειπωθεί για να δοθεί τέλος στα κρούσματα βίας.
Το μόνο ενθαρρυντικό από τα χθεσινά επεισόδια , είναι ότι μέχρι να ξαναρχίσει το νέο πρωτάθλημα είναι αρκετό για να σκεφτούν ορισμένοι τι μέλλει γενέσθαι από εδώ και πέρα και να βάλουν ένας τέλος στην ασυδοσία. Όσο για εμάς…είναι αρκετό το διάστημα για να πάρουμε μία ανάσα πριν ξαναβουτήξουμε στον βούρκο!
