Το Ισραήλ μπορεί να καταγγελθεί για εγκλήματα πολέμου, όπως και η Ρωσία στην Ουκρανία και η Τουρκία στο Κουρδιστάν.Η Χαμάς όμως πρέπει να καταγγελθεί για εγκλήματα του κοινού ποινικού μητρώου (αρμοδιότητας όχι  ΟΗΕ αλλά της INTERPOL).

Του Νίκου Μιχαλόπουλου

ΟΡΙΣΜΟΙ: ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ‘’ΑΣΥΜΜΕΤΡΟΣ’’ ΠΟΛΕΜΟΣ

Πολεμική ενέργεια είναι η προσπάθεια καταστροφής ενός αντίπαλου στρατιωτικού στόχου, η απόπειρα κατάκτησης εδαφών και η προώθηση των θέσεων σου, εις βάρος των θέσεων του εχθρού, η εξόντωση του στρατού του αντιπάλου, ακόμα και η καταστροφή μιας βιομηχανίας που κατασκευάζει όπλα γι’ αυτόν.

Έχουμε όμως ελαχιστοποιήσει πλέον την έννοια του πολέμου και προωθείται ο όρος ‘’ασύμμετρος’’ για να συμπεριλάβουμε σε αυτό ό,τι γελοιότητα γίνεται εν ονόματι του ‘’πολέμου’’ ενώ έχουμε ορίσει και τον ‘’chic’’όρο παράπλευρες απώλειες για να δικαιολογήσουμε τον θάνατο αόπλων και άσχετων πολιτών ή και γυναικόπαιδων ή σχολείων ή νοσοκομείων ή τέλος πάντων παντός επιστητού. Ειδικά θεωρούμε πολεμικό στόχο ακόμα και την καταστροφή υποδομών, τελείως άσχετων με την εμπόλεμη ζώνη π.χ. γεφυρών, οδών,εκατοντάδες χιλιόμετρα από το χώρο των πολεμικών συγκρούσεων, με το πρόσχημα ότι δυσκολεύουμε τον εφοδιασμό των στρατευμάτων.

Αυτό το κάνει η Ρωσία στην Ουκρανία, θεωρώντας στόχο ΟΛΗ την Ουκρανία ακόμα και το Κίεβο και αδιαφορεί για τα πλήγματα σε κατοικημένες περιοχές. Το ίδιο δε, κάνει και η Τουρκία χτυπώντας χωρίς καμία διάκριση, κυριολεκτικά ότι κινείται, στις περιοχές των Κούρδων με το πρόσχημα ότι ΟΛΟΙ οι Κούρδοι είναι Τρομοκράτες, αδιακρίτως ηλικίας και φύλου, χωρίς δυστυχώς να υπάρχει καμία αντίδραση από τη Διεθνή Κοινότητα. Έχει όμως το θράσος να διαμαρτύρεται για τα τεκτενόμενα στη Λωρίδα της Γάζας, ενώ αυτή κάνει πολύ χειρότερα.

Η ‘’ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ’’ ΤΗΣ ΧΑΜΑΣ

Αυτή η ‘’επιστροφή’’ μετά από κάποιο διάστημα, δεν έχει όμως ΚΑΜΙΑ σχέση με πολεμική ενέργεια όσο και να διευρύνουμε την έννοια του ΑΣΥΜΜΕΤΡΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ. Ήταν μια επίθεση ομάδας δολοφόνων δηλαδή συμμορίας, εναντίον νεαρών πολιτών που διασκέδαζαν, με μοναδικό στόχο τη δολοφονία τους, με πλήρη γνώση, ότι ήταν εντελώς αθώοι και ακίνδυνοι, με στόχο το θάνατό τους, το βασανισμό τους και την απαγωγή τους! Και μάλιστα εναντίον όχι μόνο παιδιών αλλά και ΜΩΡΩΝ και ακόμα χειρότερα εναντίον ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΩΝ γεγονός που παραπέμπει ευθέως στην ανάγκη άμεσης καταδίκης από ΟΛΟΥΣ. Δεν υπάρχει κανένα επιχείρημα και καμία πρόφαση, έστω κάποιος απλά να κατακρίνει τα γεγονότα. Μόνο να καταδικάσει ΜΠΟΡΕΙ και ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να το κάνει αυτό, με τον πιο απόλυτο τρόπο.

Η Χαμάς αυτή τη στιγμή εκφράζει τους Παλαιστίνιους για ένα πολύ απλό λόγο: Εξόντωσε την αντίπαλη της οργάνωση, την Αλ Φατάχ, με τον ίδιο τρόπο που επιτέθηκαν και στο Ισραήλ και έμειναν μόνοι και κυρίαρχοι, χωρίς κανένα αντίπαλο να τολμήσει να τους αντιπαρατεθεί.

Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

Η ενέργεια αυτή μπορεί να παρομοιασθεί μόνο με τις επιθέσεις των ναρκοσυμμοριών της Νότιας Αμερικής, εναντίον κοινοτήτων, χωριών που κατοικούν αντίπαλοι, ακόμα και εναντίον κυβερνητικών στόχων, αστυνομικών και στρατιωτικών. Άρα και η αντιμετώπιση δεν μπορεί παρά να είναι άλλη από αυτή που εφαρμόζει π.χ. η κυβέρνηση του Ελ Σαλβαδόρ (Καθημερινή, 12/10/2023, Ελ Σαλβαδόρ: Δύο πόλεις υπό πολιορκία λόγω «πολέμου κατά συμμοριών»). Ανάπτυξη στρατιωτικών μονάδων και πλήγματα των εγκαταστάσεων, υποδομών, ανθρώπινου δυναμικού, των αποθηκών, των οδών διακίνησης κλπ και κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει για τίποτα, εκτός αν και αυτοί υπερβούν, τα ανθρωπίνως αποδεκτά όρια. Η αντίδραση πρέπει να είναι ανάλογη της δράσης και η ποινή αντίστοιχη του εγκλήματος.

Ήταν λάθος του Νετανιάχου, να χρησιμοποιήσει τη λέξη ΠΟΛΕΜΟΣ. Έπρεπε να μιλήσει για κυνήγι δολοφόνων, για εξάρθρωση εγκληματικών συμμοριών και εξόντωση των αρχηγών τους. Να ζητήσει δε από ΟΛΕΣ τις χώρες να καταδικάσουν τα εγκλήματα και τις δολοφονίες και να συλλάβουν και να παραδώσουν όσους από τους ηγέτες έχουν, περάσει σε άλλη χώρα, όπως π.χ. ο Ισμαήλ Χανίγια που έχει βρει καταφύγιο στο Κατάρ, στο Ισραήλ για να δικαστούν.

ΛΙΓΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Ας προσπαθήσουμε να βάλουμε τα πράγματα σε λίγη τάξη. Πριν δέκα χρόνια, έγινε επίθεση στο εμπορικό κέντρο WESTGATE στο Ναϊρόμπι της Κένυας, κρατήθηκαν όμηροι, δεκάδες από τους οποίους εν συνεχεία δολοφονήθηκαν.Η επίθεση ήταν από μέλη της Σομαλικής Ισλαμικής Οργάνωσης Αλ Σαμπάαμπ, προερχόμενοι από διάφορες χώρες και με επικεφαλής του Ομάρ Χαμαμί, που είχε μεγαλώσει στις ΗΠΑ (!), γνωστός με το ψευδώνυμο ο ‘’Αμερικάνος’’.

Οι επιτιθέμενοι, είχαν καταστρώσει το σχέδιο μήνες, σε μυστικές συσκέψεις, σε διάφορες χώρες από τις οποίες είχαν και βοήθεια, είχαν σίγουρα ‘’γιάφκα’’ στην Κένυα και πρέπει να είχαν αποθηκεύσει οπλισμό μέσα σε κρυψώνες στο εμπορικό κέντρο. Πολλοί διέφυγαν, μεταξύ των οποίων και η περίφημη ‘’Λευκή Χήρα’’, Samantha Lewthwaite. Έγινε σαν αντίδραση στην παρέμβαση του Κενυάτικου στρατού και την εκδίωξη της Αλ Σαμπάαμπ από τις πόλεις της Σομαλίας. Σύμφωνα με τις αναλύσεις ήταν μια προσπάθεια των οργανώσεων να υπενθυμίσουν την ύπαρξή και τις ικανότητές τους.

ΛΙΓΗ ΘΕΩΡΙΑ

Σύμφωνα δε με τις επιταγές της σύγχρονης θεωρίας για την τρομοκρατία, όπως αυτή ξεκίνησε να διαμορφώνονται στην Αλγερία από την δεκαετία του 1950:‘’Η πρόκληση ενός δραματικού περιστατικού, ικανού να επαναφέρει την οργάνωση στο διεθνές προσκήνιο είναι ο μόνος τρόπος να διατηρηθεί στα πράγματα και να προσελκύσει νέους μαχητές’’. Εδώ είναι πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι η κίνηση αυτή προετοιμάζονταν μήνες, είχε διεθνή οργάνωση και βοήθεια και τους ίδιους στόχους, προσαρμοσμένους στη σημερινή κατάσταση.

