Ο δεύτερος όροφος του Μουσείου Ναυπλίου είναι γεμάτος από ευρήματα της προϊστορικής και αρχαίας Ερμιονίδας. Οι κάτοικοι όμως της Ερμιονίδας δεν έχουν καμία γνώση για την ιστορία του τόπου τους. «Γιατί στην Ερμιονίδα δεν έχουμε μουσείο δεν έχουμε πινακίδες, δεν έχουμε φυλλάδια, δεν έχουμε ιστοσελίδες, δεν έχουμε δρόμους δεν έχουμε εξυπηρέτηση, δεν έχουμε παιδεία», όπως έγραφε ένας ντόπιος.
Αυτό το κενό έρχεται να καλύψει το Υπουργείο Πολιτισμού με την απόφασή του να ιδρυθεί Αρχαιολογικό Μουσείο Ερμιονίδας. Θα στεγαστεί στο παλιό Δημαρχείο της πόλης που έχει αποφασιστεί από το το 2018 να παραχωρηθεί από το Δήμο Ερμιονίδας στο ΥΠΠΟΑ γι αυτό το σκοπό.
Πρόκειται για ένανεοκλασικό κτήριο που γειτνιάζει με τα κατάλοιπα μιας παλαιοχριστιανικής βασιλικής και «θα αποτελέσει κέντρο προβολής και ανάδειξης της μακραίωνης ιστορίας της πόλης αλλά και αφετηρία της αστικής πολιτιστικής διαδρομής και περιήγησης στην ευρύτερη περιοχή της Ερμιονίδας και της Αργολίδας» όπως είπε ο δήμαρχος Ιω.Γεωργόπουλος στη διαδικτυακή διάσκεψη που πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή της υπουργού Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη, της εφόρου Αρχαιοτήτων της περιοχής Αλκηστις Παπαδημητρίου και της Μαριάννας Βαρδινογιάννη η οποία θα συνδράμει μαζί με το δήμο στη δημιουργία των μελετών για την μετατροπή του κτηρίου σε μουσείο.
«Η Ερμιόνη, με μακρά και αδιάλειπτη ιστορική παρουσία, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, παρουσιάζει σημαντικά ορατά κατάλοιπα μέσα στον αστικό ιστό της» είπε η έφορος.
Το σημαντικότερο όλων είναι το προϊστορικό σπήλαιο Φράγχθι που βρίσκεται στην βόρεια ακτή του κόλπου της Κοιλάδας της Ερμιονίδας στην Αργολίδα Πελοπονννήσου. Θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα σπήλαια της Ευρώπης και της Ανατολικής Μεσογείου.
Εντοπίστηκε το 1967 από τον τότε νεαρό μαθητή Αδωνι Κύρου, τον μετέπειτα εκδότη της εφημερίδας Εστία, ο οποίος βρήκε στη διάρκεια μιας σχολικής εκδρομής προϊστορικά όστρακα. Στην ανασκαφή που ακολούθησε διαπιστώθηκε ότι είναι πιθανόν να πρωτοκατοικήθηκε από τον άνθρωπο του Νεάντερταλ, κατά τη Μουστιαία περίοδο 40.000 χρόνια π.Χ., και βεβαίως από τον Homo sapiens την περίοδο μετά από το 30.000 π.Χ. Α
πό τις ανασκαφές έχει διερευνηθεί η περίοδος 25.000 χρόνων ενώ ενδείξεις παρουσιάζουν ότι το σπήλαιο κατοικούταν από το 20.000 συνεχώς μέχρι το 3.000 π.Χ., όταν γκρεμίστηκε. Εντός του βρέθηκε οψιδιανός που υπάρχει μόνο στη Μήλο, άρα υπήρχε στη Μέση Νεολιθική (5.000-4.500 π.Χ.) και Ύστερη Νεολιθική περίοδο, κάποια επικοινωνία των κατοίκων της Πελοποννήσου με το μακρινό νησί (απέχει 80 μίλια). δοχεία (κούπες) χωρίς βάσεις και χερούλια, ή κάποια διακοσμητικά με επίπεδα χείλη. Βρέθηκαν ακόμη γυναικεία ειδώλια (νεώτερης νεολιθικής εποχής), αγαλματίδια, χάντρες, κοσμήματα και κατεργασμένα όστρακα. Όλα τα ευρήματα είναι στο αρχαιολογικό μουσείο Ναυπλίου.
Τα νεολιθικά όστρακα που έχουν βρεθεί προέρχονται από δοχεία (κούπες) χωρίς βάσεις και χερούλια, ή κάποια διακοσμητικά και είναι μαύρα εσωτερικά και καφέ εξωτερικά. Το σπήλαιο έφθασε να έχει έως και 150 κατοίκους στο 4. 000 π.Χ..Βρέθηκαν ακόμη γυναικεία ειδώλια (νεώτερης νεολιθικής εποχής), αγαλματίδια, χάντρες, και κοσμήματα. Ολα αυτά τα ευρήματα ελλείψει μουσείου στην Ερμιονίδα φυλάσσονται στο αρχαιολογικό μουσείο Ναυπλίου.
Το σημαντικότερο όμως εύρημα ήταν ένας σκελετός άνδρα, ο αρχαιότερος πλήρης σκελετός που έχει βρεθεί στην Ελλάδα 10.000 – 8.000 χρόνια παλαιός, νέου 25 χρονών, ύψους 1,56 που πέθανε βιαίως καθώς όπως φαίνεται δέχθηκε χτύπημα στο κεφάλι. Τον νεκρό είχαν σκεπάσει με πέτρες, χωρίς κτερίσματα, κοσμήματα η άλλα αφιερώματα. Ηταν θαμένος σε εμβριακή στάση με τα πόδια λυγισμένα και τα χέρια στο στήθος. Πλάι του ήταν θαμένα και δυό παιδιά.
