Της Άννας Φαρδή
Εν μέσω πολλαπλών αντιδράσεων για την κίνηση του Ντόναλντ Τραμπ να αναγνωρίσει την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ, μία ισχυρή δήλωση διαμαρτυρίας ήρθε να ταράξει τα διεθνή media:
H παλαιστινιακής καταγωγής και διεθνούς φήμης top model/instagramer/influencer, Μπέλλα Χαντίντ, διαδηλώνει στο Λονδίνο, κατά της ανακοίνωσης του Τραμπ. Το πραγματικό γεγονός, όπως αναλύεται στην πορεία των δεκάδων άρθρων, εξελίχθηκε ως εξής.
Επιστρέφοντας από ένα πριβέ πάρτι σε στην Oxford Street του Λονδίνου, η λιμουζίνα του 21χρονου μοντέλου, εγκλωβίστηκε πίσω από τη διαδήλωση “Free Palestine” που λάμβανε χώρα έξω απ’ την αμερικανική πρεσβεία. Τότε, η Μπέλλα Χαντίντ αποφάσισε να βγάλει το κεφάλι της για να δει τι συμβαίνει, να τραβήξει μερικές φωτογραφίες χαμογελαστή, να κατέβει από τη λιμουζίνα όσο παρέμενε εγκλωβισμένη και να φωτογραφηθεί μαζί με τους θαυμαστές της, να υψώσει τη γροθιά της μαζί με τους υπόλοιπους διαδηλωτές βγάζοντας μία ακόμα άψογη φωτογραφία και εν τέλει, να αποσυρθεί στη λιμουζίνα μέσα στο μακρύ κόκκινο φόρεμα και τη λευκή γούνα της.
Φυσικά, οι φωτογραφίες δεν μπορούσαν να κυκλοφορήσουν χωρίς μία δήλωση. Έτσι, το ποστ στο Instagram, με μία φωτογραφία της Ιερουσαλήμ στο ηλιοβασίλεμα και καταλλήλως φιλτραρισμένη, δεν άργησε να ακολουθήσει: «(…) Βλέποντας την θλίψη που αισθάνεται ο πατέρας, τα ξαδέρφια και η Παλαιστίνια οικογένειά μου για τους Παλαιστίνιους προγόνους μας, το κάνει ακόμα πιο δύσκολο να γράψω γι’ αυτό. Η Ιερουσαλήμ είναι ένα σπίτι για όλες τις θρησκείες.(…) Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ του λαού της Παλαιστίνης είναι άδικη, μονόπλευρη και δεν πρέπει να γίνεται ανεκτή. Υποστηρίζω την Παλαιστίνη».
Η χρονική σειρά των γεγονότων είναι εκείνη που δείχνει τις προτεραιότητες. Η διαμαρτυρία, είναι ένα πεντάλεπτο διάλειμμα από τις κοινωνικές υποχρεώσεις, ένα συμπλήρωμα στις επιβεβλημένες φωτογραφίσεις, μία συνοδευτική λεζάντα που διακόπτει την ροή των ειδυλλιακών στιγμών της ψηφιακής πραγματικότητας. Το ίδιο αποδεικνύουν και οι φωτογραφίες. Δεν βλέπουμε έναν άνθρωπο θυμωμένο ή λυπημένο αλλά έναν άνθρωπο χαμογελαστό, που παρακινείται από το αξιοπερίεργο και καινούργιο της κατάσταση στην οποία έχει βρεθεί.
Είναι τρομερό, πώς οι χιλιάδες διαδηλώσεις, μάχες, τρομοκρατικές επιθέσεις και δολοφονίες που λαμβάνουν χώρα κάθε μέρα στην Παλαιστίνη και στο Ισραήλ, περνούν στα ψιλά των μέσων ως κάτι βαρετό και παρωχημένο, ενώ η πεντάλεπτη φωτογράφιση ενός απ’ τα αγαπημένα μοντέλα των περιοδικών μόδας, έλαβε μία πρώτης τάξεως δημοσιότητα.
Είναι εξίσου τρομερό πώς η έκφραση του πολιτικού λόγου, πλέον δεν συνοψίζεται καν στους 140 χαρακτήρες του twitter, αλλά έχει συμπυκνωθεί στο ρόλο της λεζάντας, που λειτουργεί συνοδευτικά σε μία όμορφη φωτογραφία- για όσους φυσικά έχουν το χρόνο και την όρεξη να της διαβάσουν, έστω διαγώνια.
Τέλος, είναι σχεδόν τρομακτικό το γεγονός ότι δύο φωτογραφίες με υψωμένη τη γροθιά λογίζονται ως πολιτική δήλωση, ειδικά όταν αφορά ένα γεγονός που άπτεται στο μέγιστο βαθμό τον ανθρώπινο πόνο και την εξαθλίωση του ατόμου, της πατρίδας, της θρησκείας και τελικά της ίδιας της ζωής του.
Η κίνηση της Χαντίντ και η υπερ-προβολή της από τα μέσα είναι προσβλητική. Είναι προσβλητική για όποιον πεθαίνει και αγωνίζεται, είναι προσβλητική για τους άμαχους που προσπαθούν να γλιτώσουν, είναι προσβλητική για όσους προσπαθούν να επιλύσουν την κατάσταση. Για να μην υπάρξει παρεξήγηση: δεν είναι προσβλητική η διαμαρτυρία ή η έκφραση της πολιτικής άποψης, κάθε άλλο.
Είναι προσβλητικό όμως να αντιμετωπίζεται ως μία διακοπή της καθημερινότητας, κάτι που υποπίπτει στην αντίληψη μας και μετά το παρακάμπτουμε περνώντας στην επόμενη δημοσίευση. Οι διαμαρτυρίες, οι μάχες, οι βομβιστικές επιθέσεις, είναι μία πραγματικότητα για τους ανθρώπους που ζουν εκεί, είναι ένας αγώνας επιβίωσης και είναι ντροπή να αντιμετωπίζεται ως κάτι λιγότερο και να καπηλεύεται για να προβάλλονται μεμονωμένα πρόσωπα.
Η δημοσιότητα, δίνει ένα βήμα σε ανθρώπους για να αρθρώσουν το λόγο τους, υποστηρίζοντας όλους εκείνους που αδυνατούν να εκφραστούν. Είναι στη διάθεση του κάθε ατόμου να τη χειριστεί με το δικό του τρόπο και είναι πολύ σημαντικό να χρησιμοποιείται πολιτικά. Αλλά εάν πρόκειται να ισοπεδώνονται οι άνθρωποι, καλύτερα να χρησιμοποιείται για την προώθηση των νέων κολεξιόν. Γιατί όταν λέμε ότι οι μάχες δίνονται στο δρόμο, δεν εννοούμε τα καταστήματα της Oxford Street.