Τώρα δεν ήταν μόνο η προβολή των στόχων της Χαμάς στον Αραβικό κόσμο, αλλά η διεύρυνση της επιρροής της πλέον στην ευρύτερη Μουσουλμανική Κοινότητα, με την εισδοχή στην πλευρά των υποστηρικτών, χωρών, σαν την Τουρκία και το Ιράν αλλά και των απανταχού Μουσουλμάνων σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου. Επιπλέον να αποτρέψει Αραβικές χώρες και ειδικά την Σαουδική Αραβία, να προσεγγίζει τις ΗΠΑ,ξαναφέρνοντας στο προσκήνιο τα βάσανα των Παλαιστινίων από τον ΣΙΩΝΙΣΜΟ, που είχαν αρχίσει να υποβαθμίζονται στη Διεθνή Κοινότητα.

Αυτή είναι η νέα πραγματικότητα. Πλέον το Ισραήλ και γιατί ΟΧΙ και ΕΜΕΙΣ ΟΛΟΙ, δεν έχει απέναντι τον Αραβικό Κόσμο, αλλά ΟΛΟΥΣ τους απανταχού ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΥΣ, και κάθε πράξη αντίδρασης οποιασδήποτε μορφής, οπουδήποτε και από οποιονδήποτε θα είναι ΑΠΟΔΕΚΤΗ από αυτούς. Στρατηγικά βέβαια αυτό, δεν θα αρέσει σε κανέναν…αλλά αυτό μένει να αποδειχθεί.

Υ.Γ. 1 Να προσέχετε όταν πηγαίνετε σε πάρτι, ειδικά σε ανοιχτούς χώρους. Να προσέχετε όταν συναντάτε περίεργους τύπους με γενειάδες.

Υ.Γ. 2 ΛΙΓΗ ΑΚΟΜΑ ΧΜΜ… ΙΣΤΟΡΙΑ (Για να μειώσουμε λίγο τη μαυρίλα)

Όταν οι Ισραηλίτες έφτασαν στη γη της Επαγγελίας ήρθαν αντιμέτωποι με τους Φιλισταίους, που ζούσαν εκεί, τους οποίους και κατανίκησαν. Ποιοι ήταν όμως οι Φιλισταίοι; Ήταν απόγονοι των αρχαίων Κρητών, που ήταν οι πρώτοι που δημιούργησαν στόλο και με τα πλοία τους κυριάρχησαν στην Ανατολική Μεσόγειο και αποίκησαν πολλές περιοχές μεταξύ των οποίων και την Παλαιστίνη. Άρα οι πρώτοι κάτοικοι αυτής της γης δεν ήταν ούτε Ισραηλινοί, ούτε Παλαιστίνιοι, αλλά ΕΛΛΗΝΕΣ !! Δυο γαϊδούρια μάλωναν σε ξένο αχυρώνα.

Το σύνθημα λοιπόν είναι: ΔΩΣΤΕ ΠΙΣΩ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ, ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΗ ΜΑΣ (Απανταχού Ελληναράδες)

Ν. Μιχαλόπουλος – Αθήνα, 17/10/2023

The post Ιραήλ – Χαμάς: Τα γεγονότα appeared first on Enetpress.

ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ

Μυστικά και ψέματα σε σύγχρονες κοινωνίες

Του Νίνου Φένεκ Μικελίδη

*** Απαγορευμένες συναντήσεις

The Reports on Sarah and Saleem, Παλαιστινιακά εδάφη, 2018. Σκηνοθεσία: Μουγιάν Αλάγιαν. Σενάριο: Ράμι Μούσα Αλάγιαν. Ηθοποιοί: Μάισα Αμπντ Ελχάντι, Άντιμπ Σαφάντι, Σίβαν Κρέτσνερ, Μοχάμαντ Έιντ, Κάμπελ Ελ Πάσα, Χάνα Χίλο. 127´

«Είναι μόνο σεξ», θα παραδεχτούν κάποια στιγμή τα εμπλεκόμενα πρόσωπα (ο άντρας και μια από τις τρεις γυναίκες) στο πολιτικό αυτό, συνδυασμένο με στοιχεία θρίλερ, δράμα (Μέγα Βραβείο της επιτροπής στο φεστιβάλ του Σιάτλ), που σκηνοθέτησε με ξεχωριστή διορατικότητα αλλά και ομορφιά, ο Παλαιστίνιος Μουγιάτ Αλάγιαν με βάση ένα καλογραμμένο σενάριο που έγραψε ο ίδιος μαζί με τον αδερφό του, Ράμι Αλάγιαν. Ταινία που μέσα από την εξωσυζυγική σχέση δυο ανθρώπων, ενός Παλαιστίινου και μιας Ισραηλινής, στην Ιερουσαλήμ, με επικίνδυνες πολιτικές συνέπειες, όταν οι δυο εραστές τυγχάνει να βρεθούν, τη λάθος στιγμή, σε μια κακή πολιτικά εξέλιξη.

Σε μια διχασμένη, με δυο διαφορετικές κουλτούρες, πόλη, όπου οι Παλαιστίνιοι, κάτω από ένα καθεστώς κατοχής, ζουν ως πολίτες β´ κατηγορίας, ο χαμηλής κοινωνικής τάξης, Παλαιστίνιος Σαλίμ, παντρεμένος, και με έγκυο γυναίκα, αναγκασμένος, για να καλύψει τις βασικές οικονομικές υποχρεώσεις τους, να μεταφέρει και παράνομο φορτίο στην άλλη πλευρά της πόλης, θα τα φτιάξει, κάποια στιγμή, με τη Σάρα, τη μεσοαστικής τάξης διευθύντρια ενός καφέ, σχέση απλά για σεξ και μόνο, όπως παραδέχονται και οι δυο τους.

Το παθιασμένο σεξ τους (στο μεταφορικό του Σαλίμ και όπου αλλού βρουν ευκαιρία) θα διακοπεί όταν, εξαιτίας της παρουσίας τους, τη λάθος στιγμή, ο Σαλίμ συλλαμβάνεται και αρχίζει να βασανίζεται για τρομοκράτης. Τα πράγματα θα χειροτερέψουν όταν τη σχέση τους ανακαλύψουν ο Νταβίντ, ο στρατιωτικός (με σημαντική θέση στον κατοχικό στρατό) σύζυγος της Σάρα και η Μπίσαν, η έγκυος γυναίκα του Σαλίμ, που θα φέρει στην επιφάνεια τις πολιτιστικές και άλλες συγκρούσεις των δυο πλευρών αλλά και τον ρατσισμό και την ωμότητα και τη χρήση βίας από ένα κράτος που από την εποχή της ίδρυσής του δεν έπαψε να τη χρησιμοποιεί.

Σταδιακά, όμως, με φόντο πάντα την πολιτικές και κοινωνικές συγκρούσεις, η ταινία στρέφεται στην Μπίσαν και τον τρόπο με τον οποίο θα αντιμετωπίσει την όλη κατάσταση, αφήνοντας να βγουν στην επιφάνεια ηθικά και δια φυλετικά (μαζί και φεμινιστικά) θέματα, με τον Αλάγιαν να καταγράφει με λεπτομέρεια, επιμονή και απρόσμενες ανατροπές, τη ψυχολογική κατάσταση των τεσσάρων χαρακτήρων του, και ιδιαίτερα των τριών γυναικών του, αποσπώντας εξαιρετικές ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς του, και πάνω από όλα τους: Μάισα Αμπντ Ελχάντι (Μπίσαν), Σίβαν Κρέτσνερ (Σάρα) και Αντίμπ Σαφάντι (Σαλίμ).

*** Το γύρισμα της τύχης

Hattrick. Ιράν, 2018. Σκηνοθεσία-σενάριο: Ραμτίν Λαβαφιπούρ. Ηθοποιοί: Αμίρ Τζαζντίντι, Παρινάζ Ιζαντιάρ, Σαμπέρ Αμπάρ. 93´

Τους «Τρεις πιθήκους» του Τούρκου Νούρι Μπίλγκε Τσεϊλάν μου θύμιζε το ιρανικό αυτό ψυχολογικό δράμα του Ραμτίν Λαβαφιπούρ. Όπως και στην ταινία του Τσεϊλάν, έτσι κι εδώ οι τέσσερις πρωταγωνιστές της ιρανικής ταινίας θα περάσουν μια περίοδο κρίσης και τύψεων (τουλάχιστο ορισμένοι από αυτούς), όταν, επιστρέφοντας από ένα πάρτι, χτυπάνε με το αυτοκίνητο τους κάτι στο δρόμο (δεν είναι σίγουροι αν χτύπησαν ανθρωπο) και το εγκαταλείπουν.

