Της Δανάης Τανίδου*
Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη,
Το πρώτο μεγάλο σοκ της ζωής μου το έζησα στα πέντε και πρωταγωνιστής ήσουν ΕΣΥ. Καθε χρόνο σε περίμενα με ανυπομονησία την πρωτοχρονιά να καταφτάσεις με το έλκηθρο σου και τους έξι ταράνδους σου στο σπίτι μου.
Να κάνεις φασαρία χτυπώντας κάθε σκουπιδοντενεκέ ή ό,τι άλλο κάνει απίστευτο θόρυβο, να με χαιρετήσεις φορώντας τα μαύρα δερμάτινα γάντια σου , να μου χαμογελάσεις ευγενικά φορώντας τα μεγάλα μαύρα γυαλιά ηλίου στις 12 το βράδυ, να μου αφήσεις το δώρο μου στο μπαλκόνι και να φύγεις. Και πόσο φυσιολογικά μου φαινόταν όλα αυτά στα 5!
Θυμάμαι ήταν κάτι λιγότερο από μια εβδομάδα πριν από τις διακοπές των Χριστουγέννων. Α’ δημοτικού (τάξη που τόσο οι μύθοι όσο και η φαντασία των παιδιών «καταρρίπτονται» ). Ήμασταν διάλειμμα. Ξέρουμε πόσο σκληρά μπορούν να γίνουν τα παιδιά ειδικά όταν ζηλεύουν.Τι ήταν να πω πόσο γλυκός ήσουν όπως μου χαμογελούσες όταν μου έδινες το δώρο μου.
Αυτό ήταν… Φώναζαν, γελούσαν, κορόιδευαν και έλεγαν με περίσσεια κακία πως δεν υπάρχεις! Μα φυσικά και δεν υπάρχεις! Αφού ξεκάθαρα επιλέγεις να εμφανιστείς μόνο στους εκλεκτούς (σε ‘μένα, δηλαδή!). Αυτή η συνειδητοποίηση έγινε αργότερα βέβαια. Εγώ μέχρι εκείνη την στιγμή πίστευα πως πήγαινες σε όλους, αλλά προφανώς και δεν άξιζε σε όλους αυτούς, να εμφανιστείς αυτοπροσώπως, με τους σκατοχαρακτήρες που είχαν (κανένα παιδικό τραύμα δεν εντοπίζεται)!
Γύρισα στο σπίτι. Τραγωδός. Εγώ. Επίδαυρος και πάλι επίδαυρος και το κατάμεστο θέατρο να παραληρεί με την ερμηνεία μου στο γνωστό μονόλογο «Θάψτε τον Άγιο Βασίλη έξω απ’ τα τείχη». (Ευτυχώς για όλους μας,το θέατρο με κέρδισε αλλά όχι ως ηθοποιό). Σε έκλαψα, Άγιε Βασίλη, σε θρήνησα, σε πόνεσα. Ένιωσα πως κάτι χάθηκε από μέσα μου. Αλλά, εσύ δε με απογοήτευσες! Ήρθες! Ναι! Ναι, δύο εβδομάδες μετά ήρθες!
Εκείνη τη χρονιά είχαμε καλεσμένους στο σπίτι. Ήταν και η παιδική μου φίλη η Καιτούλα, πηγαίναμε στο ίδιο σχολείο, σε είδε και εκείνη με τα μάτια της! Αυτόπτης μάρτυρας η Καιτούλα! Δυστυχώς όμως, αφού έφυγες και παραλάβαμε από το μπαλκόνι τα δώρα μας, τα μάτια της Καιτούλας (που σε είχαν δει πριν. Μην τα ξεχνάμε αυτά!) γέμισαν δάκρυα.
Άγιε Βασίλη, ακόμη δεν κατάλαβα με ποιο σκεπτικό έφερες δώρο στη Καιτούλα μια κίτρινη καρέκλα , περιστρεφόμενη, δε λέω, για το γραφείο της και σε εμένα το διώροφο με ασανσέρ σπίτι της Barbie! Τι σκεφτόσουν; Εγώ βέβαια, της είπα πολλές φορές να το έχουμε μαζί το σπίτι της Barbie. Μισές μέρες στο δικό της σπίτι, μισές μέρες στο δικό μου, δεν ήθελε όμως! Αλλά για να επανέλθω!! Το θέμα είναι ότι σε είχε ΔΕΙ!!
Το ξέρω, έχω χρόνια να σου γράψω αλλά όχι γιατί δεν πιστεύω στην ύπαρξη σου!! Τι λέμε τόση ώρα; Αστάθμητοι παράγοντες με οδήγησαν στην απομάκρυνση από κοντά σου! Φέτος, όμως, επανέρχομαι δριμύτερη!!
Πιστεύω πως ήμουν σε γενικές γραμμές καλό παιδί. Εσύ βέβαια ξέρεις καλύτερα! Και κάπου εδώ να σου πω, πως μελέτες έχουν δείξει ότι ο διαχωρισμός σε καλό και κακό παιδί δε βοηθάει στην ομαλή ανάπτυξη των παιδιών. Απλά στο αναφέρω. Δεν υπονοώ κάτι.
Αν λοιπόν, θεωρείς πως μου αξίζει, εγώ έχω να ζητήσω κάτι για φέτος την πρωτοχρονιά!
Φέτος λοιπόν θα ήθελα να σου ζητήσω κάτι ιδιαίτερο. Ανθρώπους θέλω να φέρεις, Άγιε Βασίλη. Ανθρώπους που να παραμένουν άνθρωποι. Ανθρώπους που να είναι «ανοιχτοί» και όχι «κλειστοί», σε πείσμα των καιρών. Ανθρώπους που να ακούνε, να σκέφτονται, να ψάχνονται και μετά να μιλάνε. Ανθρώπους που να ξέρουν να αγαπάνε αλλά να ξέρουν και να αγαπιούνται. Ανθρώπους που να πιστεύουν σε σένα, που να κρατάνε δηλαδή ζωντανό το παιδί μέσα τους. Ανθρώπους που να καταλαβαίνουν πως τίποτα δεν τους ανήκει. Πως περαστικοί είμαστε όλοι και απλά πρέπει να κάνουμε ό,τι καλύτερο για τους επόμενους που θα έρθουν. Τέτοιους θέλω και να τους απλώσεις παντού. Και αγάπη ρε Βασίλη. Βαθιά πραγματική αγάπη!!
Εγώ πιστεύω σε εσένα!!!
Εσύ πιστεύεις σε εμένα;
Σε παρακαλώ κάνε την ευχή μου να πραγματοποιηθεί και θα σου αφήσω δίπλα από την πρασινάδα που θα στολίσω αντί για δέντρο, όχι 5 αλλά 10 μπισκότα και 1 μεγάάάάλο ποτήρι με γάλα κακάο (από το ακριβό)!!!
Σε ευχαριστώ που υπάρχεις και έχεις εκμοντερνιστεί και δέχεσαι και mail!!
Με βαθιά αγάπη, εκτίμηση και πίστη
Δανάη
Υ.Γ. Ο Άγιος Βασίλης ΥΠΑΡΧΕΙ!!!! (personal statement)
* Θεατρολόγος – συγγραφέας