Το αυτοκίνητο οδηγεί ο Φαρζάντ, ενώ μαζί τους βρίσκεται και ο φιλος τους Κέιβαν, μαζί με τη νέα φιλενάδα του. Αν και άμεση μετά το ατύχημα ο Φαρζαντ σταματά, ο μόνος που τολμά και βγαίνει να δει τι ακριβώς χτύπησαν, είναι η γυναίκα του, Λίντα, η οποία πιστεύει πως χτύπησαν άνθρωπο. Τρομοκρατημένοι και για να μη τους βρει η αστυνομία, αποφασίζουν να κρυφτούν στι σπίτι της φιλενάδας του Κέιναν. Εκεί διεξάγεται και το τελευταίο και μεγαλύτερο μέρος της ταινίας, με τα τέσσερα πρόσωπα να βγάζουν κατηγορούν ο ένας τον άλλο, να αποκαλύπτουν μυστικά τους και να βγάζουν στην επιφάνεια τα οικονομικά και άλλα προβλήματα τους, προσφέροντας μας ένα φινάλε που έχει σχέση με τον πρωτότυπο τίτλο της ταινίας, που έχει σχέση με το ποδόσφαιρο και σημαίνει «τρία γκολ», αναφορά σε αγώνα που κέρδισε ένα αουτσάιντερ ενάντια σε διάσημη ομάδα ποδοσφαίρου.

Παρόλο που το στήσιμο θυμίζει θεατρική σκηνή, ο Λαβαφιπούρ καταφέρνει να κρατήσει το ενδιαφέρον του θεατή και να δημιουργήσει ακόμη και το σασπένς, χάρη στον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται τις σκηνές του, με την κάμερά του να παρακολουθεί από κοντά και να καταγράφει τις αντιδράσεις και τη συμπεριφορά των προσώπων του, χωρίς καθόλου μουσική υπόκρουση, για να μας δώσει μια, με κριτική ματιά εικόνα της σύγχρονης ιρανικής μεσοαστικής τάξης, χρησιμοποιώντας ακόμη και την ανατροπή, όταν αυτή είναι απαραίτητη, για να εντείνει το σασπένς και να δώσει την κατάλληλη εξέλιξη στην ιστορία του. Με τους τέσσερις εξαίρετους ηθοποιούς του να προσφέρουν υποδειγματικές ερμηνείες.

The post ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ: Μυστικά και ψέματα σε σύγχρονες κοινωνίες appeared first on Enetpress.

Τρίτη και Τετάρτη, την επομένη και μεθεπομένη της «Μαύρης Δευτέρας», κι ενώ ακόμη ήταν άταφοι οι νεκροί και αθεράπευτοι οι τραυματίες  στην Λωρίδα της Γάζας, στην Αθήνα είχαν έρθει να μιλήσουν έξι σημαίνοντες Ισραηλινοί συγγραφείς. 

Η αφορμή, ήταν η επέτειος των εβδομήντα χρόνων από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ και η παρουσία τους εντασσόταν στη θεματική ενότητα «Ένας κόσμος συγγραφείς» της διοργάνωσης «Αθήνα 2018 – Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου».

Δικαιωματικά παρούσες οι εκδόσεις Καστανιώτη, αφού έχουν εκδώσει βιβλία του 82χρονου Αβραάμ Β. Γεοσούα και  του 47χρονου Εσκόλ Νεβό, εγγονού του πρώην πρωθυπουργού του Ισραήλ. Ο μεγαλύτερος και ο νεότερος της συγγραφικής ομάδας των έξι.  Οι άλλοι τέσσερις συγγραφείς ήταν η 65χρονη ‘Εστι Χαΐμ, ο 58χρονος Ιλάν Σάϊνφελντ, η 55χρονη Γιουντίτ Κατσίρ και η 49χρονη ‘Ιρις Ελίγια Κοέν.

‘Οταν πηγαίνεις ν’ ακούσεις ανθρώπους της τέχνης που έρχονται από μία διακεκαυμένη γεωπολιτική ζώνη, έχεις τα μάτια σου και τ’ αυτιά σου ορθάνοιχτα. Προσέρχεσαι χωρίς βεβαιότητες, χωρίς προαπαιτούμενα, χωρίς συναισθηματισμούς και χωρίς στρατοπεδική αντιμετώπιση, γιατί εσύ βρίσκεται σε μία πόλη, στην πόλη σου, όπου δεν πέφτουν σφαίρες  και μπορείς να φθάσεις στον προορισμό σου χωρίς να κινδυνεύεις από ανθρώπινες βόμβες.

Στην πόλη σου όλα φαντάζουν ήρεμα και ήσυχα κι ας έχουν υποκύψει στη βία της επαναλαμβανόμενης μιζέριας, που κι αυτή βία είναι, γιατί ενώ δεν γίνεται τίποτα επιφανειακά, από μέσα σου αντιλαμβάνεσαι ότι λειτουργεί  ένας μηχανισμός που γκρεμίζει ο,τιδήποτε ως τώρα ήταν γνωστό και αυτονόητο. Κάθε ημέρα, κι εγώ δεν μπορώ να γνωρίζω, πόσες εκδηλώσεις γίνονται. Πολλές παρά πολλές. ‘Αλλες επιτυχημένες, άλλες αποτυχημένες. Η κάθε μία είναι διαφορετική, ακόμη κι αν νομίζεις ότι θα είναι μία από τα ίδια. Υπάρχουν κι αυτές, σαν να επαναλαμβάνουν το ίδιο έργο ή σαν να μην μπορούν ή να μην θέλουν να το παίξουν ποτέ.

‘Ομως το δεύτερο βράδυ, ήταν πραγματικό δώρο ν’ ακούς να μιλάει μπροστά σου, ο  πατριάρχης της ζώσας ισραηλινής λογοτεχνίας Αβραάμ Β. Γεοσούα, ο απλός σχεδόν μπρούτος στην συμπεριφορά του.  Είπε πράγματα μ’ αυτό το πάθος του που συγκλονίζει την ομήγυρι-χτυπάει τα χέρια στο τραπέζι και υψώνει συχνά τη φωνή του-που δεν είναι ανακόλουθα με την έως τώρα ειρηνιστική στάση του-πάντα όμως με την ματιά του πολίτη που ζει την καθημερινότητα στο Ισραήλ εκ των έσω κι όχι με την «πολυτέλεια» του έξωθεν παρατηρητή.

Ξεκάθαρα δήλωσε ότι οι Ισραηλινοί και οι Παλαιστίνιοι πρέπει να τα βρουν, ότι πρέπει οι δεύτεροι να αναγνωριστούν ως πολίτες και να αποκτήσουν ιθαγένεια, να μην καταφεύγουν οι δύο πλευρές στην εύκολη βία, να οδηγηθούν στον διάλογο μέσω τής πολιτικής κι όχι μέσω των όπλων. Αλλά απ’ ότι καταλάβαμε, καθώς είναι υπέρμαχος του τωρινού status quo, η ειρηνιστική του λύση-πρόταση του εγγράφεται εντός του ισραηλινού κράτους, με όρους ισονομίας και ισοτιμίας των δύο λαών.

Βεβαίως και καταδικάζει την επιλογή του αμερικανού προέδρου να μεταφερθεί η πρεσβεία τον Η.Π.Α. στην Ιερουσαλήμ -καθώς προκαλεί τους Παλαιστίνιους-, βεβαίως και λυπάται  για τα θύματα, δεν μπορεί όμως να δεχθεί τη δημιουργία δύο κρατών, ούτε την διχοτόμηση της Ιερουσαλήμ.

Συμπερασματικά, προτιμά μία εταιρική σχέση δύο συνομιλητών που έχουν αφήσει πίσω τους την καχυποψία και το μίσος, κοιτάζοντας να βρουν τον τρόπο να συνυπάρξουν με όρους αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Γι αυτό, προτείνει οι Παλαιστίνοι να αναπτύξουν την Λωρίδα της Γάζας με επενδύσεις από το ομόδοξα και ομόγλωσσα πλούσια αραβικά έθνη, ανάπτυξη που θα τους δώσει την δυνατότητα να ξεφύγουν από τον φαύλο κύκλο του αίματος.

Θερμός υποστηρικτής της θέσης να μην επικρατήσει ο φανατισμός που έλκει την καταγωγή του από την μυθολόγηση και την επαναμυθολόγηση του εβραϊκού έθνους μέσω των μύθων και των ιερών βιβλίων. Επομένως, ζητά να υπάρξει αλληλοκατανόηση κι αυτή θα επέλθει, όταν τεθεί στην άκρη το μυθολογικό παρελθόν και να επαναπροσδιοριστεί το παρελθόν ως γεγονός της Ιστορίας.

Αυτός ένας ορθολογιστής, ένας κοσμικός, κατευθείαν κληρονόμος του πνεύματος του Διαφωτισμού, βρίσκεται σε αντίθεση με τη ρητορική του Νετανιάχου, την οποία την θεωρεί εξαιρετικά επικίνδυνη, γιατί υποθάλπει τα πάθη αμφοτέρων των πλευρών,  καθώς εδράζεται στην μυθολογική σκέψη. Εξού και πρότεινε να επιστρέψουμε στην Ιστορία και να εγκαταλείψουμε την μυθολογία. «Γιατί αν κολλήσεις σ’ αυτήν, τότε το μέλλον μας δεν θάναι ευοίωνο. Τα λάθη που έχουν γίνει μόνο με την μελέτη της Ιστορίας επανορθώνονται».

Απεκδύεται τον ρόλο του αιώνιου θύματος -και εξαιτίας του Ολοκαυτώματος- γιατί πιστεύει ότι αν οι ομοεθνείς και ομόθρησκοί  του έτσι κι εξακολουθήσουν κινούνται σ’ αυτό το πεδίο, τότε δεν θ’ αργήσουν να γίνουν και πάλι θύματα. Μάλιστα, εμφατικά σχολίασε, αν και δεν υιοθετεί θρησκευτικές ερμηνείες, ως οιονεί προφήτης: «Αν οι Εβραίοι εξακολουθήσουν ν’ ανήκουν  παντού και πουθενά, θα καταστραφούν ξανά».

Φρέσκο φρέσκο πιάσαμε στα χέρια μας το μυθιστόρημά του «Η κομπάρσα» στη ρέουσα και ζωντανή μετάφραση της Μάγκυς Κοέν, η η οποία γνωρίζει να βρίσκει αντιστοιχίες εβραϊκών εκφράσεων με ελληνικές, χωρίς να διαταράσσεται η εσωτερική νοηματική ροή του κειμένου. Η Νόγκα, η κεντρική ηρωΐδα, αρπίστρια σε ολλανδική ορχήστρα, έχει αναγκαστεί να μεταναστεύσει εκτός της πατρίδας της, καθώς δεν βρίσκει εργασία εντός συνόρων. Μετά τον θάνατο του πατέρα της, ο αδελφός της ζητά να επιστρέψει στο Ισραήλ: από εκεί και  πέρα η μία έκπληξη διαδέχεται την άλλη, αφού υποχρεώνεται προς επιβίωση να παίξει σε ρόλους κομπάρσας.

Το νέο του βιβλίο, το οποίο δεν θ’ αργήσει να κυκλοφορήσει στο Ισραήλ, τιτλοφορείται «Η Σήραγγα». Κεντρικό πρόωπο ένας συνταξιούχος μηχανικός, ειδικευμένος στην κατασκευή δρόμων, που πάσχει  από άνοια σε αρχικό στάδιο. Η σύζυγός του τον ωθεί να να εργαστεί στο πλευρό ενός νεαρού μηχανικού, ώστε να απασχολείται και μην παραμένει εγκλωβισμένος  στο σπίτι.

‘Ομως το διήμερο των έξι Ισραηλινών συγγραφέων δεν τελειώνει εδώ. Θα επιστρέψουμε.

Φωτογραφία: Βασίλης Χατζηϊακώβου

The post Αβραάμ Β. Γεοσούα: Ειρήνη μεταξύ εταίρων με γνώμονα την Ιστορία κι όχι την μυθολογία appeared first on Enetpress.

«Η ευθύνη για αυτούς τους τραγικούς θανάτους ανήκει ολοκληρωτικά στη Χαμάς», η οποία προκάλεσε «εσκεμμένα και κυνικά αυτή την αντίδραση» του Ισραήλ, έκρινε ο Ρατζ Σα, αναπληρωτής εκπρόσωπος της αμερικανικής προεδρίας, όπως μεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Βενιαμίν Νετανιάχου επίσης καταδίκασε αυτή την «τρομοκρατική οργάνωση» και διατράνωσε ότι η χώρα του και «κάθε χώρα έχει υποχρέωση να υπερασπίζεται το έδαφός της».

Ο Παλαιστίνιος πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς από την πλευρά του κατήγγειλε μια «σφαγή».

Η Νότια Αφρική ανακάλεσε τον πρεσβευτή της στο Ισραήλ «μέχρι νεωτέρας» λόγω της βίας με θύματα Παλαιστίνιους. Η Τουρκία, που έκανε λόγο για «γενοκτονία», ανακάλεσε επίσης για διαβουλεύσεις τους επικεφαλής των διπλωματικών αντιπροσωπειών της στο Τελ Αβίβ και την Ουάσινγκτον.

Εξάλλου, το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών θα συγκληθεί σήμερα στις 17:00 (ώρα Ελλάδας), έπειτα από αίτημα του Κουβέιτ, με θέμα συζήτησης την κατάσταση στην Λωρίδα της Γάζας, δήλωσε στο ρωσικό πρακτορείο Sputnik ένας εκπρόσωπος της ρωσικής αντιπροσωπείας στα Ηνωμένη Έθνη.

Πολλές χώρες, ανάμεσά τους η Βρετανία, η Γαλλία και η Ρωσία, επέκριναν τα εγκαίνια της αμερικανικής πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ, τη μεταφορά της οποίας είχαν καταδικάσει και προτρέψει να ακυρωθεί 128 από τα 193 κράτη της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.

Τα εγκαίνια, τη Δευτέρα, πυροδότησαν τη διαδήλωση δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων στη Γάζα. Τουλάχιστον 58 σκοτώθηκαν όταν ισραηλινοί στρατιώτες άνοιξαν πυρ στα σύνορα.

«Οι υπεύθυνοι για αυτές τις κατάφωρες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων πρέπει να λογοδοτήσουν», έκρινε ο Ύπατος Αρμοστής των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Ζέιντ Ράαντ αλ Χουσέιν. Ο ΓΓ του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες εξέφρασε την «μεγάλη ανησυχία του» για την κατάσταση. Για τη Διεθνή Αμνηστία, διαπράχθηκαν «εγκλήματα πολέμου», ενώ το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (HRW) έκανε λόγο για ένα «λουτρό αίματος».

Γαλλία: Ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν «καταδίκασε τη βία των ισραηλινών ένοπλων δυνάμεων εναντίον των διαδηλωτών», κατά τη διάρκεια τηλεφωνικών συνδιαλέξεών του με τον παλαιστίνιο πρόεδρο Μαχμούντ Αμπάς και τον βασιλιά της Ιορδανίας Αμπντάλα Β΄. Επανέλαβε την «αποδοκιμασία της Γαλλίας» όσον αφορά «την αμερικανική απόφαση να ανοίξει πρεσβεία (σ.σ. των ΗΠΑ) στην Ιερουσαλήμ», και τη θέση ότι το τελικό καθεστώς της πόλης «δεν μπορεί να καθοριστεί παρά μόνο από τα μέρη, σε ένα πλαίσιο διαπραγμάτευσης υπό την αιγίδα της διεθνούς κοινότητας».

Τουρκία: Το Ισραήλ «ασκεί κρατική τρομοκρατία, το Ισραήλ είναι ένα κράτος τρομοκράτης», κατήγγειλε ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, κάνοντας λόγο για «μια γενοκτονία» και προσθέτοντας ότι «καταδικάζω αυτή την ανθρωπιστική τραγωδία, αυτή τη γενοκτονία», για την οποία επέρριψε ρητά την ευθύνη όχι μόνο στο Ισραήλ, αλλά και στις ΗΠΑ.

Η Τουρκία – όπου ο πρόεδρος Ερντογάν κήρυξε τριήμερο εθνικό πένθος- ανακάλεσε ταυτόχρονα για διαβουλεύσεις τους πρεσβευτές της στο Τελ Αβίβ και στην Ουάσινγκτον.

Ο αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης Μπεκίρ Μποζντάγ επέμεινε ότι η αμερικανική κυβέρνηση είναι «εξίσου υπεύθυνη με το Ισραήλ για αυτή τη σφαγή».

Νότια Αφρική: «Εξαιτίας του σοβαρού και τυφλού χαρακτήρα της νέας ισραηλινής επίθεσης», η κυβέρνηση αποφάσισε να ανακαλέσει «μέχρι νεοτέρας διαταγής» τον πρεσβευτή της στο Ισραήλ.

Κουβέιτ: «Καταδικάζουμε αυτό που έγινε», δήλωσε ο πρεσβευτής του εμιράτου στον ΟΗΕ, ο Μανσούρ αλ Οτάιμπι, η χώρα του οποίου ζήτησε να συζητηθούν οι εξελίξεις στο Συμβούλιο Ασφαλείας.

Βρετανία: «Καλούμε σε ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση για να αποφευχθούν ενέργειες καταστροφικές για τις ειρηνευτικές προσπάθειες», δήλωσε εκπρόσωπος της πρωθυπουργού Τερέζας Μέι.

Ρωσία: Ερωτηθείς εάν η Μόσχα θεωρεί ότι η μεταφορά της αμερικανικής πρεσβείας οδηγεί σε επιδείνωση της κατάστασης στην περιοχή, ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ απάντησε: «Ναι, έχουμε αυτή την ανησυχία και το έχουμε ήδη πει». Ο υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ επανέλαβε τη ρωσική θέση ότι «η τύχη της Ιερουσαλήμ πρέπει να αποφασιστεί σε έναν απευθείας διάλογο (του Ισραήλ) με τους Παλαιστίνιους».

Ευρωπαϊκή Ένωση: «Ζητάμε από όλα τα μέρη να ενεργήσουν με τη μέγιστη αυτοσυγκράτηση», δήλωσε η επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Διπλωματίας Φεντερίκα Μογκερίνι.

Καναδάς: «Είναι ασυγχώρητο το ότι άμαχοι, δημοσιογράφοι και παιδιά έπεσαν θύματα», σχολίασε η υπουργός Εξωτερικών Κρίστια Φρίλαντ.

Αίγυπτος: Το υπουργείο Εξωτερικών χαρακτήρισε τους νεκρούς στη Γάζα «μάρτυρες» και προειδοποίησε εναντίον της «κλιμάκωσης». Ο μεγάλος μουφτής Σάουκι Άλαμ καταδίκασε τα εγκαίνια της αμερικανικής πρεσβείας, μια «άμεση και ξεκάθαρη προσβολή στα αισθήματα ενάμιση δισεκατομμυρίου μουσουλμάνων στη γη», που «ανοίγει την πόρτα σε περισσότερες συγκρούσεις και πολέμους στην περιοχή».

Σαουδική Αραβία: το βασίλειο «καταδικάζει εντόνως τα πυρά των ισραηλινών δυνάμεων κατοχής εναντίον άοπλων παλαιστίνιων αμάχων», δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών Άντελ αλ Τζουμπέιρ, χωρίς να κάνει καμιά αναφορά στα εγκαίνια της αμερικανικής πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ.

Ιράν: Ο επικεφαλής της ιρανικής διπλωματίας Μοχαμάντ Τζαβάντ Ζαρίφ κατήγγειλε τη «σφαγή εν ψυχρώ από το ισραηλινό καθεστώς αναρίθμητων Παλαιστίνιων που διαδήλωναν στη μεγαλύτερη ανοιχτή φυλακή του κόσμου» κι έκανε λόγο για μια «ημέρα μεγάλης ντροπής».

Συρία: Η Δαμασκός «καταδικάζει τη σφαγή» δεκάδων «άοπλων παλαιστίνιων πολιτών», τόνισε πηγή προσκείμενη στο ΥΠΕΞ.

Βέλγιο: «Καλώ να αποφευχθεί κάθε δυσανάλογη χρήση βίας», ανέφερε ο βέλγος υπουργός Εξωτερικών Ντιντιέ Ρεντέρς.

Νορβηγία: Για την υπουργό Εξωτερικών Ίνε Έρικσεν Σεράιντε «είναι απαράδεκτο να βάλλονται αληθινές σφαίρες εναντίον διαδηλωτών».

Βραζιλία: Η Μπραζίλια απευθύνει «έκκληση για αυτοσυγκράτηση και για την ειρήνη», δήλωσε ο πρόεδρος Μισέλ Τέμερ, καταδικάζοντας τις «φρικιαστικές βιαιότητες».

Οργανισμός Ισλαμικής Συνεργασίας (ΟΙΣ): Ο ΟΙΣ, που αποτελείται από 57 κράτη μέλη, χαρακτήρισε «παράνομη» την αμερικανική απόφαση.

Μαρόκο: Ο μονάρχης Μοχάμεντ Στ΄ κατήγγειλε τη «μονομερή απόφαση» των ΗΠΑ.

The post Διεθνής καταδίκη για τη σφαγή αμάχων στη Γάζα appeared first on Enetpress.

Εν μέσω πολλαπλών αντιδράσεων για την κίνηση του Ντόναλντ Τραμπ να αναγνωρίσει την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ, μία ισχυρή δήλωση διαμαρτυρίας ήρθε να ταράξει τα διεθνή media: 

H παλαιστινιακής καταγωγής και διεθνούς φήμης top model/instagramer/influencer, Μπέλλα Χαντίντ, διαδηλώνει στο Λονδίνο, κατά της ανακοίνωσης του Τραμπ. Το πραγματικό γεγονός, όπως αναλύεται στην πορεία των δεκάδων άρθρων, εξελίχθηκε ως εξής.

Επιστρέφοντας από ένα πριβέ πάρτι σε στην Oxford Street του Λονδίνου, η λιμουζίνα του 21χρονου μοντέλου, εγκλωβίστηκε πίσω από τη διαδήλωση “Free Palestine” που λάμβανε χώρα έξω απ’ την αμερικανική πρεσβεία. Τότε, η Μπέλλα Χαντίντ αποφάσισε να βγάλει το κεφάλι της για να δει τι συμβαίνει, να τραβήξει μερικές φωτογραφίες χαμογελαστή, να κατέβει από τη λιμουζίνα όσο παρέμενε εγκλωβισμένη και να φωτογραφηθεί μαζί με τους θαυμαστές της, να υψώσει τη γροθιά της μαζί με τους υπόλοιπους διαδηλωτές βγάζοντας μία ακόμα άψογη φωτογραφία και εν τέλει, να αποσυρθεί στη λιμουζίνα μέσα στο μακρύ κόκκινο φόρεμα και τη λευκή γούνα της.

Φυσικά, οι φωτογραφίες δεν μπορούσαν να κυκλοφορήσουν χωρίς μία δήλωση. Έτσι, το ποστ στο Instagram, με μία φωτογραφία της Ιερουσαλήμ στο ηλιοβασίλεμα και καταλλήλως φιλτραρισμένη, δεν άργησε να ακολουθήσει: «(…) Βλέποντας την θλίψη που αισθάνεται ο πατέρας, τα ξαδέρφια και η Παλαιστίνια οικογένειά μου για τους Παλαιστίνιους προγόνους μας, το κάνει ακόμα πιο δύσκολο να γράψω γι’ αυτό. Η Ιερουσαλήμ είναι ένα σπίτι για όλες τις θρησκείες.(…) Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ του λαού της Παλαιστίνης είναι άδικη, μονόπλευρη και δεν πρέπει να γίνεται ανεκτή. Υποστηρίζω την Παλαιστίνη».

Η χρονική σειρά των γεγονότων είναι εκείνη που δείχνει τις προτεραιότητες. Η διαμαρτυρία, είναι ένα πεντάλεπτο διάλειμμα από τις κοινωνικές υποχρεώσεις, ένα συμπλήρωμα στις επιβεβλημένες φωτογραφίσεις, μία συνοδευτική λεζάντα που διακόπτει την ροή των ειδυλλιακών στιγμών της ψηφιακής πραγματικότητας. Το ίδιο αποδεικνύουν και οι φωτογραφίες. Δεν βλέπουμε έναν άνθρωπο θυμωμένο ή λυπημένο αλλά έναν άνθρωπο χαμογελαστό, που παρακινείται από το αξιοπερίεργο και καινούργιο της κατάσταση στην οποία έχει βρεθεί.

Είναι τρομερό, πώς οι χιλιάδες διαδηλώσεις, μάχες, τρομοκρατικές επιθέσεις και δολοφονίες που λαμβάνουν χώρα κάθε μέρα στην Παλαιστίνη και στο Ισραήλ, περνούν στα ψιλά των μέσων ως κάτι βαρετό και παρωχημένο, ενώ η πεντάλεπτη φωτογράφιση ενός απ’ τα αγαπημένα μοντέλα των περιοδικών μόδας, έλαβε μία πρώτης τάξεως δημοσιότητα.

Είναι εξίσου τρομερό πώς η έκφραση του πολιτικού λόγου, πλέον δεν συνοψίζεται καν στους 140 χαρακτήρες του twitter, αλλά έχει συμπυκνωθεί στο ρόλο της λεζάντας, που λειτουργεί συνοδευτικά σε μία όμορφη φωτογραφία- για όσους φυσικά έχουν το χρόνο και την όρεξη να της διαβάσουν, έστω διαγώνια.

Τέλος, είναι σχεδόν τρομακτικό το γεγονός ότι δύο φωτογραφίες με υψωμένη τη γροθιά λογίζονται ως πολιτική δήλωση, ειδικά όταν αφορά ένα γεγονός που άπτεται στο μέγιστο βαθμό τον ανθρώπινο πόνο και την εξαθλίωση του ατόμου, της πατρίδας, της θρησκείας και τελικά της ίδιας της ζωής του.

Η κίνηση της Χαντίντ και η υπερ-προβολή της από τα μέσα είναι προσβλητική. Είναι προσβλητική για όποιον πεθαίνει και αγωνίζεται, είναι προσβλητική για τους άμαχους που προσπαθούν να γλιτώσουν, είναι προσβλητική για όσους προσπαθούν να επιλύσουν την κατάσταση. Για να μην υπάρξει παρεξήγηση: δεν είναι προσβλητική η διαμαρτυρία ή η έκφραση της πολιτικής άποψης, κάθε άλλο.

Είναι προσβλητικό όμως να αντιμετωπίζεται ως μία διακοπή της καθημερινότητας, κάτι που υποπίπτει στην αντίληψη μας και μετά το παρακάμπτουμε περνώντας στην επόμενη δημοσίευση. Οι διαμαρτυρίες, οι μάχες, οι βομβιστικές επιθέσεις, είναι μία πραγματικότητα για τους ανθρώπους που ζουν εκεί, είναι ένας αγώνας επιβίωσης και είναι ντροπή να αντιμετωπίζεται ως κάτι λιγότερο και να καπηλεύεται για να προβάλλονται μεμονωμένα πρόσωπα.

Η δημοσιότητα, δίνει ένα βήμα σε ανθρώπους για να αρθρώσουν το λόγο τους, υποστηρίζοντας όλους εκείνους που αδυνατούν να εκφραστούν. Είναι στη διάθεση του κάθε ατόμου να τη χειριστεί με το δικό του τρόπο και είναι πολύ σημαντικό να χρησιμοποιείται πολιτικά. Αλλά εάν πρόκειται να ισοπεδώνονται οι άνθρωποι, καλύτερα να χρησιμοποιείται για την προώθηση των νέων κολεξιόν. Γιατί όταν λέμε ότι οι μάχες δίνονται στο δρόμο, δεν εννοούμε τα καταστήματα της Oxford Street.

The post Οι μάχες δίνονται στο δρόμο. Η μήπως στο Istagram; appeared first on Enetpress.

Ο υπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής Τζον Κέρι επανέλαβε σήμερα τη θέση του ότι η λύση των δύο κρατών είναι «η μοναδική οδός που είναι πιθανό να οδηγήσει σε μια δίκαιη και διαρκή ειρήνη μεταξύ των Ισραηλινών και των Παλαιστινίων» και την προστασία της δημοκρατίας στο Ισραήλ.

Η λύση των δύο κρατών διατρέχει σήμερα «σοβαρό κίνδυνο», προειδοποίησε ο Κέρι, ο οποίος θα εγκαταλείψει το τιμόνι της αμερικανικής διπλωματίας την 20ή Ιανουαρίου, σε μια ομιλία του κατά την οποία αναφέρθηκε αναλυτικά στο όραμα του απερχόμενου προέδρου Μπαράκ Ομπάμα για τη Μέση Ανατολή.

Η υιοθέτηση από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ την Παρασκευή μιας απόφασης που καταδικάζει την ισραηλινή εποικιστική δραστηριότητα και αξιώνει να σταματήσει, στην οποία η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν πρόβαλε βέτο, γεγονός που προκάλεσε την οργή της ισραηλινής κυβέρνησης, είχε «στόχο να προστατευθεί η (πιθανότητα) μιας λύσης δύο kρατών», εξήγησε ο Κέρι.

Κατά τον Κέρι, το Ισραήλ δεν θα εξασφαλίσει «ποτέ αληθινή ειρήνη» με τον αραβικό κόσμο εάν δεν καταλήξει σε μια συμφωνία η οποία θα βασίζεται στο ότι οι Ισραηλινοί και οι Παλαιστίνιοι θα ζουν στα δικά τους δύο κράτη.

«Παρά τις καλύτερές μας προσπάθειες επί σειρά ετών, η λύση των δύο κρατών διατρέχει τώρα σοβαρό κίνδυνο», επέμεινε ο Κέρι και για λόγους «συνείδησης», «δεν μπορούμε να μην κάνουμε τίποτε και να μη λέμε τίποτα όταν βλέπουμε την ελπίδα για την ειρήνη να απομακρύνεται».

«Η αλήθεια είναι ότι οι τάσεις επί του πεδίου -η βία, η τρομοκρατία, η υποκίνηση, η επέκταση των οικισμών και η κατά τα φαινόμενα ατέλειωτη κατοχή- εκμηδενίζουν τις ελπίδες για ειρήνη και στις δύο πλευρές και όλο και περισσότερο παγιώνουν μια αμετάκλητη πραγματικότητα ενός κράτους, την οποία δεν τη θέλουν οι περισσότεροι στην πραγματικότητα».

Ο Κέρι καταδίκασε τη βία από μέρους των Παλαιστίνιων και τις «εκατοντάδες τρομοκρατικές ενέργειες της τελευταίας χρονιάς».

Πάντως η τελευταία ομιλία του Κέρι για το Μεσανατολικό πριν εγκαταλείψει το Στέιτ Ντιπάρτμεντ θεωρείται εντελώς απίθανο να αλλάξει την κατάσταση επί του πεδίου, ή να βοηθήσει την υστεροφημία της κυβέρνησης του Μπαράκ Ομπάμα σε ό,τι αφορά τις προσπάθειές της να συμβάλει στη λύση του προβλήματος, οι οποίες απέτυχαν.

Η δεξιά κυβέρνηση του Ισραήλ περιμένει πιο ευνοϊκή μεταχείριση από τον Ντόναλντ Τραμπ, τον Ρεπουμπλικάνο εκλεγμένο πρόεδρο των ΗΠΑ, ο οποίος θα αναλάβει την εξουσία την 20ή Ιανουαρίου. Μέσω του λογαριασμού του στο Twitter ο μεγιστάνας κατήγγειλε τη στάση της κυβέρνησης Ομπάμα, καταδικάζοντας τόσο τη στάση της στα Ηνωμένα Έθνη όσο και τη συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν, που συνήφθη πέρυσι.

«Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να αφήνουμε να αντιμετωπίζεται το Ισραήλ με τόσο πλήρη περιφρόνηση και ασέβεια. Κάποτε είχαν ένα μεγάλο φίλο στις ΗΠΑ, αλλά όχι πλέον», έγραψε ο Τραμπ στον λογαριασμό του στο Twitter και πρόσθεσε: «Η αρχή του τέλους ήταν η φρικτή συμφωνία με το Ιράν και τώρα αυτό (σ.σ. η ψηφοφορία στο Σ.Α. του ΟΗΕ)! Ισραήλ, μείνε δυνατό, η 20ή Ιανουαρίου έρχεται γρήγορα»!

Ο Τραμπ απαίτησε δημόσια από τον Λευκό Οίκο να ασκήσει βέτο για να αποτρέψει την έγκριση της απόφασης πριν από την ψηφοφορία.

Έχει δεσμευθεί να μετακινήσει την αμερικανική πρεσβεία στο Ισραήλ από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ, ενώ ονόμασε επόμενο πρεσβευτή των ΗΠΑ έναν δικηγόρο ο οποίος έχει συγκεντρώσει χρήματα για έναν εβραϊκό οικισμό. Ακόμη ο Τραμπ έχει εγείρει σοβαρές αμφιβολίες για το κατά πόσον θα επιτρέψει να υπάρξει μια λύση δύο κρατών και έχει ταχθεί ακόμη και υπέρ της προσάρτησης της Δυτικής Όχθης —κάτι που πάει ακόμη πιο μακριά κι από τις θέσεις του Μπενιαμίν Νετανιάχου.

Η σχέση του Ομπάμα με τον Νετανιάχου σημαδεύτηκε από εντάσεις. Όμως ο Κέρι απέρριψε τις επικρίσεις ότι με τη στάση τους στον ΟΗΕ οι ΗΠΑ «εγκατέλειψαν» το Ισραήλ. Πολύ περισσότερο που φέτος οι ΗΠΑ αποφάσισαν να χορηγήσουν στο Ισραήλ στρατιωτική βοήθεια ύψους 38 δισεκατομμυρίων δολαρίων μέσα στην επόμενη δεκαετία.

Ο Κέρι κατηγόρησε τη σημερινή κυβέρνηση του Ισραήλ πως έχει αποδυθεί σε ένα «εξαντλητικό σχέδιο» να ιδιοποιηθεί εδάφη στη Δυτική Όχθη. Η πολιτική της ισραηλινής κυβέρνησης υπέρ των εποίκων οδεύει στο «να σφραγίσει το μέλλον του Ισραήλ», έκρινε ακόμη ο επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας.

Ανταπαντώντας, ο Νετανιάχου κατηγόρησε τον Κέρι για «προκατάληψη», είπε πως με την ομιλία του στράφηκε «εναντίον του Ισραήλ», ενώ έκρινε πως η απερχόμενη κυβέρνηση του Μπαράκ Ομπάμα έχει «εμμονή» με την εποικιστική δραστηριότητα στα κατεχόμενα, επαναλαμβάνοντας πάγιες θέσεις του.

The post Kέρι: Τα δύο κράτη, η μόνη λύση για το Μεσανατολικό appeared first on Enetpress.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ… 15 Νοεμβρίου

Επιμέλεια: Σταύρος Χρονόπουλος, υπεύθυνος Μarketing «Εκδοτικός Οίκος Historical Quest» (https://www.historical-quest.com/) 

15 Νοεμβρίου 655

Μάχη του Βίνβεντ: ο Οσουί της Νορθουμβρίας νικά τον Πέντα της Μερκίας

15 Νοεμβρίου 1920

Πραγματοποιείται στη Γενεύη η πρώτη συνέλευση της Κοινωνίας των Εθνών. Έπειτα από μια σειρά αξιοσημείωτων επιτυχιών αλλά και ορισμένων αποτυχιών στις αρχές της δεκαετίας του 1920, η ΚτΕ τελικά αποδείχθηκε ανίκανη να εμποδίσει την επιθετικότητα των Δυνάμεων του Άξονα κατά τη δεκαετία του 1930. Η έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου απέδειξε ότι ο Σύνδεσμος είχε αποτύχει στον πρωταρχικό σκοπό του, που ήταν η αποφυγή κάθε Παγκόσμιου Πολέμου στο μέλλον. Η ΚτΕ δεν διέθετε δική της στρατιωτική δύναμη και έτσι εξαρτάτο από τις Μεγάλες Δυνάμεις για να επιβάλει τα ψηφίσματά της, τις οικονομικές κυρώσεις που αποφάσιζε, ή για την παροχή στρατευμάτων, όταν χρειάζονταν. Ωστόσο, οι Μεγάλες Δυνάμεις ήταν συχνά απρόθυμες να διαθέσουν στρατεύματα για αυτούς τους σκοπούς. Μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ο Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) θα αντικαταστήσει το Σύνδεσμο της Κοινωνίας των Εθνών, που καταργήθηκε επίσημα το 1946, και θα κληρονομήσει μια σειρά από φορείς και οργανισμούς που ιδρύθηκαν από το Σύνδεσμο

15 Νοεμβρίου 1922

Το Έκτακτο Στρατοδικείο, που δικάζει τους πρωταιτίους της Μικρασιατικής Καταστροφής, εκδίδει την ετυμηγορία του στις 6:30 το πρωί. Ώρα 11:30 εκτελούνται στο Γουδή οι έξι θεωρούμενοι υπαίτιοι της Μικρασιατικής Καταστροφής. Αν και οι κατηγορούμενοι ήταν οκτώ, η ονομασία Δίκη των Έξι δόθηκε λόγω των έξι εκτελέσεων που τελικώς αποφασίστηκαν και πραγματοποιήθηκαν την ίδια ημέρα στο Γουδή. Το περιστατικό αυτό αποτελεί την κορύφωση αλλά και τον επίλογο του Εθνικού Διχασμού. Οι κατηγορούμενοι ήταν οι Γεώργιος Χατζανέστης, διοικητής της στρατιάς της Μικράς Ασίας, Δημήτριος Γούναρης, πρώην πρωθυπουργός, Μιχαήλ Γούδας, υποναύαρχος και πρώην υπουργός, Ξενοφών Στρατηγός, υποστράτηγος και πρώην υπουργός, Νικόλαος Στράτος, πρώην πρωθυπουργός, Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης, πρώην πρωθυπουργός, Νικόλαος Θεοτόκης και Γεώργιος Μπαλτατζής, υπουργοί επί των Στρατιωτικών και Οικονομικών στην κυβέρνηση Γούναρη αντίστοιχα. Το Έκτακτο Στρατοδικείο καταδίκασε τους Μιχαήλ Γούδα και Ξενοφώντα Στρατηγό στην ποινή των ισοβίων δεσμών. Τον Οκτώβριο του 2010 το ανώτατο δικαστήριο έκρινε συνολικά αθώους τους καταδικασθέντες, κάνοντας δεκτή την αίτηση του Μιχάλη Πρωτοπαπαδάκη

15 Νοεμβρίου 1967

Ζήτημα της Κοφίνου: συγκρούσεις μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων στα χωριά Άγιος Θεόδωρος και Κοφίνου πυροδοτούν μείζονα ελληνοτουρκική κρίση, ενώ η Τουρκία ετοιμάζεται και για εισβολή στην Κύπρο. Η χουντική κυβέρνηση του Κ. Κόλλια δεν κατάφερε να διαχειριστεί το ζήτημα, κρινόμενη ως ανεπαρκής, ενώ ο τότε υπουργός Εξωτερικών Π. Πιπινέλης αποδέχθηκε τους όρους της Τουρκίας χωρίς καμία προηγουμένως διπλωματική προσπάθεια εξεύρεσης ειρηνευτικής ή άλλης συμβιβαστικής λύσης. Μεταξύ των όρων εκείνων και ο βασικότερος που τέθηκε ήταν η άμεση αποχώρηση της ελληνικής μεραρχίας από την Κύπρο που είχε σταλεί το 1964

15 Νοεμβρίου 1983

Η τουρκική διοίκηση ανακήρυξε τα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου ανεξάρτητο κράτος («Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου»). Η «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» αναγνωρίζεται μόνο από την Τουρκία, από την οποία και εξαρτάται πολιτικά, στρατιωτικά και οικονομικά. Τα Ηνωμένα Έθνη εξακολουθούν να αναγνωρίζουν την κυριαρχία της νόμιμης Κυπριακής Δημοκρατίας σε όλη την επικράτεια του νησιού και έχουν ανακηρύξει την προσπάθεια απόσχισης ως παράνομη

15 Νοεμβρίου 1988 

Το Εθνικό Παλαιστινιακό Συνέδριο διακήρυξε την ανεξαρτησία του Κράτους της Παλαιστίνης. Η διακήρυξη του 1988 εγκρίθηκε σε μια συνάντηση στο Αλγέρι, με ψήφους 253-46 και δέκα αποχές. Η διακήρυξη επικαλέστηκε τη Συνθήκη της Λωζάννης (1923) και την Απόφαση 181 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ υπέρ του ισχυρισμού για ένα «Κράτος της Παλαιστίνης στα δικά μας παλαιστινιακά εδάφη με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ». Το Κράτος της Παλαιστίνης αναγνωρίσθηκε αμέσως από τον Αραβικό Σύνδεσμο και περίπου οι μισές κυβερνήσεις του κόσμου το αναγνωρίζουν σήμερα. Διατηρεί πρεσβείες σε αυτές τις χώρες (που αποτελούνται συνήθως από αποστολές της ΟΑΠ). Το Κράτος της Παλαιστίνης (από το 2013) αναγνωρίζεται από το 70% των κρατών-μελών των Ηνωμένων Εθνών, όχι όμως από το Ισραήλ

The post Ματιές στο παρελθόν… appeared first on Enetpress.

Με στόχο να υποστηρίξουν τις γυναίκες που επέβαιναν στο «Πλοίο των Γυναικών για τη Γάζα», το οποίο παρεμποδίστηκε από τις ισραηλινές δυνάμεις ενώ προσπαθούσε να εισέλθει στη Λωρίδα της Γάζας, επανενώνονται τα μέλη του θρυλικού ροκ συγκροτήματος Pink Floyd.

Το «Πλοίο των Γυναικών για τη Γάζα» με την επωνυμία Ζαϊτούνα Ολίβα απέπλευσε πριν από μερικές ημέρες από τη Βαρκελώνη σε μία προσπάθεια να σπάσει τον αποκλεισμό της Γάζας που έχει επιβάλει από το 2006 η κυβέρνηση του Ισραήλ.

Παρά το γεγονός ότι το πλοίο έπλεε σε διεθνή ύδατα, οι ισραηλινές ναυτικές δυνάμεις επενέβησαν και έθεσαν υπό κράτηση τις ακτιβίστριες, υποστηρίζοντας ότι ήταν εντός των ισραηλινών χωρικών υδάτων.

Τα μέλη του συγκροτήματος Ντέιβιντ Γκίλμορ, Νικ Μέισον και Ρότζερ Γουότερς ανήρτησαν μία δήλωση στην επίσημη ιστοσελίδα του γκρουπ στην οποία αναγγέλλουν την επανένωσή τους προκειμένου να εκφράσουν την υποστήριξή τους στις ακτιβίστριες που συνελήφθηκαν από τις ισραηλινές αρχές.

Εξάλλου, ο Ρότζερ Γουότερς, γνωστός ακτιβιστής και υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εμφανίστηκε σε ένα βίντεο στον επίσημο λογαριασμό του στο Twitter, στο οποίο χαρακτήρισε «γενναίες» τις γυναίκες αυτές τονίζοντας ότι στέκεται στο πλευρό των Παλαιστινίων που ζουν στη Λωρίδα της Γάζας. Πέρυσι ο Γουότερς συνέθεσε ένα τραγούδι για τον παλαιστινιακό λαό με τον τίτλο: «Θα το ξεπεράσουμε».

Από την αρχή του αποκλεισμού της Γάζας, ισραηλινές δυνάμεις δεν έχουν επιτρέψει να εισέλθει στην περιοχή κανένα πλοίο με βοήθεια, και όσοι το προσπάθησαν, είτε συνελήφθησαν είτε σκοτώθηκαν.

Το 2010 Ισραηλινοί στρατιώτες σκότωσαν ακτιβιστές που επέβαιναν στο «Μαβί Μαρμαρά» (Mavi Marmara), ένα τουρκικό πλοίο που είχε αποπλεύσει από την Τουρκία και μετέφερε βοήθεια στους αποκλεισμένους Παλαιστινίους.

Οι ισραηλινές δυνάμεις σκότωσαν δέκα Τούρκους ακτιβιστές που επέβαιναν στο πλοίο, την ώρα που αυτό έπλεε σε διεθνή χωρικά ύδατα, γεγονός που είχε αποτέλεσμα να διαρραγούν για χρόνια οι διπλωματικές σχέσεις Ισραήλ-Τουρκίας.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

The post Επανένωση των Pink Floyd για την Παλαιστίνη appeared first on Enetpress.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ…

Επιμέλεια: Σταύρος Χρονόπουλος, υπεύθυνος Μarketing «Εκδοτικός Οίκος Historical Quest» (https://www.historical-quest.com/)

29 Σεπτεμβρίου 48 π.Χ.

Δολοφονείται ο Γναίος Πομπήιος ο Μέγας κατ’ εντολήν του Πτολεμαίου ΙΓ΄, ο οποίος πίστευε πως με αυτόν τον τρόπο θα γινόταν αρεστός στον Ιούλιο Καίσαρα.

Ο Πομπήιος διέφυγε, μετά την ήττα στη Μάχη των Φαρσάλων, αρχικά στη Λέσβο και μετά στην Αίγυπτο, όπου εκεί βρήκε τραγικό τέλος. 

29 Σεπτεμβρίου 1923

Η Παλαιστίνη υπό Βρετανική Εντολή: Η Μεγάλη Βρετανία αναλαμβάνει επίσημα τον έλεγχο της Παλαιστίνης 

29 Σεπτεμβρίου 1938

Υπογράφεται η Συμφωνία του Μονάχου μεταξύ της Γερμανίας, του Ηνωμένου Βασιλείου, της Γαλλίας και της Ιταλίας διακανονίζοντας τη διαμάχη για τη Σουδητία υπέρ της Γερμανίας.

Η Σοβιετική Ένωση και η Τσεχοσλοβακία δεν προσκλήθηκαν

29 Σεπτεμβρίου 1941 

Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος: Ολοκαύτωμα στο Κίεβο. Οι Γερμανοί αρχίζουν τις εκτελέσεις στο Μπάμπι Γιαρ 

29 Σεπτεμβρίου 1954

Υπογράφεται η σύμβαση για την ίδρυση του CERN

The post Ματιές στο παρελθόν… appeared first on Enetpress.

Το Ισραήλ έχει ήδη καταστρέψει μέχρι στιγμής το 2016 περισσότερες κατοικίες και κτηριακές εγκαταστάσεις απ΄ ό,τι όλο 2015 στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη και στην προσαρτημένη Ανατολική Ιερουσαλήμ, ανακοίνωσαν σήμερα ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις.

Εντός του 2016 έχουν καταστραφεί 726 κτήρια, εκτοπίζοντας 1.020 ανθρώπους, ενώ το 2015 έγιναν 531 κατεδαφίσεις και εκτοπίστηκαν 688 Παλαιστίνιοι, ανέφερε το Γραφείο Συντονισμού Ανθρωπιστικών Υποθέσεων (OCHA) του ΟΗΕ. Οι δομές στην κατεδάφιση των οποίων αναφέρεται ο ΟΗΕ συμπεριλαμβάνουν κατοικίες, στάβλους ή ακόμη και εξοπλισμό, όπως ηλιακοί συλλέκτες.

Η ανέγερση πολλών από τα κτίσματα αυτά είχε γίνει με χρηματοδότηση από το εξωτερικό, όπως της Ε.Ε. και διαφόρων κρατών, που διαβεβαιώνουν ότι προσέφεραν βοήθεια για να καλυφθούν οι πιεστικές ανθρωπιστικές ανάγκες ενός λαού υπό στρατιωτική κατοχή, τα μέσα διαβίωσης του οποίου μειώνονται με την επέκταση των οικισμών ή εξαιτίας των ισραηλινών στρατιωτικών επιχειρήσεων. Το Ισραήλ αντιτείνει ότι καταστρέφει εγκαταστάσεις για τις οποίες δεν έχουν εκδοθεί άδειες. Επικαλείται την εθνική του κυριαρχία στην Ανατολική Ιερουσαλήμ -το παλαιστινιακό τμήμα της πόλης παραμένει υπό στρατιωτική κατοχή και έχει προσαρτηθεί, κάτι που δεν αναγνωρίζει η διεθνής κοινότητα- και συμφωνίες με τους Παλαιστίνιους που του παραχωρούν τον πλήρη έλεγχο στη λεγόμενη ζώνη «C» της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης (60% των εδαφών).

Μόνο την προηγούμενη εβδομάδα, «οι ισραηλινές αρχές κατέστρεψαν ή ανάγκασαν τους ιδιοκτήτες τους να κατεδαφίσουν οι ίδιοι 42 κτηριακές δομές διότι δεν είχαν άδεια, με αποτέλεσμα 30 άνθρωποι να εκτοπιστούν και επηρεάζοντας τη ζωή πλέον των 1.200 ανθρώπων» στην Ανατολική Ιερουσαλήμ και στη Δυτική Όχθη, σύμφωνα με το OCHA.

Από τον Ιανουάριο, όπως έχει καταγράψει η ισραηλινή ΜΚΟ B’Tselem, η οποία καταγγέλλει συχνά τις ισραηλινές αυθαιρεσίες στα κατεχόμενα, «το Ισραήλ έχει καταστρέψει τουλάχιστον 188 παλαιστινιακά σπίτια στη Δυτική Όχθη». Πρόκειται για τον «υψηλότερο αριθμό αφότου η B’Tselem άρχισε να καταγράφει το 2006 τις κατεδαφίσεις κατοικιών, διότι ανεγέρθηκαν χωρίς άδεια», κατά την οργάνωση.

Από το 1988 πάνω από 2.800 διαταγές κατεδάφισης έχουν εκτελεστεί· ακόμη περίπου 11.000 απειλούν παλαιστινιακές οικογένειες, σύμφωνα με το OCHA.

Το υπουργείο Εξωτερικών της Γαλλίας καταδίκασε χθες την καταστροφή, την περασμένη εβδομάδα, κτηριακών δομών που είχαν ανεγερθεί με γαλλική ανθρωπιστική βοήθεια στο χωριό Νάμπι Σαμουήλ, στη Δυτική Όχθη. Επρόκειτο για την τρίτη κατεδάφιση ή κατάσχεση ενός κτηρίου που χρηματοδοτήθηκε από τη Γαλλία μέσα στο 2016, συμπεριλαμβανομένου ενός σχολείου, διευκρίνισε το Κε ντ’ Ορσέ.

Η γαλλική διπλωματία εξέφρασε τη «βαθιά ανησυχία της για την επιτάχυνση του ρυθμού των κατεδαφίσεων και των κατασχέσεων» κτηρίων που έχουν μεγάλη σημασία από ανθρωπιστικής άποψης.

Από την Ουάσινγκτον, η αμερικανική διπλωματία έκρουσε εκ νέου τον κώδωνα του κινδύνου όσον αφορά το ζήτημα του παλαιστινιακού χωριού Σουσία, στη Δυτική Όχθη, το οποίο απειλείται με κατεδάφιση από τις ισραηλινές αρχές. «Εάν η ισραηλινή κυβέρνηση προχωρήσει σε κατεδαφίσεις στο Σουσία, αυτό θα είναι πολύ ανησυχητικό και θα έχει ιδιαίτερα αρνητικές συνέπειες για τη ζωή των παλαιστίνιων κατοίκων του, που έχουν ήδη εκτοπιστεί επανειλημμένα», ανέφερε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ.

The post Η παγκόσμια κοινότητα κτίζει στην Παλαιστίνη, το Ισραήλ γκρεμίζει appeared first on Enetpress.